Μάχη Με Τον Έρωτα

Kεφάλαιο 11

Δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλη νύχτα. Τον σκεφτόμουν συνέχεια... Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω εμείς τώρα τα έχουμε η ήταν τυχαίο όλο αυτό και βιάζομαι να χαρώ.. δεν ξέρω... Θέλω πολύ να τον δω και σήμερα.... Το πρωί δουλεύει το απόγευμα δουλεύω εγώ.. και το βράδυ έχω αγώνες.. Ευτυχώς σκέφτηκα μια δικαιολογία να του πω για να μην βρεθούμε το βράδυ. Σηκώθηκα από το κρεβάτι μου και πήγα στην κουζίνα. Δεν έφτιαξα ούτε καφέ.. Πήρα την Λυδία να έρθει από εδώ. Ένα τέταρτο μετά ήταν έξω από την πόρτα μου.
"Ελα" της λέω και μπαίνει μέσα..
"Τι έγινε πρωί πρωί και έπρεπε να έρθω αμέσως;" Με ρωτάει και κάθεται.
"Εχθές ήρθε ο Άλεξ απο εδώ" της λέω.
"Πού έμαθε πως μένεις;" Με ρωτάει.
"Στην αστυνομία δουλεύει έχει άκρες παντού" της λέω.
"Και;"με ρωτάει και εγώ αρχίζω να τις εξηγώ τι είχε γίνει ακριβώς για να καταλάβει..
"Τον Θες;" Με ρωτάει αφού είχα τελειώσει όσα είδα να της πω .
"Ναι... Έτσι νομίζω τουλάχιστον"της λέω.
"Αυτό είναι υπέροχο.... Έχω χρόνια να το ακούσω αυτό από το στόμα σου" μου λέει..
"Δεν ξέρω όμως και για εκείνον" της λέω.
"Πας καλά... Ήρθε μέχρι εδώ... Ζήλεψε τον Αχιλλέα σε φίλησε... Γιατί αμφιβάλεις ακόμα;" Με ρωτάει..
"Δεν ξέρω...ίσως γιατί αυτό δεν μου έχει ξανά συμβεί ποτέ" της απανταω.
"Για όλα υπάρχει πρώτη φορά" μου λέει και γελάει.
"Φοβάμαι όμως Λυδία" της λέω.
"Τι φοβάσαι;" Με ρωτάει.
"Ότι όλο αυτό δεν θα κρατήσει" της απανταω.
"Γιατί να μην κρατήσει;" Με ρωτάει.
"Εχω μυστικά... Πού τα κρύβω από όλους.. πως θα προχωρήσω μαζί του αν του λέω ψέματα από τώρα;" Την ρωτάω.
"Τι μυστικά έχεις Στέλλα;" Με ρωτάει.
Δεν ξέρει τίποτα για τους αγώνες...και καλύτερα να μην ξέρει... Και ο Αχιλλέας που το ξέρει κακώς... Αν γίνει καμία στραβή θα μπλέξουν και όλοι όσο το ήξεραν.
"Είναι κάτι που δεν ξέρει κανείς... Μόνο ο Αχιλλέας" της λέω .
"Για να το έχεις πει μόνο σε εκείνον σημαίνει ότι είναι σοβαρό και δεν επιμένω να μάθω...αλλά όλοι έχουν τα μυστικά τους.. μην φοβάσαι για αυτό" μου λέει.
"Μακάρι να έχεις δίκιο" της λέω
"Έχω... Όμως φεύγω τώρα γιατί έχω δουλειά" μου λέει .
"Ναι ναι... Θα τα πούμε" μου λέει και φεύγει..
Ξαφνικά καθώς μάζευα το τραπέζι χτυπάει το κινητό μου. Ο Αλέξ.
"Καλημέρα" λέω όταν το σηκώνω.
"Δίπλα σου το είχες το τηλέφωνο;" Με ρωτάει.
"Ναι... Αλλά εντελώς τυχαία" του απαντάω.
