The Rain {ON HOLD}

Hoofdstuk 1

Laura's pov

Ik kijk naar buiten. De regen tikt liefelijk op de ruiten en de donkere wolken komen dringend op me af. Ik heb een zware en lange schooldag achter de rug maar ik moet naar buiten om mijn folders te lopen anders word ik uit deze veel te lelijke studenten flat gegooid. Het valt me vies tegen. Het eten wat ik van mijn weinige geld kan kopen is niet te eten. Komt omdat dit de enige kamer was in de buurt van mijn school en mijn stageplek maar gewoon afpersers zijn de verhuurders. Ik pak mijn Iphone en kijk naar het weerbericht. Is zien... Ah nee het weer haat me de komende 3 uur gaat het regenen. Ik kijk door de ramen en zie hoe het steeds harder regent. Ik heb alleen een dun Adidas jasje dus ik en de folders zullen straks doorweekt zijn. Ik pak mijn jasje en mijn folders en trek mijn All Stars aan. Waarom moest ik nou zo eigenwijs zijn om geen paraplu en regenjas te kopen. Het moet maar. Ik loop naar het eerste huis en duw een foldertje naar binnen. Als ik stiekem naar binnen spiek zie ik een moeder met allemaal kinderen en een voorlees boek. Wat mis ik mijn moeder eigenlijk. Ik moet snel weer een keer op bezoek. Oké volgende huis. Opeens voel ik water. Ik ben helemaal doorweekt. Ik kijk naar de weg en zie nog een auto door een plas rijden en snel duik ik achter een ander auto. Ik bekijk de schade. Ik ben helemaal doorweekt maar de folders hebben het overleefd. Mijn zwarte haar hangt in natte sliertjes langs mijn gezicht. Normaal krult het een beetje. Ik kan niet terug ik moet de folders afmaken. Met een diepe zucht loop ik verder.

'O sorry' hoor ik een stem zeggen. Daar zit ik dan. Op de grond. Waarom moest die eikel tegen mij opbotsen. Ik kijk om me heen en zie alle folders rond drijven. Het maakt me niet uit dat ik nog natter word. Nu word ik mijn huis uitgezet. Hier krijg ik in ieder geval niet voor betaald en dan kan ik niet rond komen. De tranen lopen over mijn wangen. Moet ik onder de brug gaan wonen ofso.

'Bedankt nu kan ik mijn kamer niet betalen en moet ik onder een brug slapen deze maand.' Ik heb nog steeds niet omhoog gekeken. Nu durf ik wel te kijken. De woede laat het me gewoon doen. Voor me zie ik een best knappe jongen staan. Hij heeft schattige krullen die slap hangen door de regen. Hij heeft een stoer leren Jack aan en zie ik daar nou een tatoo? Ik wil zelf ook een tatoo alleen het mag niet van mijn moeder. Hij steekt zijn hand uit en helpt me overeind. Hij trekt zijn jas uit en legt hem over mijn schouders. Ik glimlach hem bedankend toe. Ik heb het hem al vergeven. Ik lette ook niet op.

'Je mag wel met mij mee.' Moet ik dit wel doen? Naja BOEIE!

'Graag.' Ik loop achter hem aan en stap in een mooie zwarte Jeep met leren bekleding. Even twijfel ik maar ga dan zitten. Hij maakte mijn kleding nat en nu verpest ik zijn autobekleding. We staan weer gelijk. Hij start zwijgend de motor. Voor ik hem ook maar 1 vraag durf te stellen zijn we er al. Het is een vrijstaand huis. Ook al is het niet heel groot toch doet het me aan een villa denken. Het hek gaat open en we rijden het erf op. Er komt vrolijk een labrador op ons afrennen. De jongen stapt uit en doet mijn deur open. Ik rol met mijn ogen en lach even. Wat een gentleman. We lopen naar de deur. Opeens komt zijn hoofd heel dicht bij de mijne. Ik verstijf maar zet geen stap naar achter. Hij mag me best kussen. (Jammer genoeg) gaat zijn hoofd naar mijn oor en blaast eerst. Ik lach want het kietelt een beetje.

'Ik ben trouwens Harry babe.' Harry. Harry, Harry, Harry. Leuke naam. Nog nooit van gehoord maar klinkt wel grappig. Harry en Laura klinkt wel toch? Wacht wat ben ik aan het doen? Hij vind me nooit leuk en jij hem ook niet. Je kan niet zomaar op de eerste beste verliefd worden wie je op straat tegen komt. Door al mijn piekeren zie ik niet dat Harry al binnen staat en de deur in zijn handen heeft.

'Kom je nog binnen prinses?' Ik voel dat ik rood word. Waarom ben ik nou altijd zo snel rood en zo onhandig.