Μάχη Με Τον Έρωτα

Κεφάλαιο 14

Δύο εβδομάδες μετά

Έχουν περάσει είδη δύο εβδομάδες και τα πράγματα με τον Άλεξ πάνε πολύ καλά.... Ευτυχώς δεν υπάρχουν προβλήματα αλλά αυτό είναι σίγουρα προσωρινό. Κάποια στιγμή δεν θα μπορώ να έχω δικαιολογίες για να τον αποφεύγω τα βράδια και αυτό είναι το δύσκολο κομμάτι. Σήμερα κοιμήθηκε σπίτι μου... Και όχι στον καναπέ... Κοιμηθηκαμε για πρώτη φορά αγκαλιά... Δεν θα την ξεχάσω ποτέ αυτή την μέρα.
"Καλημέρα μωρό μου" μου λέει όταν έρχεται στην κουζίνα.
"Μμμμ μπορείς να το λες αυτό κάθε φορά που ξυπνάς;" Τον ρωτάω.
"Όταν θα έρθεις να μείνεις μαζί μου θα το κάνω" μου απαντάει..
"Είναι νωρίς ακόμα" του λέω.
"Η πρόταση ισχύει πάντως... Οπότε θέλεις μπορείς να έρθεις...το σπίτι ξέρεις που είναι" μου λέει.
Δεν θέλω να μείνω από τώρα μαζί του... Μετά τα πράγματα θα είναι πιο δύσκολα... θα το αποφύγω για όσο μπορώ ακόμα.
"Καλά..  θα δούμε...ίσως αργότερα" του λέω και με παίρνει μια αγκαλιά.
"Λοιπόν...τι θέλεις να σου φτιάξω να φάς;" Με ρωτάει.
"Δεν τρώω το πρωί" του απαντάω.
"Δεν πειράζει...θα φάμε σήμερα... Ομελέτα" μου λέει.
"Το στο κάτω ντουλάπι αριστερά" του λέω και το ανοίγει και βγάζει το τηγάνι.
"Θα τα μάθω τα κατατόπια"μου λέει και γελάει.
"Πάω να ντυθώ" του λέω και πάω στο δωμάτιο.
Αφού ντύθηκα ξανά πήγα στην κουζίνα.
"Για Έλα να δοκιμάσεις...να μου πεις την γνώμη σου " μου λέει και αφού τον πλησιάζω μου δίνει να δοκιμάσω.
"Εγώ φτιάχνω καλύτερη" του λέω για να τον πειράξω.
Σιγά μην φτιάχνω καλύτερη.. βασικά δεν έχω φτιάξει ποτέ ομελέτα.
"Την επόμενη φορά θα φτιάξεις εσύ" μου λέει.
"Χαχα...ναι.. εντάξει" του λέω ειρωνικά και αφού κατάλαβε γέλασε και εκείνος.
"Για ελα λίγο να σου πω" μου λέει και αφού τον πλησιάζω εκείνος με φιλάει..
"Πολύ σημαντικό αυτό που ήθελες να πεις" του λέω.
"Φυσικά και ήταν" μου λέει και γελάμε.
Ξαφνικά χτυπάει το κινητό μου.
"Δεν θα το σηκώσεις;" Με ρωτάει ο Άλεξ.
"Δεν είναι κάτι σημαντικό... Μπορεί να περιμένει" του λέω και αφήνω το κινητό μου να χτυπάει.
Μετά από λίγο αφού κλείνει το κινητό μου ξανά χτυπάει.
"Νομίζω ότι θα πρέπει να το σηκώσεις"μου λέει ο Άλεξ.
"Ναι μάλλον"του λέω και παίρνω το κινητό στα χέρια μου." Επιστρέφω σε λίγο" του λέω και πάω στο δωμάτιο μου.

Μεριά Άλεξ

Ήταν περίεργη... Ποιος να ήταν στο τηλέφωνο και γιατί απομακρύνθηκε για να μιλήσει; Δεν μου αρέσει αυτό που θα κάνω τώρα αλλά πρέπει να μάθω τι συμβαίνει..
Πήγα στο δωμάτιο για να ακούσω με ποιον μιλάει.
"Πότε έγινε αυτό;" Την ακούω να λέει.
"Και γιατί το μαθαίνω τώρα;" Ρωτάει μετά από λίγο;
"Δεν με νοιάζει... Έπρεπε να μου το πεις... αυτή είναι η δουλειά σου" λέει φωναχτά.
Με ποιόν μιλάει;
"Και τώρα τι γίνεται;" Ρωτάει μετά.
"Σε καμία περίπτωση" λέει.
"Είπα όχι... Το ξεκαθάρισα από την αρχή αυτό" λέει φωναχτά.
"Τι εννοείς;" Ρωτάει.
"Τι πάει να πει δεν ξέρεις;" Ρωτάει ξανά φωναχτά αλλά όχι τόσο για να μην την ακούσω... τουλάχιστον πιστεύει ότι δεν την ακούω..
"Μάθε... Μην με ξανά πάρεις αν δεν μάθεις" λέει και κλείνει το τηλέφωνο..
Μα τι έχει γίνει;