"Μάλιστα.. αυτό αν θέλω το πιστεύω" μου λέει..
"Πίστεψε ότι θέλεις" του λέω.
"Πιστεύω ότι θέλεις να με δεις όσο θέλω και εγώ"μου λέει.
"Δεν καίγομαι κιόλας"του λέω αλλά Εννοείται πως καίγομαι.
"Οκ... Έχω μισή ώρα κενό... Θα έρθεις να με βρεις;" Με ρωτάει.
"Πού;" Τον ρωτάω εγώ.
"Ήταν που δεν καίγεσαι να με δείς" μου λέει και γελάω.
"Πες μου πού" του ξανά λέω .
"Στην πλατεία κοντά στην δουλειά μου" μου λέει.
"Σε πέντε είμαι εκεί" του λέω και κλείνω το τηλέφωνο.
Ετοιμάστηκα στα γρήγορα και έφυγα από το σπίτι.
Δεν ήταν πολύ μακριά οπότε έφτασα γρήγορα. Πήγα στην πλατεία και τον είδα που καθόταν.
"Καλημέρα" του λέω και κάθομαι απέναντι του.
"7 λεπτά.. δεν είσαι εντάξει"μου λέει..
"Την επόμενη φορά θα έρθω και νωρίτερα " του λεω.
"Θα το δούμε αυτό"μου λέει και γελάω..
"Μου έλειψες" μου λέει μετά από λίγο.
"Τι είπες;" Τον ρωτάω .
"Ότι μου έλειψες ... πολύ" μου ξανά λέει.
"Δεν είπες πολύ πρίν" του λέω.
"Πώς το ξέρει αφού δεν άκουσες τι είπα" μου λέει.
"Άκουσα... απλά ήθελα να το ξανά ακούσω" του απανταω..
"Θες να σου δείξω πόσο μου έλειψες;" Με ρωτάει.
"Όχι.... Καλύτερα να μου δείξεις όταν δεν θα έχεις μόνο μισή ώρα" του λέω." Τώρα πρέπει να γυρίσεις στην δουλειά σου" του λέω και αφού παίρνω την τσάντα μου σηκωνομαι από το τραπέζι.
" Έτσι θα φύγεις;" Με ρωτάει και μου κρατάει το χέρι.
"Έτσι ήρθα και έτσι θα φύγω" του λέω.
"Ναι καλά" μου λέει και με φιλάει.
"Τώρα μπορείς να φύγεις" μου λέει και εγώ χαμογελάω.
Γύρισα στο σπίτι και μαγείρεψα.. Είναι φυσιολογικό που τον σκέφτομαι συνέχεια; Δεν ξέρω... Είναι περίεργο συναίσθημα. Μάλλον είναι περίεργο συναίσθημα η αγάπη.
Ξάπλωσα λίγο το μεσημέρι και μετά πήγα κατευθείαν στο γυμναστήριο.
"Γεια σου Μαρία"λέω όταν μπαίνω.
"Γεια σου Στέλλα" λέει και εκείνη.
"Καλώς την" λέει και ο Σπύρος όταν με βλέπει.
"Καλώς σε βρήκα" του λέω και εκείνος χαμογελάει.
"Να σου πω" του λέω αφού κοιτάζω τριγύρω.
"Τι είναι;" Με ρωτάει.
"Αυτός εκεί.. είναι καινούριος εδώ; Δεν τον έχω ξανά δει" του λέω.
"Καινούριος είναι .. έκανε εγγραφή πριν 3 μέρες... Συνήθως έρχεται πρωί αλλά σήμερα ήρθε απόγευμα"μου απαντάει.
"Περίεργος είναι"του λεω.
"Δεν μιλάει πολύ.. είναι ήσυχος"μου λέει.
"Τέλος πάντων... Πάω εγώ γιατί έχω και μαθημα" του λέω και κοιτάξω αυτόν τον περίεργο νεαρό για τελευταία φορά.. Όταν γύρισα να τον κοιτάξω με κοίταξε και εκείνος... Πρέπει να είναι λίγο μεγαλύτερος από εμένα... Γύρω στα 27 με 28. Πήρα το βλέμμα μου από πάνω του και πήγα για το μαθημα μου.
