Ε1: The Mysterious Boy

Κεφάλαιο 3

<<Είναι αυτός.>>, ψιθύρισα στα κορίτσια. Γύρισαν και με κοίταξαν με απορία. Η συμμορία άρχισε να περπατάει και τότε εμείς  αποφασίσαμε να τους ακολουθήσουμε. Εγώ δεν ήθελα δηλαδή, παράξενο. 

Νομίζω το μυστηριώδες αγόρι μας κατάλαβε. Άντε πάλι! Έχω βαρεθεί να τρέχω από τότε που γνώρισα αυτόν τον τύπο. Αλλά εκείνος δεν έκανε τίποτα. Τίποτα; Εάν το ύπουλο και ειρωνικό χαμογελάκι του μπορεί να θεωρηθεί τίποτα. Σταμάτησαν μπροστά σε ένα παλιό κτήριο, βασικά πιο πολύ σε αποθήκη έφερνε. Λογικά θα ήταν το στέκι τους, δεν θέλω καν να φαντάζομαι τι και πως είναι εκεί μέσα. 

Τι μπορεί να γίνει αν μας δουν: χμμ, το πολύ πολύ να μας σκοτώσουν ή να μας βιάσουν και μετά να μας σκοτώσουν. ΤΟ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ! Άρχισα να πανικοβάλλομαι. Προλαβαίναμε δεν προλαβαίναμε να την κάνουμε με ελαφρά πηδηματάκια.

Η συμμορία μπήκε μέσα στην αποθήκη και όλα τα διαβολικά σχέδιο έπαψαν να γυρνάνε στο μυαλό μου. Κι εκεί που ηρέμησα και πήγαμε να φύγουμε η πόρτα ξανάνοιξε. Τρεχάτε ποδαράκια μου,τρεχάτε. 

Τι ήταν πάλι κι αυτό;! Αυτά παθαίνεις όταν ακούς τις φίλες σου. Πέρασαν τρεις μέρες και τίποτα το τρελό δε συνέβει στη ζωή μου, να το κοιτάξω αυτό. Πάντως έχω ακόμα να θυμάμαι τα άλλα..

Αρχές Ιούλη πέρασε ήδη μια εβδομάδα από αυτόν τον διαγωνισμό μοτοκρός, σαν χθες μου φαίνεται. Ποιος να κέρδισε άραγε;  Τέλος πάντων απολαμβάνω τις ήρεμες-χωρίς μπελάδες μέρες μου. Ο ήλιος καίει και η ζέστη είναι αφόρητη στην Αθήνα. Αχ, τυχερές Κατερίνα και Αμάντα! Την έχουν καταβρεί  στην Κέρκυρα, καλοπερνάν. Η Κατερίνα που συνήθιζε να πηγαίνει εκεί από μικρή βρήκε τον παιδικό της καλοκαιρινό έρωτα. Ιιιχ. Έβγαιναν τα βράδια για βόλτες όλοι μαζί, αυτός με την παρέα του και τα κορίτσια.  Αχου, γούτσου-γούτσου μέλιαα #noot. Ιουυ, αηδίες.

Να τη η Ίζα πάλι, φουριόζα ήρθε στο δωμάτιο μου. Δεν έχει τρόπους αυτή η κοπέλα. Μόνο από την έκφραση της μπορούσα να καταλάβω πως κάτι ετοίμαζε. Κακό τέλος θα έχουμε, σκέφτηκα. Τι θέλω και μιλάω; Γιατί παραπονιέμαι για τις ήσυχες μέρες μου;

<<Έμμα, Εμμανουέλα, Εμμανουελίτσα μου!>> Ωωωχ. Έχει εξειδικευθεί πλέον στα puppy eyes, πάντα  τα καταφέρνει με αυτό. 

<<Άκου, και μην πεις όχι πριν τελειώσω όλη την ιστορία.>> , ωραία θα πω όχι όταν την τελειώσεις. Έγνεψα με το κεφάλι και της έκανα νόημα να συνεχίσει.

<<Άκουσα τον μπαμπά μου να μιλάει στο κινητό με έναν συνεργάτη του.>>, έκανε μια παύση για να δει την έκφραση μου. Δεν σχολίασα ακόμη, αφού δεν είχε αναφέρει τίποτα για μηχανές είμαστε καλά.