Nobody Is Perfect
Part.9
Kit's POV
#Third : "Kit...မင္းအဆင္ေျပရဲ႕လား..."
ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုထိပီး ေမးလိုက္တဲ့Thirdကိုၾကည့္ရင္း ကြၽန္ေတာ္ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္တယ္...
#Kit : "ငါသြားမွဖစ္မယ္Third...ငါMingကို ႐ွာရဦးမယ္... သူ႔ကိုၾကည့္ရတာ အဆင္မေျပတဲ့ပံုပဲ..."
ကြၽန္ေတာ္Thirdရဲ႕အေျပာကိုမေစာင့္ေတာ့ပဲ သူ႔ကိုထားခဲ့ပီး ေျပးထြက္လာခဲ့တယ္...ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕Ming...သူ႔ကိုၾကည့္ရတာ Mingနဲ႔မတူေတာ့သလိုပဲ...
ကြၽန္ေတာ္ဒီေနရာကိုဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲဆိုတာ သိခ်င္ေနတယ္မွလား...ကြၽန္ေတာ္တစံုတေယာက္ရဲ႕တံခါးဖြင့္သံေၾကာင့္ အိပ္ရာကႏိုးလာခဲ့တယ္...ကြၽန္ေတာ္Mingကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ Mingကိုသူအိပ္ေနတဲ့ေနရာမွာ မ႐ွိေတာ့ဘူး...အဲ့တာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္လိုက္ၾကည့္ေတာ့ Mingထြက္သြားတာကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္...အဲ့တာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္သူ႔ေနာက္ကိုလိုက္ခဲ့ရာက ခုလိုမ်ဳိးေတြဖစ္ကုန္ေတာ့တာပဲ...
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕နာေနတဲ့လက္ကို ကိုင္ပီးကြၽန္ေတာ္ေျပးေနမိတယ္...ကြၽန္ေတာ္ Mingကိုအရမ္းစိုးရိမ္ေနပီ...ကြၽန္ေတာ္အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ အိမ္ထဲမွာMingကို႐ွာခဲ့ေပမဲ့ မေတြ႔ခဲ့ဘူး...ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကားထားတဲ့ ေနရာမွာပဲသြား႐ွာဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္...
ကားရဲ႕ေဘးမွာ ေသြးေတြရႊဲပီးလဲေနတဲ့Mingကိုေတြ႔လိုက္ရခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ့္ေျခေထာက္ေတြတုန္လာပီး ဒူးေထာက္လ်က္ ျပဳတ္က်သြားခဲ့တယ္...ကြၽန္ေတာ္Mingအနားကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း တြားသြားလိုက္ပီး သူ႔မ်က္ႏွာေလးကိုထိရင္း....
#Kit : "Mi...Mi...Ming...သတိရပါေတာ့ေနာ္...ငါ့ကို အဲ့လိုမေျခာက္ပါနဲ႔...Ming!!!"
ကြၽန္ေတာ္သူ႔လက္ထဲက စာအိတ္ဖြင့္တဲ့ဓားေလးကိုေတြ႔လုိက္ရတယ္... ကြၽန္ေတာ္အဲ့ဓားေလးကိုယူပီး လႊင့္ပစ္လိုက္မိတယ္...ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕႐ွိသမ်ွ အားေတြစုစည္းပီး Mingကိုမလိုက္တယ္...အား...ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕လက္ကနာလိုက္တာ... ကြၽန္ေတာ္Mingကို passenger seatေပၚေပြ႔တင္လိုက္ပီး ကြၽန္ေတာ္ကdriver seatမွာဝင္ထိုင္လိုက္တယ္...
Mingကိုေဆးရံုပို႔ဖို႔ ကြၽန္ေတာ္မူးေနတဲ့သူလို ကားကိုတရပ္ၾကမ္း ေမာင္းေနမိတယ္....
