Nicole's POV
I made up my decision. Kung mali man it's my fault. I should nit blame him kasi ako nagbugay ng chance sakanya. But it's just.......
Though I'm happy that we are back. I love him but.... Nah. I should be happy.
Pagkatapos ng mga nangyari. Niyakap niya ako ng mahigpit na mahigpit. I hugged him back. He kissed me in my lips. Slow but passionately. Well I respond, cause it feels good. It feels good that you are kissing the one who you love. I don't want this kiss to end.
Kumalas si Beaver at nakita ko ang mga luha niya, I can see happiness in his eyes. I hugged him again.
"Beaver Stop, I don't want to see you crying. I love you," ani ko
"I love you too. I just didn't expected this. I'm really really love you" aniya"Hey! Ang drama mo haha." sabi ko habang pinupunasan ang mga luha ko. " Parang di ka umiyak ah. Eh nagpabebe ka pa alam ko namang mahal mo pa ako eh." pangangasar niya. Hysst! " Ah ganun? Sige alis nalang ako. Dun ka na. Punta ka sa Monique mo! At ako naman punta na ako kay Kobe" ani ko. Nakanguso naman siya. Ang cute niya. " Ano ka ba. Ikaw lang magal ko. At akin ka lang walang makakapaghiwalay saatin. Mahal kita Honey." aniya.
Tumango nalang ako sa sinabi niya. Omayghad! Kenekeleg eke. HAHA.
Pero ano daw? Honey? What did just he called me? Ishh. Keleg nanaman ako.
"Hoy! HAHA What did you call me? Honey? Ang pangit naman." Pwede naman kasing Babe,Baby or anything.
"Honey what do you want me to call you? Do you want "my Honey mochi mochi Baby"? Aniya."Seriously? Babe nalang or Baby."
" What? That's so corny. Hmmm no! Honey ang tawag ko sayo. And you should call me honey too."
"Ok Hon."
"Good! Honey do you want to eat anything kain nalabg tayo sa labas."
" Ok po."
Omo. Kilig na kilig ako. Nagpalit ako at nag-ayos ayos na.
"Honey?" sabi ni Beaver. "Yes hon?" sagot ko naman. "Where do you want to eat?" tanong niya. "Kahit saan na."aniko. "May lugar bang kahit saan?Kung ayaw mo magsalita sa fishballan kita dadalhin." aniya. "Sige fishball nalang masarap yun miss ko na kumain nun. Kahit street food nalang." aniko.
" Are you sure? Dinner?" aniya na may pagaalinlangan. " Oo nga! Dun na tayo kain. Ano tingin mo sakin di kumakain ng street food. Huh? Tas gusto ko ng balot, isaw, kikiam,fishball." sagot ko naman. Ang dami niyang tanong kagigil gutom na ako. May kasabihan kasing galitin mo na ang lahat wag lang babeng gutom.
Beaver's POV
Bilib naman talaga ako sa babaeng to. Walang kaarte arte. Mas lalo tuloy akong nafafall sakanya. Sa lahat ng babaeng dinate ko si Nicole lang ang di mapili sa pagkain. Kahit ano kakainin niya.
"Hon! Bili ka na ng balot dun sa gilid" aniya sabay turo sa nagbebenta ng balot. Takaw neto. " Opo commander." pumunta ako at bumili.
Habang bumibili ako. May nakita akong babae na mahaba ang buhok. At nakatakong at ang damit niya ay halos pahubad na. Oo tama kayo she's Monique. Ewan ko kung ano nagustuhan ko sa babaeng yan. I just don't know.
"Beaver? Omyghad. It's you. Para kanino yang balot. Yuck! Kadiri kaya yan. Do you eat that?" aniya. Wow mas nakakadiri kaya suot niya."You don't care. I have to go." aniko nakakairita talaga tong babaeng to."Sino kasama mo? Imposibleng pumunta ka dito para bumili ng nakakadiring pagkain na yan. Wait. Hindi pala pagkain. Tae na yan."
