I Am Peter, Peter Pan -- Peter Pan (Completed)

Te Laat

"En je hebt meer om hier te blijven." Zegt Pan dan. "Oh ja? Wat mag dat dan wel zijn? Nou?" Wilt Mara weten. "Dat weet je heel goed!" Roept Pan dan. Mara schudt haar hoofd. "Nee, nee dat weet ik niet." Antwoord ze. "Wie is degene die jou gered heeft?" Vraagt hij dan. "Zonder mij had je allang dood geweest! Ik heb je gered, 2 keer!" Roept Pan luidt. "Ik redt nooit iemand." Geeft hij dan ook toe. Mara rolt met haar ogen. "Dus?" Vraagt ze dan. Pan word kwaad. "Je weet het! Je weet het donders goed! Wat is je probleem!?" Roept Pan kwaad. "Dat je het niet toegeeft! Toen heb ik je al de keuze gegeven! Je had me hier kunnen hebben, maar je hebt het voor jezelf verpest! Nu doe je dat gewoon weer!" Roept Mara luidt. "En als jij me niet naar Tom brengt, ga ik zelf wel opzoek!" Ze loopt langs Pan, verder het kamp in, opzoek naar Tom.

--------------------------------------

"Kom op. Hier is het." Zegt Hook. "Wat is dit voor plek?" Vraagt Regina, met opgetrokken neus. "Hier bewaard hij het magie." Legt Hook uit. "Het is een skeletten kop." Valt Mara op. Hook knikt. "Ik heb ook nooit gezegd dat het een fijne plek is." Zegt hij dan. "Laten we gaan." Zegt Emma. Iedereen loopt richting het grote skeletten kop. Zodra ze er zijn besluiten ze dat David en Mary Margaret buiten blijven, op wacht. Emma, Hook, Regina en Mara gaan mee naar binnen. Hook was er uiteraard niet blij mee dat zijn dochter mee gaat, maar ze is sterk. Dat weet iedereen.

Iedereen loopt voorzichtig door de lange gangen. "Henry!" Roept Emma als ze haar zoon ziet staan.. naast Pan. "Mam?" Vraagt Henry. De lost boys komen tevoorschijn en beginnen te vechten tegen Regina, Emma en Hook. Mara probeert ze te ontwijken en probeert bij Henry te komen. Ze is dichtbij genoeg om ze een beetje te kunnen horen praten. "Ze zijn jaloers." Hoort ze Pan zeggen. "Jij bent de held. Jij kunt de magie redden!" Mara schudt kwaad haar hoofd. Wat een rotzak.

Het moment dat ze eindelijk bij Henry aan zou komen, word Mara plots op de grond gegooid. Ze draait zich om, zodat ze op der rug ligt, en ziet dat 1 van de lost boys boven haar staat. Zijn zwaard gericht op Mara. Ze hoort hem schreeuwen en ziet de zwaard snel naar beneden komen. Ze sluit angstig haar ogen en wacht, maar er gebeurd niets.

Mara opent haar ogen en ziet de lost boy op de grond liggen, kreunend van de pijn. Als Mara op kijkt, ziet ze Pan bij haar staan. Met grote ogen gericht op Pan, staat ze op. "Je hebt me gered." Zegt ze dan. "Waarom?" Vraagt ze. "Moet je dat echt nog vragen?" Vraagt Pan. Mara zucht. Ze wilt hem dichtbij. Ze geeft om hem. Ze geeft om die bloody demon. "Geef je om me?" Vraagt ze dan, terwijl de anderen nog steeds in gevecht zijn. Pan reageert niet. Toch geeft Mara niet op. Ja, ze wilt met hem zijn, maar niet voor niets. Ze moet weten dat hij ook om haar geeft. Ze moet het horen. "Peter, ik weet dat je last hebt van kapsones, maar ik vraag niet veel van je." Zegt Mara dan. "Geef je om me? Ja of nee?" Pan reageert nog steeds niet. "Als je wilt dat ik hier blijf, bij jou, hoef je enkel toe te geven dat je om me geeft."

"Mara!" Hook rent op Mara af. "Kom op!" Roept Hook. Mara kijkt om zich heen. Emma en Regina hebben Henry. Het is over. Zij hebben gewonnen. Hook trekt Mara mee aan haar arm. "Waar wacht je op!?" Roept Mara luidt, terwijl ze word meegetrokken. Pan reageert nog steeds niet. Mara schudt haar hoofd. Hoe kon ze überhaupt denken dat hij om haar zou geven? Ze draait zich om en rent nu vrijwillig mee met haar vader. "Mara, alles oké?" Vraagt Hook. Mara knikt. "Ik wil gewoon gauw naar huis." Antwoord Mara. Als ze het gebouw uit rennen met de lost boys nog steeds achter ze aan, blijft Pan alleen achter. Hij valt op zijn knieën en vervolgens door op zijn handen. "Ik hou van je." Fluistert hij.

Mara loopt door het kamp, nog steeds opzoek naar Tom. "Zo vind je hem niet." Hoort ze iemand zeggen. Het is Pan. Mara draait zich om. "Jij wilt me niet vertellen waar hij is, dan vind ik hem zelf wel!" Roept Mara, terwijl ze verder gaat zoeken. "Hij is daar." Zegt Pan plots. Mara draait zich verbaasd om. "Wat?" Vraagt ze. "Daar." Pan wijst richting een bruine box. Mara rent erop af. "Mara!" Hoort ze Tom zijn stemmetje roepen. "Tom? Tom! Ben je oké?" Vraagt Mara. Ze trekt de deur open van de box en houdt Tom gelijk vast in haar armen. "Gaat het schat?" Vraagt Mara. Tom knikt, maar laat Mara niet los. "Weet je het zeker?" Vraagt Mara. Nu laat hij haar een beetje los, zodat ze elkaar aan kunnen kijken. "Ja, ik heb niets. Ik ben gewoon blij dat je er bent. Waar is Max?" Vraagt hij dan. "Hij komt eraan. Echt waar, geen zorgen. Je bent nu veilig. We gaan naar huis." Zegt Mara met een glimlach. Ze staat op en houdt Tom vast aan zijn hand. Samen lopen ze weg.

"Wacht!" Mara draait zich om, net als Tom. "Wat, Peter?" Vraagt Mara. "Ga je me echt tegenhouden? Ga je me echt opsluiten?" Vraagt ze dan. "Ik had het wel toegegeven." Zegt hij. Tom kijkt verbaasd. Mara weet uiteraard goed waar hij het over heeft, maar ze geloofd hem niet. "Nee, dat heb je niet! Ik gaf je die kans maar je hield je mond dicht! Er zat geen beweging in!" Protesteert Mara. "Toch lieg ik niet! Heb ik ooit tegen je gelogen?" Vraagt Pan. Mara is stil. Hij heeft inderdaad nog nooit gelogen, maar toch. "Dan was het te laat." Vind Mara. Ze draait zich om en wilt weer weg gaan lopen, maar Pan houdt haar tegen.

"Dus dat is het?" Vraagt hij. Mara kijkt hem weer aan. "Wat wil je? Je blijft maar spelletjes met me spelen en ik word er gek van! Ik ben geen poppetje in 1 van je spelletjes! Ik ben geen prijs die je kunt winnen! Dus stop met het bespelen van mijn gevoelens!" Roept Mara kwaad. Pan reageert niet. Wat kan hem het schelen? Mara zucht, draait zich om en begint weer te lopen. "Kom op, Tom. We gaan opzoek naar de anderen en dan eindelijk naar huis." Zegt ze. Tom knikt. Hij wilt niets anders.