I Am Peter, Peter Pan -- Peter Pan (Completed)

Bezorgd

"Zo vader zo dochter." Zegt Henry plots. Lachend slaat Emma haar arm om haar zoon heen. "Daar heb je helemaal gelijk in!" Vindt ze. Ook Henry moet nu even lachen. "Kom op. Laten we naar huis gaan." Met haar arm nog steeds om Henry heen, lopen ze samen richting huis met een lach op hun gezichten. Alles is toch nog goed afgelopen. Alles op 1 ding na.. Mara loopt het huis in, rent de trap op en gaat vervolgens haar kamer in. Als ze in haar kamer is slaat ze de deur dicht met een harde klap en laat zichzelf vervolgens vallen op der bed. Hij had het toegegeven. Hij had het eindelijk toegegeven! Als hij nou gewoon iets eerder was geweest, had Mara kunnen blijven. Nu zit ze hier.. terug in StoryBrooke. Hoe moet ze nu nog bij Pan terecht komen? Hook zal haar nooit laten gaan.. Een schaduw oproepen heeft ook geen nut.. die neemt enkel verloren jongens mee. Een traan valt over Mara's wang. "Ik haat het hier!" Roept ze luidt.

--------------------------------

"Mara?" Vraagt Hook. Hij staat aan de andere kant van de deur van Mara's kamer. "Mara, ben je al thuis lieverd?" Vraagt hij, niet wetend of zijn dochter al thuis gekomen was. Er komt geen reactie. "Mara, als je niet reageert kom ik in je kamer kijken." Waarschuwt hij. Nog steeds geen reactie. "1.." Begint Hook. "2..." Nog steeds helemaal niets. "En 3!" Hook opent de slaapkamerdeur, maar er is niemand. Niets te zien, behalve een raam die wijd open staat en een kamer die overhoop ligt. "Emma!" Roept Hook snel. "Emma!"

Hook hoort Emma naar boven komen, maar het gaat hem niet snel genoeg. "Emma!" Roept hij nogmaals. "Ja, ik ben er. Wat is er?" Vraagt Emma als ze bij Hook is aangekomen. "Ik dacht dat je zei dat Mara thuis was?" Vraagt hij dan. Emma knikt. "Dat dacht ik ook. Ik hoorde gerommel op haar kamer." Legt ze uit. Hook wijst Emma's kamer in, als teken dat Emma moet gaan kijken. Emma loopt wat dichterbij en merkt nu wat Hook bedoeld. Het raam staat wagenwijd open. Dat niet alleen. Mara is altijd netjes geweest met haar kamer.. en nu is het een verschrikkelijke troep. "De laatste keer was het ook al zo'n troep. Waarom zou ze het nu weer doen?" Vraagt Emma, maar Hook hoort haar vraag niet eens.

"Waar is mijn dochter?" Vraagt Hook dan bezorgd. Emma haalt haar schouders op. "Misschien wilde ze gewoon even een frisse neus halen zonder dat iemand haar zou overladen door vragen te stellen en is ze daarom via het raam gegaan." Stelt Emma voor, op de hoop dat Mara elk moment gewoon naar binnen kan komen. "En haar kamer dan?" Vraagt Hook, nog steeds bezorgd. Emma schudt haar hoofd. "Dat kunnen we beter aan haar vragen. Kom op, Hook. Laten we er vanuit gaan dat ze straks gewoon weer terug is. Wij gaan nu wat eten en komen straks hier terug. Als ze er dan nog niet is, gaan we zoeken." Legt Emma uit.

"Ze is al eens eerder verdwenen geweest! Het gaat helemaal niet goed met haar, nu was ze net eindelijk weer terug en is ze weer weg! Ik kan niet rustig blijven zitten en afwachten!" Protesteert Hook, die duidelijk heel bezorgd is om zijn dochter. "Mara is sterk, dat weet je, maar ze heeft nu gewoon heel veel pijn." Legt Emma uit. "Oh kom op, ze moet er nu echt overheen stappen. Dit alles om die bloody demon!?" Roept Hook ongelooflijk. Emma knikt. "Voor ons is het misschien moeilijk te begrijpen, maar we weten nu toch echt wel dat zij om hem geeft." Vind ze. Hook zucht. "Wat heeft ze daar nou aan? Alsof hij ooit om iemand zou kunnen gaan geven?" Denkt Hook hardop na. Emma knikt weer. "Misschien moet ze daar zelf achter gaan komen." Antwoord ze.

Hook zucht. "Kom op, laten we gewoon wat gaan eten nu. Dit heeft allemaal ook geen zin." Vind Emma. Hook rolt met zijn ogen. "Best, maar ik heb geen honger." Zegt hij. "Dat begrijp ik." Antwoord Emma. "Toch moet je eten." Vind ze. Ze loopt gauw terug naar beneden om verder te gaan met het eten. Met al haar hoop, hoopt ze dat Mara zo binnen komt wandelen, maar natuurlijk.. gebeurd dat niet.