Αφού τελείωσα πήγα στο γραφείο μου να τακτοποιήσω κάποια πράγματα και μετά έφυγα για τους αγώνες.
"Γεια σου Μιχάλη" λέω όταν φτάνω.
"Καλώς την"μου λέει και προχωράω.
Ξαφνικά νιώθω κάποιον να είναι πίσω μου.
"Άστο Μαξ ξέρω.... Με ζητάει το αφεντικό" του λέω και πάω προς το γραφείο του.
Τα έχω μάθει πλέον.
"Ελα μέσα Στέλλα" μου λέει το αφεντικό και μπαίνω στο γραφείο του.
"Τι έγινε αυτή τη φορά;" Τον ρωτάω.
"Πήρε το αυτί μου ότι κανείς παρέα με έναν αστυνομικό" μου λέει.
"Με παρακολουθείς;" Τον ρωτάω.
"Τι σημασία έχει; Είναι αλήθεια αυτό που έμαθα; Με ρωτάει.
"Δεν σε αφορά"του απαντάω.
"Με αφορά από την στιγμή που αυτό μπορεί να με κάψει" μου λέει.
"Με ποιον τρόπο θα σε κάψει; Εσύ κανεις παρέα μαζί του... Εγώ κάνω" του λεω.
"Δεν μου αρέσουν αυτές οι παρέες σου... Να τις κόψεις... Γιατί θα με κάψεις" μου λέει.
"Δεν θα δώσω και αναφορά για αυτό.... Και άλλη φορά να μην βάζεις τα τσιράκια σου να με παρακολουθούν" του λέω.
"Είναι αστυνομικός Στέλλα... Μπορεί ανά πάσα στιγμή να μάθει"μου λέει.
"Μην σκας...αν θα μάθει με εμένα θα τα βάλει... Δεν πρόκειται να φτάσει σε εσένα... Εσύ είσαι ανώνυμος... Κανείς δεν ξέρει ποιος είσαι... Άρα δεν πρόκειται να φτάσει η αστυνομία σε εσένα" του λεω.
"Αν μάθει τίποτα θα τον ψάχνεις" μου λέει.
"Κόψε τις απειλές και άφησε τον ήσυχο αλλιώς δεν θα με ξανά δεις εδώ μέσα" του λέω.
"Ξέρεις ότι δεν μπορείς να φύγεις έτσι απλά" μου λέει.
"Και εσύ ξέρεις ότι αν θέλω εχω φύγει από εδώ μέσα σε δευτερόλεπτα" του λέω.
"Μην αρχίσουμε πάλι το θέμα με τον δικηγόρο" μου λέει.
"Τώρα που έχω φίλο αστυνομικό μπορώ να σε κάψω ανά πάσα στιγμή για αυτό σταμάτα να με παρακολουθείς.. " του λεω.
"Μην με απειλείς" μου λέει.
"Ούτε εσύ... Γιατί ξέρεις ότι μπορώ να το κάνω" του λέω.
"Εξαφανίσου" μου λέει.
"Μην φοβάσαι.. αν είσαι εντάξει απέναντι μου θα είμαι και εγώ... Έτσι πάει" του λέω και φεύγω.
Όχι που θα τον αφήσω να με κάνει ότι θέλει.
Αφού τελείωσα και με τους αγώνες γύρισα στο σπίτι. Έκανα ένα μπάνιο έφαγα κάτι και μετά έπεσα στο κρεβάτι μου.
Ποσο θα ήθελα να είμαι με τον Άλεξ τώρα.

______________________________________________

Χευ

Τι κάνετε;

Ελπίζω να είστε καλά.

Αυτό ήταν το νέο παρτ ελπίζω να σας άρεσε.

Το επόμενο δεν ξέρω πότε θα μπεί....

Τα λέμε..

Φιλάκια 💋💋💋💋💋💋💋💋