The Rain {ON HOLD}

Hoofdstuk 13

Harry's pov

Ik heb Laura al 2 dagen niet meer gezien. Ik besluit haar op te zoeken. Ik mis haar geur en haar zachte zwarte haar. Ik mis de kuiltjes in haar wangen als ze lacht. Haar prachtige ogen die mij altijd diep weten te raken. Ze doorboren mijn hart. Ik kijk naar buiten. De zon schijnt. Ik roep Danilo mijn trouwe viervoeter. Ik kan wel lopend naar haar toe gaan. Als ik buiten kom verblind de zon mijn zicht. Als mijn ogen langzaam aan het licht wennen zie ik Danilo me met een scheve kop aankijken en met een tennisbal in zijn bek. Ik aai hem over zijn bol en tevreden gaat hij mee op pad. Het is druk in Londen. Er zijn veel mensen die naar hun werk gaan ook al is het zondag. Laura zal morgen weer naar het college moeten. Arme meid. Ik wil niet denken aan de tour die volgende week begint. Ik wil haar niet achterlaten maar ik zal het haar wel moeten vertellen. Voor ik het weet word ik meegesleurd door Danilo. Hij ziet er misschien sloom uit maar als het hem uitkomt kan hij best sterk zijn. Ik herstel me en hou Danilo in bedwang. Als ik om me heen kijk zie ik dat we voor de woning van Laura. Hoe kan dat domme beest nou weten dat Laura hier woont? Het zal wel. Hij zal haar geweldige geur wel herkent hebben. Ik bel aan en daar staat ze. Ze heeft een hempje aan met een shortje eronder. Haar zwarte lokken hangen over haat schouders en het staat haar prachtig. Ik omhels haar.

'Hey babe, Wat was je van plan?' Ze ziet er zo mooi uit. Je zou bijna denken dat ze op een date gaat ofso. WACHT??!!

'Ik wou net jou bezoeken. Laten we op mijn balkon gaan zitten.' Wat een opluchting.. Ze doet uitnodigend de deur open en ik loop binnen. Dit is de eerste keer in haar huis. Het is stoer maar tegelijk ook schattig en modern in gericht. Het is precies wat bij haar past. Ik volg haar en ga op een van de stoelen zitten. Al snel komt ze met 2 cola glazen met ijsblokjes en nootjes aangelopen. Ze gaat naast me zitten en kijkt me stralend aan. Okeej dit is niet het goede moment om haar humeur te verpesten maar het zal toch echt moeten.

'Laura volgende week moet ik 8 maanden op tournee.' Ze glimlacht alleen nog maar dieper. Vind ze het nou leuk dat ik weg ga? Zou ze een ander hebben? Dat mag niet! Ik hoop het niet. Ik kan echt niet zonder haar en dan gaat ze lachen?! Hopelijk is die glimlach fake.

'Weet ik Hazz, Ik ga mee, ik heb al met management overlegt.' Ik spring op en knuffel haar. Ik ben zo blij dat ik haar als een klein kind in de rondte draai. Ze gilt vrolijk en ik zet haar neer en kus haar.

'Gelukkig want ik kan niet zo lang zonder jou!' Tja een beetje slijmen kan geen kwaad. We gaan zo veel leuke dingen beleven op de tour!

'Ik weet dat je niet zonder me kan.' Ze glimlacht gemeen en uitdagend. Ik geef haar een kus op haar mond. Ik hou zo veel van haar.