"Pan, waar zit je!?" Roept Emma kwaad. "Emma schat, rustig." Probeert Mary Margaret. "Nee!" Emma is woest. "Pan! Denk maar jij maar niet dat je wint! Ik vind Henry! Hij gaat met me mee naar huis!" Roept Emma luidt. Ze weet niet waarom, maar ze heeft het gevoel alsof Pan haar makkelijk kan horen. Hij wilt dat ze opgeven, maar dat gaat niet gebeuren. Emma is niet van plan om naar huis te gaan zonder Henry.
----------------------------
Mara loopt door het bos, met de kaart in haar handen. Een kaart lezen is niet zo moeilijk... maar een kaart lezen met verschillende modder vlekken erop word al gauw wat lastiger. Dat komt ervan als je het meerdere keren laat vallen op de grond, in de modder. Mara slaat een diepe zucht. "Welke kant?" Vraagt ze zich hardop af. Weet je wat het nog moeilijker maakt om die rot kaart te lezen? Het feit dat ze steeds afdwaalt met haar gedachtes. Zal haar vader nu al weten dat ze weg is? Zal hij boos zijn of juist verdrietig? Misschien wel gewoon bezorgd? Mara weet dat het fout was om iedereen achter te laten, maar ze weet ook dat dit de enige manier was.
Ze moet Pan zijn kamp vinden. Dat is het enige wat nu belangrijk is. Ze moet Tom redden. Ze moet daar terecht komen en zo snel mogelijk weer verdwijnen, met Tom. Ze bekijkt de kaart nog eens goed en kijkt dan even om zich heen. "Deze kant." Denkt ze hardop na. Mara begint weer verder te lopen en probeert haar gedachtes erbij te houden. Anders vind ze dat rot kamp nooit.
"Goed, het is eindelijk zover." Fluistert Regina. Emma knikt. "Op Tinkerbell haar teken stormen we zijn kamp binnen." Fluistert Emma. De anderen knikken en zijn er duidelijk mee eens. Mara neemt even diep adem. Zal Pan er ook bij zijn? Zal hij iets zeggen? Zal hij iets doen? "Nu!" Mara schrikt wakker uit haar gedachtes door de anderen die allemaal het kamp binnen rennen en zich klaar maken voor de aanval. Veel helpt het alleen niet. Pan is weg. Net als de andere lost boys en.. net als Henry. "Waar is Henry!?" Roepen Emma en Regina tegelijk. Iedereen kijkt elkaar vragend aan. Niemand weet waar ze kunnen zijn.
Dan schiet Hook iets te binnen. "Er is 1 plek waar Pan zijn magie bewaart. Grote kans dat ze daar zijn. Ik weet waar het is. Kom op, we hebben geen tijd te verliezen." Legt Hook uit, terwijl hij al begint te lopen. De anderen knikken en volgen Hook op weg naar Henry.. hopen ze.
"Pan?" Vraagt Mara. Ze staat op de plek waar het kamp zou moeten zijn. "PAN!?" Roept Mara, dit keer harder. "Waar is dat rot kamp?" Roept Mara gefrustreerd. "Misschien als je je even omdraait.." Hoort ze iemand zeggen. Mara draait zich om en ziet Pan staan. Hij wijst achter zich en Mara ziet dat hier inderdaad zijn kamp is. "Dat wist ik." Zegt Mara dan. "Waar is Tom?" Vraagt Mara snel. Ze wilt hier niet langer blijven dan nodig is. "Waarom de haast?" Vraagt Pan 'verbaasd'. "Je bent er net." Zegt hij dan. Mara rolt met haar ogen. "Ik moet toegeven, ik had verwacht dat je hier eerder zou zijn." Zegt Pan dan. Mara rolt weer met haar ogen. "Waarom moest ik hier eigenlijk alleen naartoe komen?" Vraagt ze dan. "Heb je dat nu ook nog niet eens ontdekt?" Vraagt Pan dan. Mara blijft hem enkel aanstaren. Pan loopt op haar af. "Ik denk dat je het wel weet."
