Μάχη Με Τον Έρωτα

Κεφάλαιο 15

"Στέλλα" ακούω την φωνή του Άλεξ.
"Στέλλα μωρό μου... Ξύπνα"τον ακούω να λέει και τοτε ανοίγω τα μάτια μου..
"Τι έγινε;" Τον ρωτάω.
"Μου είπες όταν είναι να φύγω για την δουλειά να σε ξυπνήσω" μου λέει.
"Ναι" του λέω και αφού σηκώνομαι εκείνος με φιλάει.
Σηκώθηκα από το κρεβάτι πήγα στο μπάνιο πλύθηκα.
"Να βάλω καφέ;" Τον ρωτάω
"Όχι...θα πιω στην δουλειά" μου λέει.
"Νταξει... Σ αγαπάω" του λέω και με φιλάει.
"Και εγώ" μου λέει και παίρνει τα πράγματα του για να φύγει..
"Τι θα κάνουμε το βράδυ;" Με ρωτάει.
"Εμμ τίποτα... γιατί έχω κάτι δουλειές" του λέω.
Πολύ πειστικό Στέλλα... Μπράβο.
"Δουλειές;" Με ρωτάει με απορία.
"Εμμ με τον Αχιλλέα... Πρέπει να πάω από εκεί"του λέω.
"Ααααα εντάξει... Οπότε...θα τα ξανά πούμε αύριο... Υποθέτω"μου λέει.
"Αύριο" του λέω και χαμογελάω.
"Τα λέμε" μου λέει και φεύγει.
Τι θα κάνω τώρα; Έχω που έχω τα προβλήματα μου... Όλα μαζεμένα μου έπεσαν. Πήρα το κινητο στα χέρια μου και άρχισα να πληκτρολογώ τον αριθμό του Αχιλλέα.
"Έλα μικρή .. τι έγινε;" Με ρωτάει.
"Έμαθες τίποτα για αυτό που σου είπα;" Τον ρωτάω εγώ.
"Όχι...είχα πιο σημαντικά θέματα να ασχοληθώ" μου απαντάει.
"Δηλαδή αυτό δεν είναι σημαντικό;" Τον ρωτάω.
"Παντρεύομαι Στέλλα" μου λέει ξαφνικά.
"Τι;" Τον ρωτάω έκπληκτη.
"Δεν ήθελα να στο πω από το τηλέφωνο αλλά εσύ κατευθείαν να πεις κάτι" μου λέει.
"Αχιλλέα... συγγνώμη δεν το φαντάστηκα... Αυτό είναι είναι πάρα πολύ ωραία νέο.... Επιτέλους" του λέω.
"Είδες; Τελικά ήταν πιο σημαντικό" μου λέει εκείνος.
"Πότε με το καλό;" Τον ρωτάω.
"Σε μια εβδομάδα... Ίσως να μπορέσεις να βοηθήσεις και την Ζωή με τις ετοιμασίες της" μου λέει.
"Εννοείται πως θα την βοηθήσω... Μου φαίνεται θα έχουμε εβδομάδα αφιερωμένη στις γυναίκες" του λέω και εκείνος γελάει.
"Θα μάθω για αυτό που μου είπες" μου λέει μετά από λίγο.
"Δεν έχει σημασία... Ακόμα και αν μάθεις...δεν θα έχει σημασία πλέον" του λέω.
"Θέλω να το κοιτάξω" μου λέει.
"Ότι θες.... Λοιπόν.. έρχομαι από εκεί...να δω και την μέλλουσα νύφη" του λέω και κλείνουμε.
Αφού ντύθηκα έφυγα από το σπίτι και πήγα στον Αχιλλέα.
"Καλημεριζω το όμορφο ζευγάρι" λέω όταν ανοίγει την πόρτα ο Αχιλλέας.
"Καλημέρα στην όμορφη κόρη μου" λέει εκείνος και χαμογελάω.
"Που είναι η νύφη;" Ρωτάω και τότε βλέπω την Ζωή.
"Εδώ είμαι και εγώ" λέει και γελάει.
"Λοιπόν... Θα έρθω μαζί σου για τα ψώνια να το ξέρεις... Δεν πάω ποτέ μόνη για ψώνια είναι ευκαιρία να το κάνω μαζί σου" της λέω.
"Εγώ αυτό έχω αφιερώσει τη μέρα μου για αυτό...αν δεν έχεις κάτι να κάνεις... ευχαρίστως να έρθεις μαζί μου...θα χρειαστώ και λίγη βοήθεια" μου λέει.
"Και να έχω...για εσένα θα το ακυρώσω... Μια φορά παντρεύω τον πατέρα μου" της λέω.
"Καλά μην παίρνεις και όρκο για αυτό" λέει ο Αχιλλέας και η Ζωή τον κοιτάζει.
"Αστειεύομαι μωρό μου" της λέει και εγώ χαμογελάω.
Πόσο μ αρέσει που τον βλέπω ευτυχισμένο.
Το μεσημέρι κάθησα και έφαγα μαζί τους και μετά πήγα στο σπίτι άλλαξα και κατευθείαν στην δουλειά. Είχα μαθήματα σε μια ώρα οπότε κάθησα στο γραφείο να τακτοποιήσω κάτι πράγματα μέχρι που με διέκοψε κάποιος. Ήταν εκείνος ο γοητευτικός θα έλεγα νέος που είχε ξεκινήσει περίπου έναν μήνα πριν να έρχεται σε αυτό το γυμναστήριο.
"Μπορώ να διακόψω για λίγο;" Με ρωτάει.
"Φυσικά... Κάθησε" του λέω με απορία.
Τι να θέλει αυτός από εμένα;
"Με λένε Άρη" μου λέει και κάθεται.
"Στέλλα" του λέω εγώ
"Το ξέρω... Για εσένα είμαι εδώ Στέλλα" μου λέει.
Εντάξει αυτή η συζήτηση αρχίζει και γίνεται όλο και πιο περίεργη.
"Τι θέλεις από εμένα ακριβώς;" Τον ρωτάω.
"Να μιλήσουμε" μου λέει.
"Σε ακούω λοιπόν" του λέω.
"Ξέρω σχεδόν τα πάντα για εσένα...απλά θέλω την βοήθεια σου για να μάθω ακόμα περισσότερα" μου λέει.
"Πώς ξέρεις;; Ποιος είσαι;" Τον ρωτάω.
"Δεν έχεις γονείς σωστά; Και από τριών χρόνων  χρόνων περίπου μεγαλώνεις σε ένα ορφανοτροφείο' μου λέει.
"Πώς το ξέρεις;" Τον ρωτάω.
"Σου είπα ξέρω πολλά" μου απαντάει.
"Τι θέλεις από εμένα; Γιατί με ενοχλείς;" Τον ρωτάω.
"Ας πούμε ότι θέλω να είμαστε φίλοι... Μέχρι να γνωριστούμε καλύτερα...και μετά βλέπουμε"μου λέει και μιλάει τόσο σοβαρά που με τρομάζει.
Ποιος είναι; Πώς ξέρει για εμένα; Και το πιο σημαντικό; Τι θέλει από εμένα;