Κεφάλαιο 11

61 7 19
                                    

Περπατάω αμέριμνη κατευθυνόμενη στο σπίτι μου. Περνάω μέσα από το παρκάκι της γειτονιάς μου σιγοτραγουδόντας. Ξαφνικά, ακούω παράξενες φωνές παραδίπλα μου. Αρχίζω να φοβάμαι λίγο αλλά παρόλα αυτά η περιέργεια  με έκανε να ακολουθήσω τους ήχους. Κρύβομαι πίσω από ένα δέντρο και κρυφακούω.

<<Μίλα, που είναι;>>, φώναζε ένα γυμνασμένο αγόρι. Δεν μπορώ να διακρίνω το πρόσωπο του καθαρά διότι είναι σκοτεινά. Το μόνο που κατάφερα να δω είναι τα μάτια του, είναι μπλε της θάλασσας, έντονα και προσηλωμένα.

<<Δεν γνωρίζω τίποτα.>>, άκουσα μια γυναικεία φωνή να λέει. Αυτή η φωνή. Είναι της γιαγιάς μου.  Είναι η γιαγιά μου.  Μα πώς; 

<<Γιαγιά;!>>, φωνάζω και τρέχω προς το μέρος της.

Πριν προλάβω να την ακουμπήσω, να την αγκαλιάσω και να της μιλήσω ένας πυροβολισμός ακούστηκε. Δεν μπορεί, όχι. Το επόμενο πράγμα που είδα είναι η γιαγιά μου ξαπλωμένη στο έδαφος.

<<Γιαγιαα;! >>, φωνάζω απελπισμένη. <<Γιαγιά μου, γιαγιάκα μου. >>, δάκρυα και λυγμοί αρχίζουν να κάνουν την εμφάνιση τους.

Ακουμπάω τα χέρια μου στην πληγή στη κοιλιά της και την πιέζω. Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό. Κάτι δεν είναι σωστό. Την αγκαλιάζω κλαίγοντας και εκείνη μου λέει.

<<Έμμα, διαμαντάκι μου, να προσέχεις! >>, κατάφερε να πει.

Σηκώνομαι απότομα από το κρεβάτι. Τι ήταν αυτός ο εφιάλτης; Γιατί μου είπε η γιαγιά μου να προσέχω; Γιατί και ποιός ήταν αυτός που την πυροβόλησε; Έμμα, ηρέμησε ήταν απλά ένας εφιάλτης. Φτάνει να προσπαθείς να δώσεις εξηγήσεις σε όλα.

Κρύος ιδρώτας με έλουσε και η καρδιά μου ήταν έτοιμη να βγει από την θέση της. Είχα δάκρυα στα μάγουλα μου,  έκλαιγα και στον εφιάλτη και στην πραγματικότητα.

Είχα αποκοιμηθεί το μεσημέρι καθώς έβλεπα μια σειρά στον υπολογιστή μου. Ταράχτηκα πολύ! Αποφάσισα να στείλω μήνυμα στα κορίτσια για να βρεθούμε, χρειάζομαι κάποιον αυτήν την στιγμή.

Boss❤(Me): Κορίτσια, είδα ένα περίεργο όνειρο! 

Κορεάτισσα ❤(Μαργαρίτα): Εε, τι άλλο θα έβλεπες εσύ;! Εσύ και το περίεργο πάτε μαζί!

Βeib❤(Κατερίνα) : Ελά Μαρ, τα παραλές. Χαχαχ. Μην ανησυχείς Έμμα τώρα πέρνουμε το πρώτο αεροπλάνο από Κέρκυρα και ερχόμαστε.

Γκαζόν ❤(Αμάντα) : Ναι, μην το συζητάμε. Αντε, πες μας τι έγινε στο όνειρο σου;

Troublemaker ❤(Ιζαμπέλα) : Ξέρετε τι σημαίνει αυτό έτσι; ΕΞΟΔΟΣ! Μάζωξη στο σπίτι της Έμμας σε δέκα λεπτά. Φέρτε μαζί σας ρούχα κι εγώ θα φέρω τα καλλυντικά.

Ε1: The Mysterious BoyWo Geschichten leben. Entdecke jetzt