Remember Saturday

Kabanats 3 Ang Pagbubunyag

 Cassa’s POV

I don’t own a phone.

I don’t have social networking accounts.

I don’t have an email.

Lahat ng electronics na may kinalaman sa add as friend wala ako.

Ayoko ng phone dahil maraming gugulo ng buhay ko. Ayoko ng email o account kasi baka ihunt down o ihack ang prof ko.

Damn it. I hate everyone around me.

Wait.

I mean I HATE EVERYMAN around me.

Haha corny ko!

HAla weird ko!

nagluluksa at nag-eemote biglang naagjoke. 

 Ano ba namang life ito? Nakakadepress. Bakit nga ba ako bumalik sa Pilipinas? 

Ang tanga tanga ko talaga.

Bipolar ako! HAHA

.

.

Tinignan ko ang kisame ng kwarto ko habang nakahiga sa kama.

Umupo ako at nagbuntong hininga ulit.

Palagi na lang akong bumubuntong hininga noh? Haha

Tiningnan ko ang buong kwarto at narealize ko na miss na miss ko na talaga ang Pilipinas.

His picture, andito pa rin sa kwarto ko. 

Two pictures pala. My dad and Ma-----.

Ayokong ipakilala sa inyo.

Masyadong masakit eh. 

Si dad, mahal ko at the same time inis na inis at gusto ko siyang pumunta sa hell.

Isa siyang cassanova at napilitan siyang pakasalan si mommy.

Kawawa tuloy si mommy dahil 

siya ay Single, independent, lovable, responsible at isang MAGANDANG DIYOSA! Kaya idolo ko siya.

 Hay. ANg bipolar ko talaga! Ewan!

Si Ma------ mahal ko pa din.

Kahit how much kong try na sabihin na di ko siya mahal na Sinaktan niya ko.

Di ko magawa.

Isa din akong  tanga, blind, mentally, physically, emotionally echos na tinatago ko ang feelings ko.

Hindi ko kayang magsinungaling sa puso ko na hindi ko siya mahal.

Ako lang nakakaalam.

I miss him soo much kaya I told my mom to go back to the Philippines. Damn, I wanna see him again.

Pero nga, MALABO,

.

.

.

. cause HE’s dead.

I'm so tanga right?

Babalik sa Pilipinas para balikan ang wala! 

Si Saturday talaga. Ewan ko kung anong nangyari sa amin.

Namatay lang siya at kasalanan ko, ipinakulong siya ng papa ko. 

Then ipinatay :C

Dahil sinaktan niya ako.

Dahil lang sa isang maling akala. Misunderstanding.

.Alam kong dapat sa sarili ko ako magalit pero bulag din akong aminin ito.

Tama ba akong magalit sa lalaking gumuho ng heart ko?

Di ba may right naman ako?

Hindi naman ata ako makapagpakali.

Tumayo ako at nagpalit ng damit. 

Umalis ako sa kwarto ko, kinuha ang gitaro ko at lumabas ng walang taong nakakaalam.

Someone’s POV (Third person, walang specifically)

May isang magandang dilag ang mag-isang pumunta sa semeteryo, di ba siya natatakot? Babantayan ko na lang.

Mabait kasi ako at mag 12 am na.

At dahil chismoso ako…

“It’s  almost 12am, happy 2nd anniversary Ma---” Aray. May kumagat na mosquito sa akin.

Ano ba naman yan. Ang KJ ng lamok! Sino ba naman ang kinakausap.

“Alam mo, I prepared a song for you”

Ang ganda ng boses ng dilag, at alam pa niyang gumamit ng gitara.

MULTITALENTED SIYA! Ahaha!

 Ang galing!

Pero bigla siyang umiyak. Parang biik.

Hahaha. Jowk!

Maganda pa rin kahit umiiyak at kahit madilim pa.

“I’m sorry ! I was falling in love and I ruined our moment. nagkamali ako.*SOB*

nagkaroon tayo ng misunderstanding. .*SOB*

pasensiya. .*SOB*

ang pamilya mo, miss ka na nila. .*SOB*

wala silang problema. Don’t worry. *SOB*

 I’M SORRY. I still love you.

And I’m willing to give up my life so you can have yours. Tanga ako. Isa akong malaking kasalanan. .*SOB*

ILOVE YOU Martin Saturday Sy”

Hala. Ang dilag. Pagmamahal. Ay naku naman!

Sariing's NOTE: okay. Short Story lang ito <3 Remember Saturday? <3

I will update tomorrow :D Wag kalimutan! VOTE COMMENT and be a FAN!