Μάχη Με Τον Έρωτα

Κεφάλαιο 9

Δεν ήθελα με τίποτα να σηκωθώ από το κρεβάτι σήμερα... πάλι καλά που τώρα δεν θα δουλεύω πρωί αλλά μόνο απόγευμα. Έχω και αγώνα σήμερα. Αυτό δεν με βολεύει και πολύ... Βασικά θα προτιμούσα να δουλεύω πρωί για να κάθομαι το απόγευμα αλλα δεν πειράζει. Σηκώθηκα με τα χίλια ζόρια από το κρεβάτι και μπήκα κατευθείαν να κάνω ένα μπάνιο να ξυπνήσω. Από εχθές σκέφτομαι αυτό που μου είπε ο σερβιτόρος εχθές... Το ερωτευμένο παλικάρι. Το εννοούσε η έτσι το είπε; Δεν ξέρω. Έχω μπερδευτεί τόσο πολύ.
Έκανα ένα μπάνιο και μετά κάθησα στην κουζίνα και ήπια μια κούπα καφέ. Αφού μάζεψα την κουζίνα ντύθηκα και κάθησα στον καναπέ για λίγο.. δεν έχω τι να κάνω σήμερα. Ξαφνικά εκεί που καθόμουν και έβλεπα τηλεόραση χτύπησε το κινητό μου.
"Ελα Σπύρο" λέω όταν το σηκώνω.
"Γεια σου Στέλλα...τι κάνεις;" Με ρωτάει.
"Μια χαρά εσύ;" Τον ρωτάω.
"Μια χαρά" μου απαντάει.
"Έγινε κάτι;" Τομ ρωτάω μετά.
"Ναι σε πήρα να σου πω ότι σήμερα δεν θα ανοίξω το γυμναστήριο γιατί είμαι εκτός Αθήνας" μου λέει.
Λες και το ήξερε...δεν είχα καμία όρεξη να πάω σήμερα.
"Να σου πω την αλήθεια δεν είχα όρεξη σήμερα" του λέω.
"Είμαι στο μυαλό σου" μου λέει και γελάω.
"Έχεις ενημερώσει για τα μαθήματα μου;" Τον ρωτάω.
"Θα ενημερώσει η Μαρία"μου απαντάει.
"Εντάξει... Θα τα πούμε αύριο τότε" του λέω.
"Θα τα πούμε" μου λέει.
"Φιλάκια" του λέω και κλείνουμε.
Ούτε δουλειά το απόγευμα. Να δω τι θα κάνω όλη μέρα.. Μπορεί να πάω λίγο από τον Αχιλλέα..έχω καιρό να πάω από εκεί. Αυτό θα κάνω... Θα πάω στον Αχιλλέα. Ελπίζω μόνο να μην δουλεύει σήμερα....αλλά από όσο θυμάμαι δευτέρα απόγευμα δουλεύει. Σηκώθηκα ντύθηκα καλύτερα πήρα το κινητό μου και βγήκα από το σπίτι.
Μετά από δέκα λεπτά ήμουν έξω από το σπίτι του Αχιλλέα.. Εδώ είναι τελικά... Είναι έξω το αυτοκίνητο του.
"Καλώς την" λέει όταν μου ανοίγει την πόρτα.
"Καλημέρα" του λέω και μπαίνω μέσα.
"Πώς και από εδώ;" Με ρωτάει.
"Είχα καιρό να έρθω και λεω δεν πάω να δω τι κάνει" του λέω.
"Καλά έκανες... Να κεράσω κάψε;" Με ρωτάει.
"Έχω πιεί Ευχαριστώ" του λέω." Οι βαλίτσες πιάνου είναι;" Τον ρωτάω.
"Της Ζωής... Από σήμερα θα μένει εδώ" μου απαντάει.
"Αααα προχωράει το πράγμα δηλαδή.. που χαίρομαι.. και τώρα που είναι;" Τον ρωτάω.
"Δουλειά" μου απαντάει.
"Ρεε Αχιλλεα...να σε ρωτήσω κάτι;" Τον ρωτάω.
"Ότι θες" μου λέει εκείνος.
"Υπάρχει κάποιος λόγος που είσαι τόσο χαρούμενος σήμερα;" Τον ρωτάω.
Από την ώρα που μπήκα είναι κάπως... Και δεν νομίζω να είναι επειδή η Ζωή θα μείνει μαζί του.. κάτι άλλο είναι.
"Η κοπέλα μου θα έρθει εδώ δεν πρέπει να είμαι χαρούμενος;" Με ρωτάει.
"Άστα αυτά σε εμένα ... Και λέγε τι έγινε" του λέω.
"Δεν θέλω να σου πω κάτι που ακόμα δεν είναι σίγουρο" μου λέει.
Καλά το κατάλαβα ότι κάτι άλλο έγινε.
"Έγινε κάτι;" Τον ρωτάω.