ေဆးရံုေရာက္ေတာ့ကြၽန္ေတာ္Pha,Forth,Beam နဲ႔Wayoတို႔ကို ဖုန္းဆက္ေခၚလိုက္တယ္...ဘာလုပ္လို႔လုပ္ရမွန္းမသိပဲ ကြၽန္ေတာ့္တကိုယ္လံုးတုန္ရီေနခဲ့တယ္...ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာေပၚမွာ မ်က္ရည္ေတြရႊဲေနသလို မ်က္လံုးထဲမွာလည္း မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ျပည့္ေနခဲ့တယ္...ကြၽန္ေတာ္စိတ္ေတြလည္း ပင္ပန္းေမာဟိုက္ေနပီ... ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕လက္နဲ႔အက်ီၤေပၚမွာ စြန္းထင္းေနတဲ့Mingရဲ႕ေသြးေတြကို ၾကည့္ရင္း...မင္းဘာလို႔ဒီလိုလုပ္ရတာလဲMing...ဘာလို႔လဲ... ဘာလို႔လဲMing...ကြၽန္ေတာ္ေရရြတ္ရင္း ၾကမ္းျပင္ေပၚထိုင္ခ်လိုက္ပီး ဒူးေခါင္းကိုလက္၂ဖက္နဲ႔ဖက္ရင္း ၾကံဳ႕ၾကံဳ႕ေလးထိုင္ပီးငိုေနမိတယ္...
ကြၽန္ေတာ္တံခါးေဘးမွာထိုင္ရင္း Mingဘာမွမဖစ္ဖို႔ကို ဆုေတာင္းေနမိတယ္...
#Wayo : "P'Kit...Mingဘာဖစ္လို႔လည္း..."
Wayoကကြၽန္ေတာ့္ဆီေျပးလာပီး ကြၽန္ေတာ့္ေ႐ွ႕မွာ ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္တယ္...Beamလည္းWayoလိုပဲ ထိုင္လိုက္တယ္...
#Kit : "ငါ...ငါမသိဘူး...Ming...သူ...သူ...ဓားနဲ႔...သူ႔ကိုယ္သူ... ငါ...ငါ..."
ကြၽန္ေတာ္ဘာမွဆက္မေျပာႏိုင္ေတာ့ဘူး...ကြၽန္ေတာ္အခု အရမ္းေၾကာက္ေနမိတယ္...ကြၽန္ေတာ့္ခႏၶာကိုယ္ကလည္း တုန္ရီေနတာ မရပ္ခဲ့ဘူး...
#Beam : "အဆင္ေျပသြားမွာပါKit...စိတ္ေလ်ာ့ထားေနာ္...Ming အဆင္ေျပမွာပါ..."
Beamကကြၽန္ေတာ့္ကိုဖက္ရင္း ကြၽန္ေတာ့္ေက်ာကိုပုတ္ပီး ႏွစ္သိမ့္ေပးေနခဲ့တယ္...Wayoကလည္းကြၽန္ေတာ့္ကိုဖက္ထားပီး သူတို႔၂ေယာက္လံုး မိနစ္နဲနဲၾကာၾကာေလာက္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ႏွစ္သိမ့္ေပးခဲ့တယ္...
#Kit : "Wayo...Mingကိုမင္းတို႔နဲ႔ထားခဲ့ပီး ငါထြက္သြားေတာ့မယ္...ငါMingကိုထားခဲ့မွဖစ္မယ္...ငါ့ေၾကာင့္ သူနာက်ဥ္ေနရတာကို ထပ္မျမင္ခ်င္ေတာ့ဘူး... ျမင္လည္းမျမင္ရက္ေတာ့ဘူး..."
ကြၽန္ေတာ္ဘာလို႔ဒီလိုစဥ္းစားမိခဲ့လည္းဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္းမသိဘူး...ဒါေပမဲ့ ဒါကအေကာင္းဆံုး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ဖစ္မယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ထင္ခဲ့တယ္...
#Forth : "မဟုတ္ဘူး Kit...မင္းထြက္သြားရင္ Mingပိုပီးနာက်ဥ္ရလိမ့္မယ္...မင္းဒီတိုင္းထြက္သြားလို႔ေတာ့ မဖစ္ဘူးေလ..."
Forthကကြၽန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ပီး ေျပာလိုက္တယ္...
