I Am Peter, Peter Pan -- Peter Pan (Completed)

Ik Hou Van Je

Mara zucht. "Pan had niet doorgegeven wat ze moet doen." Legt Henry uit. "Wat moeten we er dan mee?" Vraagt Emma. Mara haalt haar schouders op. "Dat kan niet. Als Pan iets uitspookt, doet hij dat goed. Er moet iets zijn, een teken?" Vraagt Hook. "Denk alsjeblieft goed na?" Vraagt Emma dan. "Hij zei niets!" Roept Mara kwaad. "Laten we nou maar gaan lopen. We verliezen tijd! Dat is gewoon wat Pan wil!" Roept Mara. "Kunnen jullie het niet betoveren of zo iets?" Vraagt Max. "Geloof me, dat is geen goed idee." Zegt Emma. "Misschien heeft ze gelijk dan. Is dit een truc van Pan? We moeten m'n broertje helpen!" Vindt Max. Emma en Hook kijken elkaar even aan. "Goed, laten we maar beginnen te lopen." Zegt Emma. Iedereen is ermee eens, samen beginnen ze hun weg over het eiland.

-----------------------------

"Mara?" Emma komt naast Mara lopen. Hook, Henry en Max lopen samen iets verder op, met vlak achter hun aan Mara en Emma. Mara reageert niet. Ze is diep in gedachten. "Mara?" Vraagt Emma nog een keer. Nu pas kijkt Mara op. "Ja?" Vraagt ze. "Weet je zeker dat Pan niets heeft gezegd?" Vraagt Emma dan. Mara staart voor zich uit. "We lopen nu al bijna 2 uur rond. Als je iets weet, zeg het dan." Verteld Emma. "Denk je dat het mogelijk is voor mij om echt van iemand te houden?" Vraagt Mara dan. "Wat?" Vraagt Emma verbaasd. "Ja, natuurlijk! Hoezo?" Vraagt ze. Mara haalt haar schouders op. "Gewoon." Antwoord ze. "Mara, de waarheid?" Vraagt Emma.

Mara zucht. "Pan. Hij heeft wel gezegd wat ik moet doen." Geeft Mara dan toe. "Wat dan?" Vraagt Emma hoopvol, op de hoop dat ze eindelijk verder kunnen. "Ik.. ik moet toegeven van wie ik echt hou." Antwoord Mara. "Dat is toch simpel?" Vraagt Emma. "Kijk om je heen." Zegt ze. "Denk je dat ik dat niet al geprobeerd heb? Iedereen waar ik om geef heb ik al genoemd! Max, Henry, Hook, jou, echt iedereen!" Roept Mara kwaad. "Daarom denk je dat je niet van niemand kan houden?" Gokt Emma. Mara knikt. "Wat kan het anders zijn?" Vraagt ze. "Misschien ben je toch iemand vergeten?" Stelt Emma voor. Mara schudt haar hoofd. "Ik heb iedereen al gehad. Daarbij, ik hou van diegene het meest. Tenminste, ik denk dat dat is wat hij bedoeld. Hoe kan ik diegene dan vergeten?" Vraagt Mara. Emma knikt. "Daar heb je een punt." Geeft ze toe.

"Terwijl je al die namen zei, heb je ook maar 1 keer aan iemand gedacht waar je om zou kunnen geven, maar die je niet genoemd hebt?" Vraagt Emma. Mara denkt na. Dan schudt ze haar hoofd. "Nee, ja enkel aan Pan. Wat voor klootzak het wel niet is om me zo'n onmogelijke opdracht te geven!" Roept Mara kwaad. "Misschien kom je er nog op." Zegt Emma. Mara zucht. "Wanneer? Als het te laat?" Vraagt Mara. Emma is even stil. "Nee, ik denk precies op het juiste moment." Antwoord ze. "Oh, Emma. Wil je niets tegen de anderen hierover zeggen? Ze zullen zich allemaal misschien teleurgesteld voelen als ze weten dat ik niet 'het meeste' van hun hou, zoals pap of Max?" Vraagt Mara dan. Emma knikt. "Ons geheimpje." Antwoord ze.

