ohh hele şükür çaldı zil...
...
off Allahım beni niye böyle mal yarattın ya Rabbim...
cümleyi sesli söylediğimin farkında bile değildim Bekir hocanın ters bakışıyla kendime geldim...
Gözlerine bakmamaya çalışarak sınıftan çıktım .
Bu gün belki Ender olmadığı içindir geçmedi dersler bi türlü.
Olanları düşünürken sokağa geldiğimi farkettim.
bi dakika ya Enderlerin evinin önü niye bu kadar kalabalık?
Koşarak içeri girdim.
O gün geldi aklıma....
Ailemin ölüm haberini aynen bu evde ve aynen bu şekilde almıştım..
Olanları hatırlayınca içimde bir ürperti hissettim, o günü aklımdan atamaya çalışırken Sude'yle göz göze geldik.
Gözleri dolarken mutfağa yöneldi.
Arkasından bende mutfağa girdim.
Bana sarılınca bi şeyler olduğunu anladım...
Ender mi ? diyebildim kısık sesimle.
içimden bi ses haykırıyordu Allah'ım lütfen o olmasın lütfen!!...
Sude evet anlamında başını salladı.
Bi şey düğümlendi boğazımda.
Göz yaşlarımı yutmaya çalışıp Hangi hastane? diyebildim sadece...
Boğazımdan hava geçince biraz rahatlamış hissettim kendimi.
Adresi öğrenir öğrenmez evden dışarı attım kendimi .
yoldan geçen ilk taksiyi durdurup bindim.
Bu yoldan kaç defa - büyük umutlarla- geçmiştim.
Sonunda bir kaç gün arayla annemi,babamı ve kardeşimi kaybetmiştim.
Geldiğimi farketmem biraz zamanımı aldı , taksici uyarmasa arabadan inmezdim herhalde .
İşte o hastane ..
Annemi , babamı , kardeşimi teker teker her şeyimi elimden alan o cehennem yer.
Kapıda ayaklarım geri geri gitti ama bunu Ender için yapmalıydım.
Güçlükle titreyen bacaklarımı hareket ettirdim .
Girişten öğrendim yoğun bakımdaymış Ender.
Onu öyle kabloların arasında görmek istemiyordum çünkü olurda -Allah'ım lütfen ona bi şey
olmasın - ona bi şey olursa onu hep mutlu , enerjik hatırlamak istiyorum kabloların arasında
kaybetmiş olarak değil.
Murat amcayı - Ender'in babası - görünce rahatladım.
Beklemeye başladık birlikte.
Gece hastanede birlikte kaldık .
Göz yaşlarını gizlemeye çalışsada görüyordum ağladığını.
Ben de ise tek bir damla gözyaşı yok .
Çünkü ağlamıycam Ender için güçlü durucamki kalkınca görsün nasıl bi kız arkadaşı var.
Hah doktor da çıktı.
Bi dakika ya bu doktorun hali ne böyle !
Bize mutlu haber verecekse mutlu olması gerekmiyor mu?
Neyse belki farklı bi sorunu vardır.
Ender'le ilgili güzel haber versinde gerisi umrumda değil.
Oğlum nasıl doktor? diyebildi Murat amca sonra bana baktı güç almak istermiş gibi ve galiba
en kötüsü duyacaklarından korkar gibi...
Şey bakın biz elimizden geleni yaptık ama...
gerisini duyamadım .Ben alıştığımı sanıyordum bu duruma .
Ama insan nasıl alışabilirki sevdiklerini kaybetmeye .
Bi dakika! O öldü mü ? Ender öldü mü ? Doktor cevap ver o öldü mü?
öyle çok bağırmışım ki hastanedeki herkes dönüp bana baktı.
Doktorun kafa sallamasıyla koşmaya başladım.
Hızla çıktım hastaneden yola atladım.
koşmaya devam etmesi için yalvarıyordum bacaklarıma...
Sonunda durdum Ender'le bizim yerimize gelmiştim.
Ender sen ? Ender sen burada ne yapıyorsun ? Ender sen , sen öldün...