#Phana : "ဟုတ္တယ္Kit....Mingကမင္းကိုလိုက္႐ွာရင္ေရာ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ...မင္းဒီတိုင္းထြက္သြားရင္ သူပိုပီးနာက်ဥ္ခံစားရလိမ့္မယ္..."
Phaကလည္း ကြၽန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ပီး ကြၽန္ေတာ့္ေ႐ွ႕မွာထိုင္လိုက္တယ္...
#Phana : "Kit...ဒီကိစၥကိုျပန္စဥ္းစားပါဦး...မင္းကိုယ္တိုင္လည္း နာက်ဥ္ရလိမ့္မယ္...ငါ့သူငယ္ခ်င္းနာက်ဥ္ေနတာကို ငါမျမင္ခ်င္ဘူး... Please Kit..."
#Kit : "ဟင့္အင္းPhana...ငါနဲ႔ပတ္သတ္သမွ်အရာအားလံုးကို အိမ္မက္လိုပဲသေဘာထားလိုက္ပါလို႔ Mingကိုေျပာေပးပါ...ငါဆိုတာ ဘယ္တုန္းကမွမ႐ွိခဲ့သလိုပဲ သတ္မွတ္လိုက္ပါလို႔ သူ႔ကိုေျပာေပးပါ... ငါမင္းတို႔အားလံုးကိုေတာင္းပန္ပါတယ္..."
ကြၽန္ေတာ္ ငိုရင္းေျပာလိုက္တယ္...အခ်ိန္နဲနဲေလာက္ၾကာရင္ Mingကြၽန္ေတာ့္ကိုေမ့သြားမွာပါ...က်ြန္ေတာ္သူ႔ေ႐ွ႕က ေပ်ာက္ကြယ္သြားဖို႔ပဲလိုတာပါ...
#Wayo : "P'Kit...."
Wayoကကြၽန္ေတာ့္ကိုဖက္ပီးငိုခ်ေတာ့တယ္...ကြၽန္ေတာ္ သူတို႔ကိုလည္း နာက်ဥ္ေစခဲ့တယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္သိပါတယ္...ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္မွာေရြးခ်ယ္စရာမ႐ွိဘူးေလ...Mingကြၽန္ေတာ့္ကို ေမ့သြားမွဖစ္မယ္...သူေမ့သြားမွဖစ္မယ္...ကြၽန္ေတာ္မ်က္စိမွိတ္လိုက္ေတာ့ပါးေပၚကို မ်က္ရည္ေတြတလိမ့္လိမ့္စီးက်လာခဲ့တယ္...
ငါေတာင္းပန္ပါတယ္Ming...မင္းကိုခံစားရေအာင္လုပ္ခဲ့မိတဲ့အတြက္ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္...အဲ့ဒီညကမင္းငါ့ကိုလုပ္ခဲ့တာေတြအတြက္လည္း ငါမင္းကိုခြင့္လႊတ္ပါတယ္... (အဲ့ဒီညဆိုတာ Ming Kitကိုအရက္မူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ပီး ဟိုဒင္းဟိုဟာ😁 အႏိုင္က်င့္တဲ့ကိစၥEp.1ကဟာကိုေျပာတာပါ...) စေတြ႔ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ကစပီး အခုခ်ိန္ထိ ငါ့ကိုတခ်ိန္လံုးခ်စ္ေပးခဲ့လို႔လည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္Ming...ပီးေတာ့မင္းကိုနာက်ဥ္ေစခဲ့မိလို႔ ေတာာင္းပန္ပါတယ္...ငါေတာင္းပန္ပါတယ္Ming...
ေက်းဇူးျပဳပီး ငါ့ကိုေမ့လိုက္ပါေတာ့ေနာ္ My Love....
(စာ႐ိုက္ရင္းမ်က္ရည္ေတြဝဲပီးငိုခ်င္လာပီ😭 ရင္ထဲမွာလဲနင့္ေနတာပဲ😢)
Crd.venushades98
Trans by Me(#MCopter)

YOU ARE READING
Nobody Is Perfect
Fanfictionvenushades98 ရဲ႕ Nobody's Perfect ေလးကုိ ႀကိဳးစားပီးTransထားပါတယ္ေနာ္.. Crd.venushades98