"Ναι κάτι έχει γίνει....αλλά δεν θα σου πω γιατί μπορεί να μην είναι σίγουρο... Όταν θα σιγουρευτώ θα σου πω" μου λέει.
"Για να χαμογελάς εσύ δεν θα πρέπει να ανησυχώ αλλά δεν ξέρω . Με τρομάζεις"του λέω.
"Καλά... Θα σου πω για να μην είσαι έτσι αλλά να ξέρεις ότι ακόμα δεν ξέρουμε οπότε μην βιαστείς να χαρείς" μου λέει
"Εσύ χαίρεσαι" του λέω.
"Εγώ χαίρομαι και για το ότι η Ζωή θα μείνει εδώ" μου λέει.
"Καλά...πες μου τώρα" του λέω.
"Η Ζωή μπορεί να είναι έγκυος... Είχε καθυστέρηση... Στον γιατρό είναι" μου λέει.
"Αλήθεια; Αυτό είναι πολύ ωραίο νέο" του λέω χαρούμενη.
"Δεν ξέρουμε ακόμα... Αλλά μακάρι να είναι έτσι" μου λέει και τότε μπαίνει στο σπίτι η Ζωή.
"Ζωή μου... Τι έγινε;" Την ρωτάει ο Αχιλλέας.
"Τίποτα... Δεν είμαι" του λέει..
Ελα τώρα... Θα ήθελα πολύ να δω τον Αχιλλέα πατέρα...όχι ότι δεν είναι...αλλά θα ήθελα να τον δω να μεγαλώνει το δικό του παιδί.
"Καμία ελπίδα;" Την ρωτάει.
"Αδιαθετησα" του λέει.
"Νταξει δεν πειράζει... Δεν απογοητευομαστε... Θα υπάρξουν πολλές ευκαιρίες ακόμα" της λέω και εκείνη χαμογελάει.
"Έχει δίκιο..όλα καλά θα πάνε" λέει ο Αχιλλέας.
"Λοιπόν..εγώ σας αφήνω... Θα τα ξανά πούμε" λέω και αφού τους χαιρετάω φεύγω.
Γύρισα στο σπίτι και μαγείρεψα.
Αφού έφαγα μάζεψα την κουζίνα και μετά κάθησα στον καναπέ.
Μετά από καμιά ώρα κατάλαβα ότι δεν ξέρω που είναι το κινητό μου.
"Πού στο καλό το άφησα"λέω ψάχνοντας το κινητό μου. Λες να το ξέχασα στον Αχιλλέα;
Και Βαριεμαι να πάω τώρα να το πάρω.
Έκανα μια κλήση από το σταθερό για να δω  αν χτυπάει εδώ αλλά τίποτα.
Το άφησα στον Αχιλλέα. Θα το δει και θα το φέρει..δεν ξανά πάω τώρα από εκεί.
Ξαφνικά χτυπάει το κουδούνι. Αυτός θα είναι.. ανοίγω την πόρτα όμως δεν ήταν ο Αχιλλέας
"Τι κάνεις εσύ εδώ;" Ρωτάω όταν ανοίγω την πόρτα και βλέπω τον Άλεξ.
"Σχόλασα από την δουλειά σε σκεφτόμουν και ήρθα να σου φέρω αυτό" μου λέει και μου δίνει ένα κόκκινο τριαντάφυλλο.
"Ευχαριστώ πολύ" του λέω." Ελα μέσα"του λέω μετά και εκείνος μπαίνει.
"Ωραίο σπίτι" μου λέει
"Ευχαριστώ" του απανταω και βάζω το λουλούδι μου μεσα σε ένα ποτήρι.
"Να φτιάξω καφέ;" Τομ ρωτάω.
"Και δεν φτιάχνεις..." Μου λέει και φτιάχνω καφέ...
"Ορίστε" λέω και του δίνω μια κούπα με καφέ.
Δεν ξέρω τι να πω τι να κάνω... Είναι πολύ άβολη στιγμή.
"Καλός ο καφές;" Τον ρωτάω.
Τι λέω;
"Ο καλύτερος που έχω πιεί" μου λέει και εγώ χαμογελάω.
"Ξέρεις Στέλλα δεν ήρθα μόνο για να σου δώσω το τριαντάφυλλο. Ήθελα και κάτι άλλο" λέει και κάθεται πιο κοντά μου.
"Τι άλλο;" Τον ρωτάω και εκείνος με πλησιάζει όλο και περισσότερο.
Φαντάζομαι τι θελει να κάνει.. μάλλον θέλει να με φιλήσει αλλά δεν πρόλαβε.. το κουδούνι τον σταμάτησε.
"Πάω να δω ποιος είναι" λέω και η στιγμή ήταν τόσο άβολη.
Κοιτάω από το ματάκι της πόρτας και βλέπω τον Αχιλλέα. Αμάν... Τι κάνω τώρα; Δεν πρέπει να του ανοίξω. Δεν γίνεται..
