Confused
12:10 AM.
That's what my clock says. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin nakakalimutan ang sabi ni Wendy.
Maybe he has feelings for me? I doubt that. But his actions makes me doubt the side I have been standing on.
Ilang beses na akong nagpaikot-ikot sa higaan ko. My bed sheets are obviously messy now but I can't care.
"Does he have feelings for me?"
"Goddamn it, Julia! Stop hoping for something that'll not happen!" I said to myself. I'm crazy, I know.
And maybe because I'm already too tired from all these stuff, I feel asleep.
Lutang ako pagdating sa school. Aside sa pagpupuyat ko kagabi, bumabagabag pa rin sa akin ang mga sinabi ni Wendy kaya hindi ko namalayang nasa harap na ako ng canteen.
Pabagsak akong umupo sa isang table at yumuko. I'm sleepy, very.
"Hey." Naramdaman kong may tumatapik sa balikat ko. I lifted my head up and saw Kiro.
"O-oh." Agad akong bumangon at inayos ang aking mukha. Inayos ko muna ang sarili ko bago ko siya hinarap. "Is class starting?"
"Almost. Napadaan kasi ako dahil may binili ako sa canteen and I saw you here." Sagot niya.
"Well, thank you for waking me up." Agad kong sabi at tumayo na. Kinuha ko lahat ng gamit ko at aalis na sana nang pinigilan ako ni Kiro.
"Sabay na lang tayo papunta sa classroom." Sabi niya at ngumiti. Umuna na siya sa paglalakad at sumunod ako.
He's making me more confused now. I hate that he's doing this to me. He makes me lose control over my heart.
The hallways were almost clear dahil in just a few minutes, class will probably start.
Nasa tapat na kami ng pinto nang tumigil si Kiro.
"You go first."
"W-what? H-hindi, ikaw na." Nauutal na naman ako. I hate it.
"Sige na." Pagpipilit niya. At dahil wala na akong magawa, umuna na ako. Agad akong umupo sa tabi ni Wendy who was currently shocked.
"What.. the... hell?" Dahan-dahan nitong sabi. Nakayuko lang ako. I don't want her teasing me, right at this moment.
Even though na wala akong sinasabi, Wendy already has her made up conclusions kung bakit kami magkasama ni Kiro.
"Sinundo ka niya, right? At dahil patay na patay ka naman sa kanya, sumama ka. You talked during the ride and now you know that he has feelings for you." She keeps blabbering about this thought repeatedly pero nakatingin pa rin ako sa pinto. I already went in but Kiro hasn't yet.
"So ano na? Kayo na ba—" Bago pa matapos ni Wendy ang sasabihin niya tumayo na ako. Agad akong lumabas sa classroom at hinanap si Kiro.
He was in the other classroom but he's talking with somebody. Pero hindi ko nakikita ang kausap niya dahil nasa loob lamang ito ng room.
I stared at him. How can be a man so beautiful? Iba siya sa lahat ng nakilala ko. He makes my heart flutter everytime. Bumibilis ang tibok ng puso ko pag andiyan siya.
Kiro Dela Vega, why do you make me feel so happy but sad at the same time? Huh?
Dahil sa sobrang pagkakatulala, napatalon ako ng nakitang nasa harap ko na pala si Kiro. He was waving his hands in front of me.
"You okay?" Tanong niya.
Dug dug dug. It's beating too fast. I need to calm down.
"P-pasok na a-ako sa loob." Yun lang ang tangi kong nasagot. Iniwan ko na siya sa may pintuan at umupo sa upuan ko.
Ipinatong ko ang ulo ko sa desk.
"Do you have feelings for me, Kiro? Please tell me, I'm too confused now."
