Ε1: The Mysterious Boy

Κεφάλαιο 5

Φόρεσα ένα μαύρο κολάν,μια μαύρη μακριά μπλούζα και τα μαύρα all star μου. Γενικά μαύρο. Και καλά για να περνάω απαρατήρητη. Πιο πολύ προσοχή τραβούσα έτσι! Θα με περνούσαν και για κατάσκοπο του FBI. 

Στον δρόμο για το αεροδρόμιο σκεφτόμουν τα υπέρ και τα κατά της απόφασης μου. Για να πάω: Μου έχει σώσει τη ζωή μία,δύο φορές; Ναι. Του το χρωστάω; Ναι. Δεν μου αρέσει να χρωστάω σε κάποιον; Ναι. Για να μην πάω: Είναι επικίνδυνα; Ναι. Φοβάμαι; Ναι. 

E1's pov

Οι πόρτες του αεροδρομίου άνοιξαν. Μια κοπέλα ντυμένη στα μαύρα μπήκε μέσα. Τα μάτια μου γούρλωσαν, δεν περίμενα να έρθει. Δεν παίζει να φοβάται κάτι η μικρή. Με είδε! Έρχεται προς το μέρος μου ή μου φαίνεται; Μου έκανε νόημα με το χέρι της και πλησίασα. 

<<Έφερα το τσιπάκι σου.>>, είπε και με κοίταξε προσμένοντας απάντηση.

Πλησίασε και το έβαλε διακριτικά στη τσέπη του παντελονιού μου. Το κεφαλάκι της ήταν ακριβώς κάτω από την μύτη μου. Τα μακριά σγουρά καστανά μαλλιά της μύριζαν ωραία,ρόδι νομίζω. Το απαλό άγγιγμα της στο πόδι μου έκανε την καρδιά μου να παραλείψει έναν χτύπο. Κάτι που δεν το είχα ξανανιώσει. 

<<Αποστολή εξετελέσθη! Πρέπει να φύγω τώρα.>>, χαμογελούσε καθώς τα έλεγε αυτά. Τα μάγουλα της είχαν πάρει ένα ανοιχτό ροζ χρώμα, λακκάκια είχαν σχηματιστεί και τα μικρά καφετί μάτια της άστραφταν ενώ με κοιτούσε επίμονα. 

<<Σε χρειάζομαι εδώ.>>

<<Γιατί;>>, ρώτησε και μπορούσα να νιώσω πως οι χτύποι της αυξάνονταν. 

<<Μην σου μπαίνουν ιδέες,μικρή! Πρέπει να με βοηθήσεις να πάρω το αληθινό τσιπάκι.>>

<<Από τον κ.εγκληματία; Σε καμία περίπτωση!>>, ταράχτηκε και πάνω που νόμιζα πως δεν φοβάται τίποτα. 

<<Κύριο; Δεν έχεις άλλη επιλογή.  Άντε μικρή πάμε θα σου εξηγήσω τις λεπτομέρειες στον δρόμο.>> 

Emma's pov

Μου έπιασε τον καρπό με το γιγαντιαίο του χέρι και με τράβηξε στην άκρη. 

<<Εντάξει φτάνει! Δεν είμαι χαζή!>>, διαμαρτυρήθηκα. 

<<Μην υπόσχεσαι.>>, τον χτύπησα με όση δύναμη είχα στο μπράτσο αλλά δεν νομίζω πω ένιωσε κάτι. Άρχισε να γελάει και συνέχισε: << Πλάκα κάνω! Σου λέω το σχέδιο για τελευταία φορά. Συγκεντρώσου!>>, που το έβρισκε το κουράγιο για πλάκες τέτοια ώρα θα θελα να ξέρω.