Pan draait zich om en loopt richting zijn kamp. Mara zucht diep en besluit maar achter hem aan te lopen. Verbazend genoeg kan ze gewoon naar binnen lopen. "Je kamp is niet beschermd?" Vraagt Mara dan. "Dat heeft het niet nodig." Antwoord Pan. "What ever." Zucht Mara. "Waar is Tom?" Vraagt Mara dan, voor de tweede keer. "Alles op zijn tijd." Antwoord Pan. "Nee!" Roept Mara. Ze staat stil. Pan draait zich om en kijkt Mara vragend aan. "Ik wil Tom, nu! Dan kan ik eindelijk weg van dit rot eiland!" Roept Mara kwaad. "Zo eindigt het spel niet." Antwoord Pan rustig. "Jouw rot spel kan me niets schelen!" Roept Mara kwaad. "Geef me Tom terug!" Pan komt dichterbij Mara staan. "Wat kun je eigenlijk om Tom geven? Hij is niets van je!" Roept Pan kwaad. "Hij voelt als een broertje voor me!" Roept Mara terug. "Dat is hij niet!" Roept Pan weer. "Hij is mijn ex- schoonbroertje!" Roept Mara luidt. Nu krijgt Pan een grijns op zijn gezicht.
"Ex- schoonbroertje, hé?" Vraagt hij dan. Mara rolt met haar ogen. "Het is dus echt over met Max? Heb je eindelijk je verstand terug?" Vraagt Pan dan, met nog steeds die grijns op zijn gezicht. "Stop maar met grijnzen. Het mag misschien wel over zijn tussen mij en Max, maar ik ga nog steeds terug naar StoryBrooke!" Roept Mara. "Waarom zou je terug gaan?" Vraagt Pan. "Omdat ik hier niets heb om voor te blijven!" Roept Mara. "Niets? Je blijft hier voor altijd jong. Je hoeft niet volwassen te worden." Vind Pan. "Dat is niet genoeg, Peter." Zucht Mara. "Breng me gewoon naar Tom. Ik moet weten dat hij veilig is." Vertelt Mara dan. "Dat is hij." Antwoord Pan.
"En je hebt meer om hier te blijven." Zegt Pan dan. "Oh ja? Wat mag dat dan wel zijn? Nou?" Wilt Mara weten. "Dat weet je heel goed!" Roept Pan dan. Mara schudt haar hoofd. "Nee, nee dat weet ik niet." Antwoord ze. "Wie is degene die jou gered heeft?" Vraagt hij dan. "Zonder mij had je allang dood geweest! Ik heb je gered, 2 keer!" Roept Pan luidt. "Ik redt nooit iemand." Geeft hij dan ook toe. Mara rolt met haar ogen. "Dus?" Vraagt ze dan. Pan word kwaad. "Je weet het! Je weet het donders goed! Wat is je probleem!?" Roept Pan kwaad. "Dat je het niet toegeeft! Toen heb ik je al de keuze gegeven! Je had me hier kunnen hebben, maar je hebt het voor jezelf verpest! Nu doe je dat gewoon weer!" Roept Mara luidt. "En als jij me niet naar Tom brengt, ga ik zelf wel opzoek!" Ze loopt langs Pan, verder het kamp in, opzoek naar Tom.
![](https://img.wattpad.com/cover/126748899-288-k924669.jpg)
JE LEEST
I Am Peter, Peter Pan -- Peter Pan (Completed)
FanficOnce Upon A Time, Peter Pan Fanfiction. Ja, ze wilt met hem zijn, maar niet voor niets. Ze moet weten dat hij ook om haar geeft. Ze moet het horen. "Peter, ik weet dat je last hebt van kapsones, maar ik vraag niet veel van je." Zegt Mara dan. "Geef...