Sabah yine kapının sesiyle uyandım.
Yavaşça kalkıp esnedim.
Bu kez kapının deliğinden bakıp açtım.
Alıştım sayılır artık.
Günaydın , içeri gel. bu kez ilk defa onu terslemediğim için biraz şaşırdı galiba.
Şey emin misin ? İçeri dağınıktır belki. Ciddiymiydi yoksa şaka mı yaptı anlamadım ama
gülümseyip peşimden içeri girdi.
Yüzümü yıkayıp içeri geçtim.
Elinde dün okuduğum kitabı tutuyordu geldiğimi fark etmedi.
Bir şey söylemeden sessizce onu izledim.
Birden konuşmaya başladı :
Üç harf yan yana kaç şekilde gelir bilir misin?
Aşk dersin...
Sen dersin...
Ben dersin...
Sen ben biter biz dersin , gün gelir git dersin....
Peki dur kelimesinden haberdar değil misin?
Dur demeyi bilmez misin....
Git demek kolay,
Dur diyebilecek kadar yürekli misin ?....
Can Yücel...
O kitabı defalarca okumama rağmen böyle bir şiir olmadığına emindim.
Kafasını kitaptan kaldırıp yüzüme baktı.
Uff elim ayağıma dolaştı.
Hızlıca kalkıp mutfağa gittim.
Birlikte kahvaltı ettikten sonra sahilde yürüyüşe çıktık.
Birden telefonu çaldı , o telefonla konuşurken canım sıkıldı.
Denizden bir avuç su alıp arkasından sessizce yaklaştım.
Suyu kafasına döküp arkama bakmadan koşmaya başladım.
Nefes almak için durduğumda arkamda bana gülmekle meşguldü.
Bende aynı şekilde gülerek cevap verdim.
Merak etme bi şey yapmıycam sesi o kadar inandırıcıydı ki ona kanıp yürümeye devam ettim.
Tam bağcıklarımı bağlamak için eğildiğim sırada sırtımda bir soğukluk hissettim.
Kahkahalar atarak koşma sırası bu kez ondaydı.
Ama koşmak yerine hırkasını çıkarıp bana verdi.
Kokusu öyle güzeldiki.
Birden durup iki sene önce annemi , babamı ve kardeşimi İzmir'den eve dönerken bir araba
kazasında kaybettim... yaşadıklarım hepsini bir solukta anlattıktan sonra başımı denize
çevirdim.
Üzüldüm gerçekten diyebildi sadece gözleri dolarak.
Sana bağlanmamak istememin nedeni anlamışsındır umarım....
Sanki Ender'den sonra kimseye güvenemezmişim gibi geliyordu ama şimdi ne oldu da
değiştin Eylül hanım.
Kafamı kaldırıp yüzüne baktım.
Gerçekten ağlıyordu.
Ona baktığımı farkedince durdu , bende durdum.
Bi an ona o kadar çok sarılmak istedimki ...
Düşünmeden sarıldım o da bana sarıldı.
Birinin omzunda ağlamayı öyle çok özlemişim ki...
Ersan'la aramda ne olacak bilmiyorum ama tek bildiğim şey ona gittikçe daha fazla
bağlanıyorum...
