Μάχη Με Τον Έρωτα

Κεφάλαιο 24

Μεριά Αλέξανδρου

Δεν το πιστεύω. . έχει το παιδί μου .. είναι έγκυος στο παιδί μου...
Δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να μείνει εδώ μέσα... Δεν θέλω να πάθει κάτι.. αυτό είναι το πιο σημαντικό και το πιο υπέροχο πράγμα που έχει συμβεί στην ζωή μου..
Πρέπει να μιλήσω με τον διευθυντή μου.

-----
" Ναι ξέρω ότι είναι αδύνατον να την αφήσουμε αλλά είναι ανάγκη σας παρακαλώ" του λέω
"Αλέξανδρε είναι κατά του κανονισμού... πρέπει να μείνει εδώ και να περάσει από ανακριση" μου λέει.
"Το ξέρω αλλά έχουμε μάθει από εκείνη αυτό που θέλουμε... Νίκος Αναστασίου... Αυτός είναι ο εγκέφαλος της υπόθεσης" του λέω.
"Γιατί θέλεις τόσο πολύ να την αφήσουμε ελεύθερη;" Με ρωτάει.
" Είναι έγκυος αφεντικό.. και αυτό είναι το παιδί μου... Η οικογένεια μου... Δεν θέλω να είναι εδώ μέσα" του λέω
"Λοιπόν αυτό είναι αρκετά σοβαρό και μιας και έχουμε μάθει αυτό που θέλουμε νομίζω ότι είναι πλέον ελεύθερη να φύγει...αλλά προσοχή... Μπορεί να την ξανά χρειαστούμε για παραπάνω πληροφορίες" μου λέει και έφυγα από το γραφείο και την πήρα να την γυρίσω στο σπίτι.

Μεριά Στέλλας

Είμαι επιτέλους στο σπίτι... Και είμαι μαζί με τον Αλέξανδρο... Έχει τρελαθεί με την ιδέα το ότι θα κάνουμε μωρό.. όπως και εγώ.. δεν περίμενα ότι θα συμβεί τόσο νωρίς όμως συνέβη. Όλο κυλούσαν τέλεια.... Η Ζωή γέννησε λίγους μήνες μετά και ο Αχιλλέας ήταν πιο ευτυχισμένος από ποτέ και εγώ.. αφήστε για εμένα... Εγώ έχω δίδυμα... Κοριτσάκια. Ο Άλεξ έχει τρελαθεί.. ήθελε και το παιδί να είναι κορίτσι.... Τώρα θα έχει δύο μικρά τρέλα πλασματατακια μέσα σε αυτό το σπίτι. Επίσης εγώ.... Τα βρήκα με την μαμά μου... Θα γίνω και εγώ μάνα τώρα και ξέρω τι πάει να πει κάνω τα πάντα για το παιδί μου. Είπα να της δώσω μια ευκαιρία να επανορθώσει για όλα αυτά και πραγματικά το προσπαθεί. Είμαι πιο ευτυχισμένη από ποτέ.. και Υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι τέρμα πια τα ψέματα. Όχι μόνο για τους άλλους αλλά για εμένα.. για να είμαι εντάξει απέναντι στους άλλους.

2 χρόνια μετά

Και η ευτυχία συνεχίζεται. Έχουμε δύο μικρά κορίτσια γύρω στα 2 να τρέχουν μέσα στο σπίτι και να μην έχουν ησυχία. Αλλά δεν με ένοιαζε... Γιατί ήμουν ευτυχισμένη...
"Ελισάβετ μην το το πειράζεις αυτό μωρό μου θα χτυπήσεις" της λέω.
Πρέπει να βγάλω όλα τα γυάλινα αντικείμενα από το σπίτι.
" Ελισάβετ... Γεωργία... Τι είπε η μαμά.. θα χτυπήσετε εδώ" του λέω και τις απομακρύνω απο εκεί.
"Συγγνώμη μαμά" μου λένε.
"Δεν πειράζει αγάπες μου... Εγώ για εσας το λέω.. για να μην χτυπήσετε" λέω και τότε έρχεται ο Άλεξ.
"Ο μπαμπάς γύρισε" λέει Άλεξ και οι μικρές τρέχουν πάνω του.
"Χαιρετώ τις γυναίκες της ζωής μου" λέει και με φιλάει.
Ήμουν τόσο ευτυχισμένη.. και τα κορίτσια μου τα λάτρευα. Και ήταν και ήσυχες... Βέβαια όσο μεγάλωναν ήταν πολύ κουραστικό το θέμα... Αλλά και πάλι τις λάτρευα... Είχα πλέον όλη μου την οικογένεια ενωμένη. Και ένιωθα η πιο ευτυχισμένη γυναίκα στον κόσμο... Λίγο καιρό μετά παντρεύτηκα και με το Άλεξ αλλά ένα ταξίδι δεν πήγαιμε ..το αφήσαμε και πήγαμε με τα κορίτσια μας ένα ταξιδακι...
Είχα όλα όσα ήθελα.. και δεν θα τα αλλαζα για τίποτα στον κόσμο.

______________________________________________

Χεϋ

Τελείωσε και αυτή η ιστορία.

Ελπίζω να σας άρεσε.

Μπορείτε να μου πείτε στα σχόλια εντυπώσεις.
Ήταν ένα μικρό κεφάλαιο...αλλά σόρρυ...δεν έβγαινε πιο μεγάλο ♥

Τα λέμε στην επόμενη ιστορία μου .
( Θα βάλω άλλο ένα κεφάλαιο με πληροφορίες για την επόμενη ιστορία μου δεν σε περίπτωση που θέλετε να την διαβάσετε)

Τα λέμε σύντομα.

Φιλάκια 💋💋💋💋