"Ano ba? Masarap ang balot. Kung ayaw mo get lost!"
Tumingin siya sa likod ko at nakita niya si Nicole na kanina pa pala andito.
"Ohh Nicole. It's you? Ikaw ba kasama ni Beaver? Omyghadd. Bugaw ka na pala ngayon?"
"Excuse me? Bugaw? Wow look who's talking! Sino ba satin ang kung MANAMIT KITANG KITA ANG KALULUWA! HUH? IKAW ANG BUGAW!"ani ni Nicole.
"Shet! You Bitch!" aktong sasampalin ni Monique si Nicole pero naunahan siya ni Nicole. Napatumba si Monique lakas kasi ng pagkakasampal sakanya.
Babawi sana si Monique pero napigilan ko na."Monique can't you see? Nakakahiya ka! Pinagtitinginan ka ng tao dito. Mahal ko si Nicole. Don't you dare call her a Bitch kasi ikaw yun! Don't ever touch her or else kakalimutan kong babae ka."
Iniwan namin si Monique dun. At naghanap nalang kami ng ibang kakainan.
"Hon. Sa iba nalang tayo kain." ani ko.
"Hindi. Busog na ako uwi nalang tayo."
" Ok. Pero don't be sad. Ayokong nakikita kang malungkot"
"Beaver. I'm okay. Let's just go home. I'm already tired."
Nagdrive nalang ako papuntang bahay.
~Time skip~
Nakarating na kami sa bahay at ang tahimik ni Nicole. Nakakainis kasi yang Monique na yan.
Pagkatapos maligo ni Nicole dumeretso na siya sa kama. Nagbabasa ng wattpad. Ang hilig niya dun eh. Minsan di na siya natutulog dahil sa kaka wattpad minsan naman nanonood siya ng kpop videos. BTS ba yun? Naririnig ko nalang siyang sumisigaw ng JEON JUNGKOOK OPPA!
Nagpalit na ako at dumeretso na rin sa kama. Naka focus lang siya sa binabasa niya."Ano binabasa mo hon?" tumingin siya sakin. " Chasing hell" tumango nalang ako. Hinablot ko ang phone niya at nag selfie. "Beaver?! Really selfie." aniya. "Hon? Di ako ang nasa wallpaper mo. Sino ba yan?"
"Beaver di mo ba kilala yan? Thats Jungkook. Ang pinaka gwapong nilalang sa buong mundo"
"Tsk! Mas gwapo naman ako kaysa sa Jungkook mo. Basta gamitin mo yang selfie ko. Dapat ako lang wallpaper mo.
"Tse! Ano ka ba? Ayoko!"
" Bibilangan kita 1"
" Ayoko talaga! Bleehhhh."
" 2! Pag nagtatlo toh. Lagot ka sakin"
" Ok 3! Yan 3 na blehh basta si Jungkook parin."
" Ok basta ako lang mahal mo ah! "
" Beaver know your limits. Mahal kita pero.. Mas mahal ko si Jungkook!" aniya
Hay nako! Addict na addict siya sa BTS especially Jungkook. Swerte naman ni Jungkook.
"Sige na nga. I love you na"
" I love you too."
" Nicole alam mo ba? 3 lang babae sa buhay ko."
" Wow tatlo ok fine."
"Alam mo kung sino? Ikaw mama ko at future daughter natin"
"Beaver wag mo akong pakiligin"
" O sige na tulog na tayo, Good night mahal ko"
" Good night din. I love you."
Nakayakap lang kami sa isa't isa hanggang makatulog na lang kami.
----------------------------------
Yowwww guys
Pls vote ang follow me muahhh!
YOU ARE READING
Playing With Destiny
Ficção AdolescenteDestiny? Sabi nila we meet people with many reasons. Destiny is a very meaningful word. Pano kung pinaglaruan ka ng Destiny? Will you fight for him/her? Does every story deserves an happy ending? Minsan we need to let go. We can't control Tadhana...