"Δεν θα ανοίξεις;" Με ρωτάει ο Άλεξ.
"Εεεεε... Όχι." Του απανταω.
"Γιατί;" Με ρωτάει.
"Γιατί είναι κάτι τύποι από διαφημιστικά και θα με ζαλησουν με βλακείες"του λέω..
Τι άλλο να του πω; Εξω είναι ο Αχιλλέας ο οποίος σαν πατέρας θα την πάθει λίγο αν δει άντρα εδώ μέσα... Και θα την πάθει γιατί δεν το έχει ξανά δει αυτό.
"Μήπως θες να ανοίξω εγώ;" Με ρωτάει.
"Όχι... Θα φύγουν" του λέω.
"Είσαι καλά;" Με ρωτάει.
"Πολύ καλά" του απανταω και ξαφνικά ακούγεται ένα κλειδί να μπαίνει στην πόρτα.
"Κλειδιά ήταν αυτά;" Με ρωτάει.
"Γαμώτο"λέω και τότε μπαίνει μέσα ο Αχιλλέας..
"Ρεεε μικρό γιατί δεν ανοίγεις" μου λέει όταν μπαίνει και τότε βλέπει τον Άλεξ.
"Αχιλλέα" του λέω μόνο.
"Στέλλα" μου λέει σοβαρά.
"Να σου εξηγήσω"του λέω..
Βασικά ποτέ δεν ήθελε τα αγόρια... Φοβάται ότι θα βρω κανέναν από τις παρανομίες που έχω μπλέξει και θέλει πάντα να του λέω με ποιον βγαίνω.  Και καλά κανει... Εκεί που έχω μπλέξει και εγώ καλά κάνει και φοβάται..
"Άσε κατάλαβα... Θα τα πούμε μετά μετα εμείς... Το κινητό σου" μου λέει..
"Αχιλλέα... Συγγνώμη"του λέω επειδή δεν του είπα τίποτα. Πάντα του έλεγα βασικά αλλά αυτή την φορά δεν ξέρω γιατί του το έκρυψα.
"Στέλλα ποιος είναι αυτός; Και γιατί είπες ψέματα;" Με ρωτάει ο Άλεξ.
"Δεν είναι ώρα τώρα" του λέω.
"Θέλω να μάθω" μου λέει.
"Και ποιος είσαι εσύ που ζητάς και εξηγήσεις;" Τον ρωτάει ο Αχιλλέας.
"Αχιλλέα θα σου εξηγήσω... Όταν φύγει ο Άλεξ αλήθεια" του λέω.
"Ποιός είναι αυτός Στέλλα.. βγαίνεις μαζί μου και είσαι με άλλον;" Με ρωτάει.
"Σοβαρά τώρα;" Τον ρωτάω..
Φαίνεται σαν να τα έχω με τον Αχιλλέα;
"Τι σοβαρά θέλω να μάθω" μου λέει
"Φύγε Άλεξ... σε παρακαλώ" του λέω .
"Οκ φεύγω.. αλλά δεν τελειώσαμε" λέει και φεύγει.
"Και τώρα οι δυο μας" μου λέει ο Αχιλλέας.
"Πριν πεις οτιδήποτε να σου πω ότι είμαστε φίλοι" του λέω .
"Ξέρεις ότι δεν έχει καμία σημασία για εμένα... Δεν με νοιάζει αν τα έχετε...απλά θέλω να το ξέρω... Θέλω να ξέρω ποιον έχεις δίπλα σου Στέλλα.... Τόσο κακό είναι; " Με ρωτάει.
"Μα είμαι μεγάλη πια.. ξέρω να προσέχω" του λέω.
"Ρεε κοριτσάκι μου δεν λέω αυτό... Το ξέρω... Αλλά είμαι πατέρας σου... Θέλω να ξέρω με ποιον βγαίνει η κόρη μου" μου λέει αλλά τώρα δεν μιλάει σοβαρά.
"Τον λένε Άλεξ είναι 26 χρονών και δουλεύει στην αστυνομία" του λέω.
"Αστυνομία;' με ρωτάει.
"Ξέρω τι σκέφτεσαι... Το ελέγχω αυτό" του λέω και φυσικά εννοούσα τους αγώνες.
"Θέλω να τον γνωρίσω" μου λέει.
"Δεν τρέχει κάτι.... Είμαστε φίλοι..η κάτι τέτοιο... Αλλά αν γίνει κάτι να ξέρεις ότι θα στο πω...και θα τον γνωρίσεις" του λέω.
"Να προσέχεις θέλω" μου λέει.
"Προσέχω" του λέω και τον αγκαλιάζω.
"Πάω τώρα...εγώ αφήσει την Ζωή" μου λέει.
"Σ αγαπάω" του λέω και τον αγκάλιαζω.
"Και εγώ" λέει και φεύγει..

