Ε1: The Mysterious Boy

Κεφάλαιο 15

Η ώρα είναι πέντε και με τα παιδιά κανονίσαμε να βγούμε στις οκτώ, αφού είναι Σάββατο θα πάμε σε ένα μπαράκι. Γιατί Γκοντ την Δευτέρα ανοίγουν τα σχολεία. Σήματα μορς και καπνοί για βοήθεια. Φέτος θα είμαι τρίτη λυκείου και αφού έχω υψηλούς στόχους πρέπει να διαβάζω ασταμάτητα. Αυτά παθαίνεις, μου θες να γίνεις και δικηγόρος. Κάτω τα κεφάλια..

Ετοιμάστηκα και πήγα να πάρω την Ιζαμπέλα. Φόρεσα μια μαύρη φούστα, μια άσπρη κοντομάνικη μπλούζα και τα αγαπημένα μου βανς. Όταν έφτασα στο σπίτι της είδα ότι οι άλλες είχαν φτάσει νωρίτερα, πράγμα ασυνήθιστο για τις φίλες μου. Χαιρέτησα τα κορίτσια με μια αγκαλιά και ένα φιλί και ξεκινήσαμε για το πάρκο. Τα αγόρια θα μας περιμένουν εκεί. Να πω την αλήθεια μετά τα τελευταία συμβάντα αποφεύγω τον Έρικ αλλά αυτή είναι μια καλή ευκαιρία να τα λύσουμε ή όπως λέει εκείνος να τα ξεχάσω και να το προσπεράσουμε.

Μας εντόπισαν από μακρυά και έτσι ο Ιάκωβος έσβησε βιαστικά το τσιγάρο του γιατί ο καπνός ενοχλεί την Ίζ. Μέλια αυτοί οι δύο! Πάλι καλά ο Δημήτρης δεν καπνίζει. Ενώ ο Έρικ, ήρεμος και ανενόχλητος είναι στηριγμένος στο καπό του αυτοκινήτου του, τα πόδια του κάτω στον αστράγαλο είναι σταυρωμένα, τα μανίκια του μαύρου πουκαμίσου του είναι ελαφρώς διπλωμένα πράγμα που κάνει τις φλέβες στα χέρια του φανερές. Αρχίζει να μου αρέσει αυτή η έξοδος!

Συνεχίζω να τον επεξεργάζομαι..έχει το τσιγάρο ανάμεσα στα δάκτυλα και το κατευθύνει προς τα χείλη του. Αυτή η κίνηση είναι τόσο σαγηνευτική που δεν μπορώ να πάρω τα μάτια μου από πάνω του. Και ωωπ δεν άργησε να το καταλάβει και ένα αυτάρεσκο χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του. Αφού ξύπνησα από τον λήθαργο μου του έριξα ένα επικριτικό βλέμμα.

<<Το τσιγάρο βλάπτει την υγεία. Σοβαρά!>> είπα μόλις τον πλησίασα σε απόσταση αναπνοής.

<<Εσύ με βλάπτεις περισσότερο. Πιο σοβαρά!>> είπε με το στραβό χαμόγελο του και το υπόσχομαι πως άκουσα την καρδιά μου. Το σχόλιο του με ξάφνιασε και προκάλεσε ένα απαλό κοκκίνισμα στα μάγουλά. Αλλά όχι κύριε, δεν θα με ρίξεις με δυο-τρία γλυκόλογα. Ναι, όχι ότι σε έχει ρίξει ήδη αλλά τέλος πάντων.

Γνωρίσαμε και τους υπόλοιπους που δεν είχαν συναντηθεί και καθίσαμε στα αυτοκίνητα για να ξεκινήσουμε για τον προορισμό μας. Μπήκαμε στο μπαράκι και καθίσαμε σε ένα τραπέζι κοντά στον μπάρμαν, όπως συνήθως. Ο Δημήτρης και Μαργαρίτα πρέπει να είχαν μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση γιατί δεν είχαν σταματήσει να μιλάνε από την ώρα που βρέθηκαν. Ή ο Δημήτρης αρχίζει να τα καταφέρνει. Ένα χαζό χαμόγελο είχα στα χείλη μου όταν έκανα εικόνα τον Τζίμ και την Μαρ ζευγαράκι.