Μάχη Με Τον Έρωτα

Κεφάλαιο 18

"Σου είπα ότι δεν μπορώ να έρθω" τους λέω.
"Μα δεν σε ρώτησα αν μπορείς... Απλά στο λέω" μου λέει εκείνος.
"Δεν μπορώ αφεντικό.... Έχω και προσωπική ζωή δεν είστε μόνο εσείς" του λεω.
"Στέλλα... Χρειάζομαι την βοήθεια σου και εσύ θα με βοηθήσεις" μου λέει.
"Πήγαινε με κάποιον άλλον... Εγώ δεν μπορώ... Λυπάμαι" του λέω.
"Κοίτα.... Η έρχεσαι η ο φιλαράκος σου θα βρεθεί στο χώμα" μου λέει.
"Ξέρεις ότι αυτά σε εμένα δεν πιάνουν... " Του λέω.
"Αυτή τη φορά δεν αστειεύομαι" μου λέει.
"Τι ώρα θέλεις να είμαι εκεί;"τον ρωτάω..
"Ήξερα ότι κάποια στιγμή θα δεχοσουν" μου λέει.
"Απλά πες μου την ώρα" του λεω ξανά.
"Στις 10 και μισή να είσαι εδώ... Μην αργήσεις" μου λέει και χωρίς να του πω τίποτα άλλο έφυγα από εκεί.

Μεριά Αλέξανδρου

"Τι έγινε φίλε; Τι ψάχνεις;" Με ρωτάει ο Μάνος.
"Το μέρος που γίνονται οι παράνομοι αγώνες .. αυτόν τον μήνα υπήρχαν άλλα 3 άτομα που πήγαν στο νοσοκομείο σοβαρά χτυπημένα αλλά όλοι αρνούνται να μιλήσουν. Σίγουρα τους εκβιάζουν" του απαντάω.
"Πρέπει να ψάξουμε κι άλλο.... Δεν μπορούμε να τους αφήσουμε να το συνεχίσουν αυτό" μου λέει ο Μάνος.
"Το ξέρω...αλλά δεν έχουμε καθόλου στοιχεία για αυτό.... Και ο άνθρωπος που είναι υπεύθυνος για αυτό δεν έχει χρησιμοποιήσει ποτέ το όνομα του.. " του λέω..
"Πώς το ξέρεις αυτό;" Με ρωτάει ο Μάνος.
"Ήταν το μόνο που μου έχω καταφέρει να μάθω" του λέω.
"Γίνεται ακόμα πιο δύσκολο" λέει ο Μάνος και εγώ γνέφω.
"Ποιον παίρνεις τώρα;" Με ρωτάει.
"Την Στέλλα" του λέω και εκείνος χαμογελάει.
"Πάω εγώ ..να μιλήσεις" μου λέει και φεύγει.
"Ναι" λέει όταν σηκώνει το τηλέφωνο.
"Έλα Στέλλα μου... Τι κάνεις;" Την ρωτάω.
"Καλα... εσύ;" Μου λέει εκείνη.
"Μια χαρά.. εδώ στην δουλειά" της λέω.
"Καλό κουράγιο" μου λέει εκείνη..
"Εσύ που είσαι;" Την ρωτάω.
"Είχα βγει λίγο έξω... Και τώρα πάω σπίτι" μου απαντάει..
"Σε πήρα να σου πω για το βράδυ" της λέω.
"Ναι μωρό μου όσο για αυτό.. δεν θα μπορέσω σήμερα" μου λέει για άλλη μια φορά.
Τι στο καλό κάνει κάποια βράδια και δεν μπορεί.
"Έγινε κάτι;" Την ρωτάω...
Δεν θέλω να μαλώσω μαζί της ξανά.
"Πρέπει να πάω στην φίλη μου την Λυδία... Δεν είναι πολύ καλά... Και μου ζήτησε να πάω από εκεί... Ξέρεις δεν μπορώ να της πω όχι... Εκείνη είναι πάντα δίπλα μου" μου λέει.
"Εντάξει καταλαβαίνω" μου λέει.
"Όμως αν δεν δουλεύεις το πρωί... Μπορείς να έρθεις" του λέω.
"Δεν ξέρω μωρό μου... Μπορεί να προκύψει δουλειά... Έχουμε θέματα που επείγουν" της λέω.
"Εντάξει... Αν τα καταφέρεις...έλα... Θα σε περιμένω" μου λέει.
"Εντάξει.... Σε αγαπάω" της λεω.
"Και εγώ σ αγαπάω" μου λέει και κλείνουμε το τηλέφωνο.
"Για να δούμε Στέλλα... Θα πας στην Λυδία σήμερα"