I Am Peter, Peter Pan -- Peter Pan (Completed)

Pan

Welkom bij m'n nieuwe verhaal!! Dit is een fanfiction over Peter Pan van Once Upon A Time. Veel lees plezier!

-----------------------------

"Mara! Max is er!" Mara draait zich om en kijkt naar haar deur. "Ik kom!" Roept ze dan. Ze kijkt terug naar de spiegel en doet nog gauw wat lipgloss op. Dan is ze er helemaal klaar voor. Ze pakt haar telefoon, loopt haar kamer uit en gaat naar beneden. Op weg naar Max. Een jaar. Het is nu bijna een jaar dat ze iets met Max heeft. Als ze bij Max aan komt, geeft ze hem gelijk een knuffel.

"Op tijd thuis." Waarschuwt Hook. Mara draait zich om. "Ja, pa." Zucht ze. "Niet zo streng voor haar. Veel plezier, Mara." Zegt Emma, die aan komt lopen met Henry. "Zie je later." Zegt Henry, die al de deur uit loopt. "Wij gaan een ijsje halen. Hook, kom anders mee?" Stelt Emma voor. "Met jou? Altijd." Emma loopt de deur al uit. "Op tijd thuis." Waarschuwt haar vader nog voor hij achter Emma aan gaat. Mara rolt met haar ogen.

"Sorry van m'n vader." Zucht ze dan. Max kan er gelukkig wel om lachen. "Dat is geen probleem." Antwoord hij. "Max, kom nou!" Horen ze plots een jong iemand roepen. "Sorry, ik moest van m'n ouders op m'n broertje passen.." Legt Max dan uit. Mara knikt. "Geen probleem. Je weet dat ik dol ben op Tom." Antwoord Mara. "Hij op jou." Weet Max. "Nou, kom op dan. Laten we gaan." Mara loopt al naar buiten. Zodra Tom haar ziet, rent hij gelijk op Mara af en geeft haar een knuffel. Mara knuffelt uiteraard terug.

"Dus.. wat gaan we vandaag doen?" Vraagt Mara dan. "Ik wou een ijsje gaan halen.. maar dat is geen goed idee, denk ik." Geeft Max toe. "Oh, waarom niet?" Vraagt Mara met een grijns. "Dat weet je best." Antwoord Max. Mara schudt haar hoofd, terwijl ze Max aan blijft kijken met iedere keer dezelfde grijns. "Ik wil niet dat je vader ons ziet. Hij blijft me altijd aan kijken met die kwade blik in zijn gezicht. Volgens mij heeft hij echt een hekel aan me." Legt Max dan uit. "Het ligt niet aan jou." Legt Mara uit. "Oh nee? Wat dan?" Wilt hij weten. "Mijn vader haat elke jongen die bij mij in de buurt komt." Legt ze simpel uit. "Oh, ja. Daar voel me ik beter van." Zegt Max sarcastisch. Mara schudt lachend haar hoofd.

"Zullen we naar de speeltuin?" Vraagt Tom dan. Mara knikt en reageert onmiddellijk. "Natuurlijk, Tom. Kom we gaan." Dan beginnen ze te lopen. "Sorry." Zegt Max, als hij naast Mara komt lopen. Tom rent vooruit, aangezien de speeltuin al in zicht is. "Waarvoor?" Wilt Mara weten. "Voor dit. We zouden op date gaan en dan gaan we naar een speeltuin." Legt Max uit. Mara schudt haar hoofd. "Max, dit is perfect. Dat weet je. Ik vind het hartstikke leuk om met je broertje te zijn. Ik vond dit echt geen probleem." Verzekerd ze haar vriendje. "Gelukkig maar." Antwoord Max, terwijl hij haar een kus geeft op der wang. "Is dat alles?" Vraagt Mara dan met een opgetrokken wenkbrauw. Max rolt met zijn ogen en geeft haar dan een kus op der lippen. "Dat is beter." Antwoord Mara met een grijns op der gezicht.

Ondanks dat Mara hier door een vloek zit. Storybrooke is het beste wat haar ooit had kunnen overkomen. Ze is hier met haar vader. Eindelijk heeft hij iemand ontmoet die hij echt leuk vind. Gelukkig is Emma de beste. Mara heeft er nu zelfs een stiefbroertje bij. Henry en Mara zijn dol op elkaar. Als dat nog niet alles is.. Mara heeft de beste vriendje en ze is dol op zijn kleine broertje. Ja, als Mara er zo over na moet denken is ze trots op alles wat ze heeft bereikt. Nergens heeft ze spijt van. Nou, misschien van 1 ding. Toch is dit beter. Hoe alles nu is verlopen in haar leven. Gelukkiger kan ze niet zijn.

Tom is in de speeltuin aan het spelen, terwijl Mara en Max tegen elkaar aan zitten en gewoon zitten te praten. "Oh, Damn." Roept Max dan. "Wat is er?" Wilt Mara weten. "Het is al 6 uur. M'n ouders zullen zo wel thuis komen." Legt Max uit. "Is het al zo laat!?" Roept Mara dan. Max knikt. "Tom! Tom, we moeten gaan!" Roept Max richting zijn broertje. Verdrietig komt Tom aan lopen. "We gaan snel weer naar de speeltuin, maar nu moeten we echt gaan." Legt Mara uit. Tom knikt. Moe pakt hij de hand van zijn broer vast. Dan lopen ze met z'n drieën richting huis.

"Bedankt voor vandaag." Zegt Mara. Ze geeft Tom een knuffel en Max een kus. "Slaap lekker alvast. Tot later." Zegt ze dan. Max knikt. "Tot later." Tom reageert niet. Hij ligt al half te slapen. Max besluit Tom op zijn rug te nemen en gaat dan zelf naar huis. Even blijft Mara staan, tot Max en Tom niet meer te zien zijn. Dan draait ze zich om en gaat naar binnen.

"Goh, ze komt toch nog eens thuis." Hoort Mara haar vader zeggen. Emma, Henry en Hook zitten al aan tafel te eten. "Sorry. We waren de tijd vergeten." Legt Mara uit, terwijl ze bij haar familie aan tafel gaat zitten. "Tijd vergeten? Jij.." "Hook." Onderbreekt Emma haar vriend. "Was het gezellig?" Vraagt Emma dan. Mara knikt. "Zeker." Antwoord ze. Emma knikt tevreden.

Een paar uur later ligt iedereen al in bed. Emma en Hook zitten nog met elkaar te praten. Henry slaapt al en Mara ligt wakker in bed. Starend naar het plafond. *TRIIING* Hook en Emma zitten gelijk recht op. "Wie kan dat nog zijn zo laat?" Vraagt Emma. *TRIIING* Hook zucht diep. "Genoeg geweest." Hij staat op en loopt de slaapkamer uit, met Emma achter zich aan. Ook Mara hoorde de deurbel. Ze stapt uit bed en ziet Hook en Emma richting de deur lopen. Ze besluit erachter aan te gaan.

"Alstublieft. Mijn broertje.. help.." Roept Max als ze de deur openen. "Wat is er aan de hand?" Wilt Emma weten. "Schaduw.. heeft.. hem.. meegenomen." Antwoord hij in paniek. Mara's ogen worden groot. Schaduw.. dat kan maar 1 ding betekenen. "Pan." Zegt Hook.