I Am Peter, Peter Pan -- Peter Pan (Completed)

Ex Vriend

"We blijven maar rondjes lopen. Misschien moeten we toch maar proberen om naar Pan zijn kamp te gaan? Dan hebben we tenminste iets." Stelt Mara dan voor, op de hoop dat Pan haar niet voor de gek zit te houden.  "Goed. Laten we gaan." Zegt Hook. Ook de anderen stemmen erin mee. Behalve Max. "Nee, ik word hier gek van! Ik wil gewoon mijn broertje terug!" Roept Max kwaad. "Wij ook!" Roept Mara terug. "Dit heeft toch geen nut! We lopen alleen maar rondjes, dat ze je zelf!" Roept Max terug. "Daarom wil ik de kaart gaan volgen. Dan hebben we tenminste een doel en lopen we geen rondjes." Legt Mara uit. "Als Pan zijn kamp niet verplaatst." Helpt Hnery haar herinneren. "Ja, precies. Wat als hij zijn kamp gaat verplaatsten?" Vraagt Max. "Ik weet het niet, maar ik heb er een goed gevoel bij." Antwoord Mara, op de hoop dat haar gevoel juist is. "Laten we het in ieder geval proberen." Zegt Hook, die achter zijn dochter staat. "Dat is beter dan niets doen." Zegt Emma dan tegen Max. Max zucht. "Dat is waar." Geeft hij dan toe. Dan beginnen ze met zijn allen te lopen. Op weg naar Pan zijn kamp.

---------------------------------

Het groepje is nu alweer een tijd aan het lopen. Een uur om precies te zijn. "Is het nog ver?" Klaagt Hook als een klein kind. Mara schudt haar hoofd. "Het moet nu echt in de buurt zijn." Antwoord ze. "Dat zei je een kwartier geleden ook al." Zegt Hook. "En een half uur terug ook!" Roept Henry erbij. "Mara?" Vraagt Emma. Zij heeft wel zo een vermoeden. Mara zucht diep. "Hij verplaats zijn kamp steeds." Geeft Mara dan toe. Ze had zo gehoopt dat ze er toch nog konden komen. Ze had kunnen weten dat Pan gewoon weer met haar zit te spelen. Waarom doet haar dat dan toch zo'n pijn? Waarom voelt ze zich nu zo rot? Waarom is alles 10 keer ingewikkelder met Pan in haar leven.

"Wat!? Dat zeg je nu pas!?" Roept Max kwaad. "Sorry!" Roept Mara terug. "Sorry!? Mijn broertje is weg! Jij laat ons rondjes lopen!?" Roept Max, nog steeds kwaad. "Ik had er gewoon echt een goed gevoel bij!" Roept Mara terug. "Goed gevoel? Ach, rot toch op met je gevoel! Alsof dat belangrijk is!? Ik wil gewoon mijn broertje!" Roept Max, die blijkbaar geen pardon kent. "Nou, zoek dan je broertje en laat mij met rust!" Roept Mara, kwaad. "Jongens, kom op. Dit heeft geen nut." Zegt Emma dan. "Precies. Zoek hem maar zonder mij." Zegt Mara, terwijl ze begint te lopen. "Als je nu gaat is het over tussen ons!" Roept Max terug. Mara draait zich om. "Echt? Je gaat het zo spelen?" Vraagt ze vol ongeloof. "Dan is het toch maar over!" Roept Mara dan. Ze draait zich weer om en loopt weg. "Ik ga achter haar aan." Zegt Hook.

"Mara?" Vraagt Hook. Mara zit tegen een boom aan op de grond. "Mara, gaat het?" Vraagt haar vader. Mara knikt. "Gek genoeg wel." Antwoord ze. Hook gaat naast haar zitten. "Gek genoeg wel? Wat bedoel je daar mee?" Vraagt hij dan. "Ik heb met ruzie gehad met mijn vriend." Antwoord Mara. "Correctie, ex vriend." Verbeterd ze zichzelf. "En ergens vind ik het niet eens zo erg." Legt Mara uit. Hook knikt. "Dan gaf je misschien toch niet zoveel om hem als je dacht." Antwoord Hook. Mara zucht diep. "Misschien." Antwoord ze. "En verder?" Vraagt Hook dan. "Wat verder?" Vraagt Mara. "Ik ben je vader. Ik zie echt wel als er iets mis is met mijn meisje." Legt hij uit, terwijl hij zachtjes tegen zijn dochter aan tikt. Mara glimlacht naar haar vader. "Dus?" Vraagt Hook, als ze uit gelachen zijn. Mara haalt haar schouders op.

Ze wilt zo graag alles vertellen. Alles over wat ze heeft meegemaakt de laatste dagen. Alles over Pan. Toch kan ze het niet. Hook zou door het lint gaan, dat weet ze nu al. Ze wilt antwoorden, maar ze weet ook dat Pan de enige zijn die haar die antwoorden kan geven. Waarom moet het toch zo'n klootzak zijn? Een klootzak die om niemand geeft! "Mara?" Vraagt Hook. Mara kijkt op, uit haar gedachtes. "Er is niets." Antwoord Mara. "Mara?" Vraagt Hook weer. "Niets om je zorgen over te maken in ieder geval." Legt Mara dan uit. "Je weet dat je me alles kunt vertellen?" Vraagt Hook dan. Mara knikt.

"Dat weet ik, maar sommige dingen moet ik gewoon zelf zien te oplossen." Vertelt Mara. Hook knikt. "Jij bent echt de sterkste vrouw die ik ken, weet je dat?" Vraagt Hook dan. Mara glimlacht weer naar haar vader. "Ik vertrouw erop dat je het zelf kan oplossen, maar mocht dat niet lukken kom dan naar me toe." Vertelt Hook. Mara knikt. "Zullen we weer naar de anderen toe gaan?" Vraagt Hook dan. Mara zucht. "Ik wil eigenlijk even alleen zijn." Antwoord ze. Hook knikt. "Je weet ons te vinden. We wachten op je." Antwoord Hook. Mara knikt.

"Dat was prachtig." Zegt Pan, als Hook weg van gehoorsafstand is. "Wat doe jij hier?" Vraagt Mara bot. "Ik wou je zien." Zegt Pan zacht, maar hard genoeg voor Mara om het te horen. "Mij zien? Waarom verplaats je dan steeds die rot kamp van je!?" Roept Mara kwaad, terwijl ze gaat opstaan. Pan wilt wat zeggen, maar Mara is hem voor. "Ik word gek van je! Waarom blijf je me bespelen!? Ik ben geen speelpop!" Roept Mara kwaad. Ze wilt meer gaan schreeuwen tegen Pan, maar daar heeft hij geen zin in. Op het moment dat Mara haar mond opent om te praten, gaat Pan naar voren en drukt zijn lippen op die van Mara.