I Am Peter, Peter Pan -- Peter Pan (Completed)

Goed Afgelopen

"Genoeg van deze onzin!" Roept Hook plots, die aan komt lopen. "Vergeet hem gewoon, het word toch nooit wat." Vind Hook. "Wie zegt dat?" Vraagt Mara. "Ik. Wij zijn nu bijna thuis en dat is waar we blijven, allemaal!" Roept Hook. "En wat als ik dat niet wil?" Vraagt Mara. "Je hebt geen keus! Het is over, het is genoeg! Toen had ik je al verteld die onzin te vergeten! Het is je eerder ook al gelukt dus nu ook!" Roept Hook. "Eerder ook al gelukt? Zie je nu nog niet in dat het me nooit is gelukt! Ik dacht hem te kunnen vergeten door met iemand anders te gaan, maar dat is me nooit gelukt!" Roept Mara terug. "Kan me niet schelen! Pan is geen optie! Einde discussie!" Roept Hook.

------------------------------

"Mara? Gaat alles wel goed?" Vraagt Hook die naast zijn dochter op het schip komt zitten. Henry is eindelijk veilig en iedereen is opgelucht dat ze eindelijk op weg naar huis zijn. Iedereen. Behalve Mara. Ze had graag bij Pan gebleven, maar als hij niet eens kan toegeven dat hij om haar geeft.. heeft het toch geen zin. "Ja, gaat goed." Antwoord Mara, nog steeds een beetje in gedachten. "Vergeet hem." Zegt Hook plots. "Ik weet niet wat er precies gaande was, maar ik weet wel dat Pan het niet waard is." Legt Hook uit. Mara knikt. "Geen zorgen. Dat komt wel goed." Antwoord ze met een kleine lach. Nu maar hopen dat het echt goed komt.

"Dus Pan is de reden dat je het uitgemaakt heb?" Vraagt Max, die plots bij Mara staat. Mara, die nog steeds op de grond zit, kijkt omhoog. Dan kijkt ze weer weg. "Het spijt me echt, verschrikkelijk." Antwoord ze. Max gaat naast haar zitten. "Heb je überhaupt ooit wel van me gehouden?" Wilt hij dan weten. "Ja!" Roept Mara gelijk. "Sorry, maar ja. Ik geef nog steeds ontzettend veel om je." Legt ze uit. "Maar ik ben klaar met het liegen. Pan heeft altijd net een streepje meer gehad. In het begin wist ik het nog niet eens, maar op dat eiland ben ik er weer achter gekomen. Het spijt me." Legt Mara uit. Max knikt, maar reageert nog niet. Het is stil. "Het is oké." Antwoord hij dan. Max staat op en loopt weer richting zijn broertje, nog voor Mara überhaupt iets kon zeggen.

"Goed. We zijn eindelijk thuis! Kom op!" Roept Hook. Hij en Emma gaan alvast van het schip af en wachten beneden op de kinderen om ze te helpen. Tom komt als eerste naar beneden lopen, met Max achter zich aan. "Mara, kom je?" Vraagt Henry. Mara knikt. Ze staat op en loopt richting Henry. Henry gaat van het schip af. Als Mara ook van het schip af gaat, wilt Hook haar helpen. Mara laat het enkel niet toe. Ze loopt Hook straal voorbij. "Mara, kom op! Dit kun je niet zo volhouden!" Roept Hook haar na. "Oh nee?" Roept Mara, terwijl ze zich omdraait. "Moet je maar eens opletten!" Dan draait ze zich weer om en loopt weer weg. "Mara!" Roept Hook. Hij wilt achter haar aan gaan, maar Emma houdt hem tegen. "Laat haar maar. Ze draait wel weer bij." Zegt Emma. Hook zucht. Diep. "Waarom is ze zo dwars." Vraagt Hook dan. "Verliefdheid doet rare dingen met je." Antwoord Emma. "Verliefd!? Ze is niet verliefd!" Roept Hook, terwijl hij kwaad wegloopt. Emma zucht diep en rolt met haar ogen.

"Zo vader zo dochter." Zegt Henry plots. Lachend slaat Emma haar arm om haar zoon heen. "Daar heb je helemaal gelijk in!" Vindt ze. Ook Henry moet nu even lachen. "Kom op. Laten we naar huis gaan." Met haar arm nog steeds om Henry heen, lopen ze samen richting huis met een lach op hun gezichten. Alles is toch nog goed afgelopen. Alles op 1 ding na.. Mara loopt het huis in, rent de trap op en gaat vervolgens haar kamer in. Als ze in haar kamer is slaat ze de deur dicht met een harde klap en laat zichzelf vervolgens vallen op der bed. Hij had het toegegeven. Hij had het eindelijk toegegeven! Als hij nou gewoon iets eerder was geweest, had Mara kunnen blijven. Nu zit ze hier.. terug in StoryBrooke. Hoe moet ze nu nog bij Pan terecht komen? Hook zal haar nooit laten gaan.. Een schaduw oproepen heeft ook geen nut.. die neemt enkel verloren jongens mee. Een traan valt over Mara's wang. "Ik haat het hier!" Roept ze luidt.