I Am Peter, Peter Pan -- Peter Pan (Completed)

Een Goed Gevoel

"Waar is die stomme kaart?" Vraagt Mara zich hardop af. Ze zoekt overal om zich heen, tot ze bij de afgesproken plek is aangekomen. Verder dan dit mag ze niet. Dat zou ook geen nut hebben. Hier had ze hem namelijk nog, dat weet ze zeker. Ze kijkt goed om zich heen, op de grond, opzoek naar de kaart. "Iets kwijt?" Hoort Mara plots iemand zeggen. Zuchtend gaat ze weer rechtop staan. "Ik had kunnen weten dat jij erachter zat." Zegt ze dan. "Het verbaasd me dat je daar nu pas achter komt." Mara draait zich om en kijkt recht in de ogen van Pan, die maar milimeters van haar af staat. "Hoe kom je aan die kaart. Ik begin namelijk te denken dat ik hem helemaal niet ben verloren." Zegt Mara, terwijl ze een stap achteruit zet. "Zakken rollen is niet zo moeilijk." Zegt Pan. "Vooral niet als je Peter Pan heet." Grijnst Pan, terwijl hij een stap dichterbij zet. "Jij hebt kapsones, weet je dat?" Vraagt Mara, terwijl ze weer een stap achteruit zet. Pan lacht enkel.

------------------------------

"Nu serieuze zaken." Zegt hij, terwijl hij weer een stap dichterbij zet. Zonder iets te zeggen, zet Mara weer een stap achteruit. "Ik heb je speciaal deze kaart gegeven en je gebruikt hem niet eens?" Vraagt Pan, terwijl hij weer een stap vooruit zet. "Jij bent niet te vertrouwen." Zegt Mara, terwijl ze weer een stap achteruit zet. Mara merkt dat ze nu tegen een boom aan staat. Verder achteruit gaat niet meer lukken. "Ik dacht dat jij toch wel beter wist dan dat, Darling." Zegt Pan, terwijl hij weer dichterbij gaat staan. Mara neemt diep adem. "Eerlijk gezegd, heb ik geen idee." Antwoord ze, terwijl ze de kaart uit zijn hand probeert te pakken. Ze wilt het liefst zo snel mogelijik weg hier.

"Nope." zegt Pan, die zijn hand weg trekt. "Zo snel gaat dat niet. Je moet hem terug verdienen." Zegt Pan. "Terug verdienen? Hoe wil je dat ik dat ga doen?" Vraagt Mara verveeld. "Je moet me vertrouwen. Als ik zeg dat Tom op mijn kamp is, is dat zo. Als ik zeg dat deze kaart je naar mijn kamp toebrengt, is dat zo." Legt Pan uit. "Met jou weet je het maar nooit." Zucht Mara. "Wat bedoel je daar mee?" Vraagt Pan, alsof hij beledigd is. "De kaart brengt me naar je kamp? En dan wat, Peter? Verplaats je hem dan weer?" Vraagt Mara verveeld. "Niet als jij komt." Antwoord hij en dan hij is weer weg. "Stop daar toch eens mee!" Roept Mara. Hij gaat altijd weg, op de momenten dat Mara alleen nog maar meer vragen in haar hoofd krijgt. Ze probeert het maar te vergeten. Ze wilt net weer weg gaan lopen, als ze de kaart plots op de grond ziet liggen. Ze pakt het stuk papier op en stopt het in haar zak. Dan besluit ze terug te gaan naar de anderen.

"Pap, waarom loop je zo achterop?" Roept Mara naar haar vader. "Niets, lief. Blijf jij maar bij de anderen lopen. Ik ben een beetje moe, dat is alles." Antwoord Hook. Mara knikt en loopt verder. "Weet je zeker dat alles goed is?" Vraagt Emma dan, een beetje bezorgd. Hook knikt. "Ja, loop maar wat vooruit. Ik kom eraan." Antwoord Hook. Emma knikt. Als niemand kijkt, duikt Hook snel de bosjes in. "Waar zit je?!" Roept Hook. "Ik weet dat je me kunt horen! Kom tevoorschijn!" Roept Hook luidt. Niet veel later verschijnt Pan voor zijn neus. "Hook, wat een leuke verassing!" Roept Pan sarcastisch.

"Kapsones." Hook rolt met zijn ogen. "Grappig. Dat zegt je dochter ook zo vaak." Antwoord Pan. Dat is de druppel. Dat is wat Hook kwaad maakt. "Wat wil jij van mijn dochter?!" Roept hij kwaad. "Geen idee waar je het over hebt." Zegt Pan, onschuldig. "Ik ben niet dom. Jij laat mijn dochter met rust!" Roept hij. Pan gaat naast Hook staan, maar kijkt de andere kant op. "Of anders?" Fluistert hij, net hard genoeg voor Hook om het te horen. Hook wilt net uit zijn plaat gaan, als hij merkt dat Pan weer weg is. Hook zucht en besluit terug te gaan naar de anderen.

"Goh, je komt toch nog eens terug. Ik had je bijna gaan zoeken." Zegt Hook, als hij Mara aan ziet komen lopen. "Geen zorgen. Ik leef nog." Antwoord Mara. "Waarom duurde het zo lang?" Wilt Hook weten. "Ik wou de kaart gewoon vinden." Antwoord Mara. "En met geluk." Hook knikt. Stiekem toch wel trots op zijn dochter. "Goed, laten we weer verder gaan." Zegt Max. Iedereen stemt toe en samen beginnen ze weer aan hun zoektocht naar een plaats waar Tom gevangen kan zitten. Ondertussen blijft Mara maar denken aan wat Pan haar vertelde. Hem vertrouwen. Kan ze hem wel vertrouwen? Speelt hij niet gewoon met haar gevoelens.. alweer? Dan neemt ze een besluit.

"We blijven maar rondjes lopen. Misschien moeten we toch maar proberen om naar Pan zijn kamp te gaan? Dan hebben we tenminste iets." Stelt Mara dan voor, op de hoop dat Pan haar niet voor de gek zit te houden.  "Goed. Laten we gaan." Zegt Hook. Ook de anderen stemmen erin mee. Behalve Max. "Nee, ik word hier gek van! Ik wil gewoon mijn broertje terug!" Roept Max kwaad. "Wij ook!" Roept Mara terug. "Dit heeft toch geen nut! We lopen alleen maar rondjes, dat ze je zelf!" Roept Max terug. "Daarom wil ik de kaart gaan volgen. Dan hebben we tenminste een doel en lopen we geen rondjes." Legt Mara uit. "Als Pan zijn kamp niet verplaatst." Helpt Hnery haar herinneren. "Ja, precies. Wat als hij zijn kamp gaat verplaatsten?" Vraagt Max. "Ik weet het niet, maar ik heb er een goed gevoel bij." Antwoord Mara, op de hoop dat haar gevoel juist is. "Laten we het in ieder geval proberen." Zegt Hook, die achter zijn dochter staat. "Dat is beter dan niets doen." Zegt Emma dan tegen Max. Max zucht. "Dat is waar." Geeft hij dan toe. Dan beginnen ze met zijn allen te lopen. Op weg naar Pan zijn kamp.