Μεριά Αλεξάνδρου

Με έδιωξε για να μείνει μόνη μαζί του...
Είναι σίγουρα γκόμενος δεν εξηγείται αλλιώς..αλλά γιατί δεν μου το είπε; Γιατί έβγαινε μαζί μου; Θα μου πείτε τώρα μπορεί να με νιώθει φίλο της αλλά δεν αντέδρασε όταν πήγα να την φιλήσω. Δεν μπορεί να έχω κάνει τόσο λάθος...δεν μπορεί να είναι τέτοια κοπέλα.  Περίμενα έξω από το σπίτι της .ήθελα να δω αν θα φύγει αυτός.
Σχεδόν ένα τέταρτο περίμενα και τότε τον είδα να βγαίνει. Εκείνη την αγκάλιασε σφιχτά και μετά εκείνος έφυγε. Τι γίνεται; Τι της είναι; Είναι γκομενος σίγουρα. Αλλα περιμένω εξηγήσεις..δεν θα το αφήσω έτσι αυτό.

______________________________________________
Χευ

Χίλια συγγνώμη που δεν ανεβάζω συχνά αλλά έχω ξεκινήσει διαγωνίσματα έχω πάρα πολύ διάβασμα και δεν προλαβαίνω ούτε να κάτσω... Ειλικρινά συγγνώμη προσπαθώ αλλά δεν τα καταφέρνω.. τώρα ελπίζω μέσα το Σαββατοκύριακο να καταφέρω να ανεβάσω κι άλλο κεφάλαιο.

Τα λέμε στο επόμενο ( όταν ανέβει)

Ελπίζω το να σας άρεσε

Φιλάκια 💋💋💋💋💋
Και πάλι συγγνώμη για την καθυστέρηση.