Fake Life ||Harry Styles

7.

Po pracy wymknęłam się na spotkanie z Lucasem. Nie mówiłam nic Harry'emu, bo nie miałam zamiaru go denerwować. W sumie nawet nie wiedziałam do czego jest zdolny, więc nie chciałam niepotrzebnie się narażać. Starałam się raczej unikać kłopotów.
Umówiliśmy się w jego mieszkaniu. Doskonale go znałam i nadal miałam do niego duże zaufanie, więc od razu zgodziłam się na rzuconą propozycję. Bardzo zależało mi na rozmowie z nim. Nie mogłam nie skorzystać z takiej okazji.
Zapukałam do drzwi jego mieszkania, a po chwili wpuścił mnie do środka. Odwiesiłam swoją kurtkę i ruszyłam za Lucasem do salonu. Miał na sobie granatową bluzę i czarne jeansy, a jego włosy były w nieładzie. Wyglądał, jakby cały dzień przesiedział przed telewizorem, ale mimo to wyglądał dobrze. Od ostatniego razu zmienił się niedopoznania. Jego rysy stały się lekko ostrzejsze, a włosy znacznie urosły. Kiedy byliśmy jeszcze razem, zapuszczał je do maksymalnie trzech centymetrów, a aktualnie sięgały mu prawie do uszu. Wyglądał naprawdę dobrze.

- Usiądź - wskazał na kanapę.

Wykonałam polecenie i skupiłam wzrok na jego twarzy.

- Kawy/herbaty? - zapytał z lekkim uśmiechem na ustach.

- Nie, dziękuję - odparłam. - Nie mam za dużo czasu i...

- Rozumiem - usiadł naprzeciw mnie. - Więc jak ci się układa życie?

Otworzyłam usta, żeby odpowiedzieć, ale jednak zrezygnowałam, wzdychając.

- Dziwnie.

Zmarszczył brwi.

- To znaczy? - zaśmiał się lekko.

Zaczesałam włosy do tyłu i wzięłam gleboki wdech.

- Straciłam pamięć i nie pamiętam w ogóle mojego chłopaka ani naszego wspólnego życia - powiedziałam w końcu.

- Chłopaka? - zapytał zdziwiony.

Przytaknęłam.

- Nigdy o nim nie wspominałaś.

- Jesteśmy razem od dwóch lat.

Błądził wzrokiem po podłodze.

- Och... - podrapał się po karku. - W takim razie mnie okłamywałaś.

- Co masz na myśli? - zapytałam.

Wyjął telefon i zaczął czegoś w nim szukać. Po chwili podał mi urządzenie, na którym widniała nasza rozmowa.

...

Ally:
Co u ciebie?

Ja:
Wszystko okej.

Ja:
Stęskniłaś się?😎

Ally:
Nawet nie wiesz jak bardzo

Ja:
Mam nadzieję, że pamiętasz naszą obietnicę

Ally:
Tak.

Ally:
Nadal na ciebie czekam, Lucas

...

Konwersacja była sprzed roku. Pamiętałam tę rozmowę. Pamiętałam jak bardzo tęskniłam za Lucasem i naszymi wspólnymi chwilami, a nie pamiętałam Harry'ego?

- Nic nie rozumiem - powiedziałam pod nosem.

- Wyobraź sobie, że ja też.