0542... : Bu hayatta ki tek şansım,
0542... : Özlem olarak hayata gelmemek olmuş bence.
0542... : Hala bana, sen Özlem değil misin, diye soruyorsun.
0542... : İnsan mıyız, Pamir Bey ?
Pamir : Ben insanım da, sen pek insan gibi görünmüyorsun.
0542... : Profil resmimin bir çiçek olduğunu varsayarsak,
0542... : Bence bir çiçek olabilirim.
Pamir : birincisi egolu insanlardan, ikincisi de çiçeklerden,
Pamir : Nefret ederim.
0542... : Anladım çiçekleri sevmediğini. Sevsen, dalımı böyle kırmazdın sen.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZIT
Novela JuvenilSeni ilk gördüğümde, yüzünde asılı kalan yabancılığı sevmiştim. Bu dünyaya ait değil gibiydin ve saat 10'u 8 geçiyordu. Ve şimdi de saat 8'i 10 geçiyor ve ben bu zıtlığı seviyorum. İçinde 8 ve 10 sayılarını barındıran her saatte, yüreğime biraz daha...
