Remember Saturday

Kabanats 10 Mali

Kabanats 10

 Blimmo's POV

Tulog pa rin si Drina, kanina pa kami sa hospital. Nagkaroon ng lagnat kanina si Drina. Tinawagan ko ang parents niya pero sabi nila hindi sila pupunta.

Business ulit. Ako na lang daw ang aalaga.

Tinawagan ko rin ang parents ko. Okay naman daw na dito ako magste-stay. Pupunta mamaya si mama. 

Binigyan din si Drina ng kanyang hospital bed kasi parang binabangungot, nanlalamig, sweating non stop at palaging sinasabad yung cloth o kung ano man ang hinahawakan niya.

Hindi siya namin magigising. Natatakot na ako baka hindi na siya makakagising.

Pero marami siyang sinasabi sa mga tulog niya gaya ng "Alis na!", "Ayoko sabi eh."

Minsan umiiyak na nakapikit ang mga mata.

At wala akong magagawa kundi maghintay na gumising siya at punasan ang mga pawis niya na every now and then na tumutulo.

Mga after 10 minutes, kumalma siya mukhang natutulog ng mahimbing.

Tutulog na sana ako pero..

GGM pa ako. HAHA. Alam ko ang emo pero siyempre parang mannerism ko na ang pagtetext. Ewan ko nga ba.

----

Not a magandang gabi Guys.

Hospital now.

Drina tulog pa rin.

Wala ng pick up line. ;(

Care to text?-----

"SI CASSAAA!" Nahulog ko ang phone ko. Gising na si Drina. Oh shit.

Drina's POV

"Where's Cassa? Blim! NASAAN SI CASSA!?" Sumasakit and dibdib ko. Parang hindi ako makahinga. Inis na inis ako.

"Drina! RELAX! Hindi pa namin alam." Narinig ko si Blim na nagsalita sa gilid ko. Ewan ko pero kumalma ako medyo.

"Paano ako makakrelax huh? Ano to? Ano man ang nakakalbit sa mga braso ko. Aalis na ako dito.!" Nalilito ako. Naiinis. Nadedepress. Sumasakit ang dibdib at parang mamamatay na ako.

"Nurse! I'm sorry Drina!" Pinipigilan ako ni Blimmo na ulais sa kama ko. Ewan ko. Ewan ko.

"Blim!" Naiiyak na ako. " Si Cassa! Nasaan si Cassa!?"

 Naiinis ako. Inis na inis. Ewan ko. Naiinis ako.

May naalala na ako. 

Dumating ang isang nurse na may dalang injection.

"Blim! Pakawaln mo ako dito! Please!" Umiiyak ako. Ewan ko ba. Basta. Kumplikado.

Ilang segundo, wala na akong malay.

Biglang dumilim.

Cassa's POV

May naririnig akong music, parang classical. Beethoven.

*stretch*

"Grabe talaga mga panaginip."

*yawn*

"Anong panaginip?" May narinig akong nagsalita sa gilid ko. Oh sh*t. Hindi ito panaginip.

" Ba't andito ka? You mean, hindi ito panaginip? Saturday, ano ang nangyayari? Sabihin mo sa akin, please. " 

"Duh. On our way na sa airport. Cassa, okay ka lang?" Umupo ako ng tuwid. Imposible. Andito si Saturday pero parang hindi siya ang taong katabi ko ngayon.

Lintek. Mali ito. Nakakakaba. Mali ito talaga. 

"Ganun ba? Sige babalik na lang ako sa tulog." Sige. Tinabihan ako ni Saturday habang hawak- hawak yung phone niya.

 "Eto, lean on my shoulders. Medyo matagal pa ang ride." Dahan- dahan niyang inilagay ang kanyang mga kamay sa ulo ko at sinunod ko ang gestures niya para nakatapik ang ulo ko sa shoulders niya.

Kailangan kong makalabas sa kotse nang hindi ako mamamatay. Mali talaga ang pakiramdam ko.

Kailangan ko rin dapat hindi maging obvious. Saturday, sorry pero. Mali talaga.

May mali talaga sa kutob ko eh.

<.<

>.>

Tingin dito, tingin doon. Ako lang at si Saturday sa likod ng kotse.

Nakalean ako kay Saturday. Wala pa akong plano. Ewan ko nga ba. Grrr.

MAy nafeel akong kamay na papunta sa kamay ko na nasa ibabaw ng kumot na nakabalot sa katawan ko. 

Sandali! Pati kumot dinala sa kotse? Akala ko nasa hotel kami kanina.

Mali. FAIL. Ibang kumot pala. Hay. Ako talaga. Kahit kailan, maypagkatanga.

"Uh. Ehem. Sorry." Medyo inalis ko ang kamay ni Saturday kasi hindi ko alam. It doesn't feel right at all.

"Nah. It's fine. you're still remembering I guess. So, may naaalala ka na?" Hindi pa rin ako gumagalaw. Tinatanong ako ni Saturday na parang wala lang nagyari.

" Wala. Sorry talaga." Grrr. I must snap out of my senses. Ewan. Kailangan kong makaalis. 

 Bigla na lang akong may naalala.

Drina, nasaan ka? 

Drina's POV

"Blim?" Bumukas ang mga mata ko.

Still in the hospital.

Biglang humigpit ang pagkahawak sa kaliwa kong kamay.

"Drina. I'm Sorry." Pula ang mga mata ni Blim pero walang akong time para dito kaya inalis ko ang kamay ni Blim.

Medyo masakit pero hinid ko muna ito pag-iisipan. Nagbalik na ang mga alaalang noon ko pang tinatago sa ulo ko.

"Blim, tawagin mo ang mga pulis. May sasabihin ako." Seryoso kong sinabi.

"Sorry Drina. Please?" Nagmamakaawa si Blim. Hay. Nagbuntong hininga ako ulit. Masakit na nga yung pakiramdam ko pero. Ugh.

"BLIM! PWEDE BA? Mamaya na yan? Tawagin mo ang mga pulis!" Sinigawan ko siya dahil ayoko na talaga. Ang sama niya.

Ugh. Ang sakit sa ulo. 

Note: Don't forget to VOTE COMENT and be a FAN! Salamat talaga for reading.