''Θα έπρεπε να με φοβάσαι!'' μου είπε και με κοίταξε με ένα πονηρό χαμόγελο. Η Εμμανουέλα είναι ένας κλειστός και εσωστρεφής χαρακτήρας, ένα ντροπαλό 17χρονο κορίτσι. Χάρη της κολλητής της, Ιζαμπέλας εμπλέκεται σε μια σειρά από μπελάδες δίχως τη...
Τον κοιτούσα καθώς απομακρυνόταν από το σπίτι μου και δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω του . Οι γυμνασμένες πλάτες του και και το σκούρο σγουρό μαλλί του μου είχαν τραβήξει την προσοχή.
Ανέβηκα τις σκάλες, μπήκα στο δωμάτιο μου και ξάπλωσα στο κρεβάτι. Έμμα, τι ήταν αυτά που έκανες; Σορρυ μυαλό, ούτε εγώ ξέρω. Μαζί του ένιωθα τόσο όμορφα..οικεία! Του είπα όλα όσα νιώθω και σκέφτομαι, πράγματα που δεν έχω πει σε κανέναν, που δεν παραδέχομαι ούτε στον εαυτό μου.
Έχω ακόμα την αίσθηση από τα ζουμερά χείλη του στο μέτωπο μου, από τα ζεστά μεγάλα χέρια του να κρατάνε τα κρύα μικρά δικά μου. Γιατί τον αγκάλιασα; Αν και ένιωσα όλα τα σπασμένα κομμάτια μου να συνδέονται. Ένιωσα ασφαλής, προστατευμένη όπως νιώθει κάθε κορίτσι στην αγκαλιά του πατέρα της. Κούμπωσα τέλεια στην αγκαλιά του!
Κανονικά τώρα θα είχα πάρει χίλια τηλέφωνα την Μαργαρίτα για να την ρωτήσω τι να φορέσω αύριο. Θα είχα καλέσει την Ιζαμπέλα σπίτι μου για να της πω όλες τις λεπτομέρειες και να της ζητήσω συμβουλές για το πως να συμπεριφερθώ. Αλλά δεν μπορώ να πω τίποτα στα κορίτσια. Ναι, αυτό που το πας..δέχτηκα να βγω μαζί του. Απ' ότι καταλάβατε είναι η πρώτα φορά που θα βγω με αγόρι.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Ντύθηκα (αυτά στην φώτο) , έβαλα λίγη μάσκαρα και ένα μπορντό κραγιόν. Ίσιωσα τα μαλλιά μου και κατέβηκα τις σκάλες. Φόρεσα τα μαύρα παπούτσια με λίγο τακούνι. Η ώρα είχε πάει εννιά, έτσι σκαρφίστηκα μια ιστορία και είπα στους γονείς μου.
<<Θα πάω στο σπίτι μιας συμμαθήτριας μου, κάνει πάρτυ.>>, τους χαιρέτησα και ξεκίνησα για το πάρκο.
Πλησιάζοντας το πάρκο αντίκρισα το γνωστό μαύρο αυτοκίνητο του. Αφού έφτασα κοντά του τον χαιρέτησα ντροπαλά. Εκείνος άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού και έκανε άκρη για να καθίσω χωρίς να πει λέξη.
<<Είσαι όμορφη.>>, μου είπε και δεν έπαιρνε τα μάτια του από πάνω μου.
Και πούφ, μαγικά το πρόσωπο μου έγινε παπαρουνί. <<Ευχαριστώ!>>,του απάντησα.