"Goed, jongens. Laten we heel even gaan zitten. We hebben ook onze rust nodig." Zegt Emma. Zonder iets te zeggen, laat Hook zich gelijk zakken tegen een boomstam. "Ik dacht dat je het nooit zou zeggen." Zucht hij. Lachend gaat Emma naast Hook zitten. "Geen zorgen, we gaan zo weer verder. M'n moeder heeft gelijk, we hebben ook onze energie nodig." Zegt Henry tegen Max, als hij merkt dat hij er niet mee eens is. Max knikt en gaat ook zitten, net als Henry. "Mara, kom je ook zitten?" Vraagt Hook. "Ik kom zo." Zegt Mara, terwijl ze weg loopt. "Mara!" Waarschuwt Hook. "Ik blijf in de buurt!" Roept Mara terug. Ze heeft gewoon even tijd voor zichzelf nodig. Tijd om na te denken hoe ze die stomme kaart ontcijferd.

"Zo moeilijk is het toch niet?" Hoort Mara een bekende stem zeggen. "Pan, waar zit je?" Vraagt Mara dan. Dat is een stem die ze in duizenden nog zou herkennen. "Hoe moeilijk is het om toe te geven van wie je echt houdt?" Vraagt Pan, als hij richting Mara komt lopen. "Dat heb ik gedaan! Die stomme kaart van je werkt gewoon niet!" Roept Mara, terwijl ze het stuk papier tegen Pan aan gooit. "Het werkt wel." Zegt Pan. "En ik denk dat jij dat weet, Darling." Mara kijkt hem verbaasd aan. "Zo heb je me al een tijd niet meer genoemd." Zegt ze dan. "Heb je het gemist?" Vraagt Pan met een grijns. Mara zet een stap dichterbij. "In je dromen." Antwoord ze, nog steeds kwaad.

"Geef het gewoon toe." Zegt Pan. "Wat, Peter? Wat wil je dat ik toe geef!?" Roept ze luidt. Ze heeft genoeg van al die rot spelletjes. "Van wie je echt houdt." Antwoord Pan, alsof het super logisch is. "Wat wil je dat ik daarop zeg, hé? Dat ik van jou hou?" Vraagt Mara, vol ongeloof. "Als dat zo is." Zegt hij met een grijns. Mara rolt met haar ogen. "Nooit!" Roept Mara. "Van wie hou je dan, hé?" Vraagt Pan, op een fluisterende toon. "Max!" Roept Mara. "Ik hou van Max!" Pan kijkt naar beneden, naar het papier op de grond. "Nee, dat denk ik niet." Antwoord hij. Mara rolt weer met haar ogen. "Je wilt het zo graag horen, of niet soms?" Vraagt ze dan. In plaats van antwoorden, blijft Pan haar maar aanstaren.

"Best! Wat jij wil! Ik hou van je, Peter! Nou goed!?" Roept Mara kwaad. Peter kijkt naar beneden en begint dan te grijnzen. Mara volgt zijn blik. "Nee! Ik meende dat niet!" Roept ze uit, als ze ziet dat er een kaart verschenen is op het stuk papier. "Blijkbaar wel." Grijnst Pan. Mara schudt haar hoofd. "Nee, jij hebt die kaart gewoon zo betovert! Wat probeer je hiermee te bereiken, hé? Mijn relatie te verpesten!?" Roept Mara kwaad uit. Pan komt, zoals hij altijd doet, dichter bij Mara staan. "Oh, veel meer dan dat." Fluistert hij, dan is hij weg. Mara staart naar de grond, dan pakt ze het papiertje op. Ze blijft er maar naar staren.. met tranen in haar ogen.