0542... : Mavi gözlerinin hüznü kahrediyor beni.
0542... : Neden böyle hüzünlüsün Pamir'im ?
0542... : Masanda dumanı tüten mis gibi bir kahve var
0542... : Her şeye sahipsin gönül bağım.
0542... : Neyin var ?
Pamir : Ben mi her şeye sahibim ?
Pamir : Bir kahve mutlu edemiyor insanı
0542... : O kahveyi içemeyen insanlar var
0542... : Sağlığı yerinde olmayan insanlar.
0542... : Şükretsene haline.
Pamir : Yine boş laf yapmaya başladın
Pamir : Ne güzel iki haftadır yazmıyordun
0542... : Yazmayacaktım zaten.
0542... : Ama bir şey öğrendim, sana da söyleyeyim dedim
Pamir : İyi, söyle ve sus bir zahmet
0542... : Hilal var ya, şu çilli çirkin kız
0542... : Okuldan kaydını sildiriyormuş.
Pamir : Neden ?
0542... : Orasını bilemiyorum artık.
0542... : Ama üniversitenin son yılı okulu bırakacak kadar ne yaşadıysa artık
Pamir : Bana ne ondan
Pamir : O gereksiz varlığıyla fazla bile geldi bu okula
0542... : Haklısın
0542... : Fakat gereksiz insanların varlığı çabuk yok olur, merak etme
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZIT
Teen FictionSeni ilk gördüğümde, yüzünde asılı kalan yabancılığı sevmiştim. Bu dünyaya ait değil gibiydin ve saat 10'u 8 geçiyordu. Ve şimdi de saat 8'i 10 geçiyor ve ben bu zıtlığı seviyorum. İçinde 8 ve 10 sayılarını barındıran her saatte, yüreğime biraz daha...
