Melezin Gölgesi

17.Bölüm

(Sizin için baya uzun bir bölüm yazdim. Umarım beğenirsiniz. OYLAMAYI VE YORUM BIRAKMAYI UNUTMATIN. Keyifli okumalar:)

Kapının çalmasıyla kafamı beyaz, sade akit dolabından çıkardım ve elimde denemek için tuttuğum giysileri yatağın üstüne fırlattım.

Fazlasıyla heycanlıydım çünkü gelenin Wren olduğunu biliyordum.

Akit'ten kaçma deneyimimden sonra onu hiç görememiştim. Revirdeyken bir kere ziyaretime gelmiş ama baygınmışım ve onu kapıdan geri göndermişler. Wren ısrar edince fırsatçı safkanlar ceza almasını sağlamış.

Ah, o safkanları elime bir geçirsem, beyinlerini akaşayla dağıtacaktım.

Hızla kapıya koştum ve açtığımla Wren'in üzerine atlamam bir oldu.

Gözlerimi açtığımda ikimizde yerdeydik. Kahkaha atarak, şaşkın şaşkın bakan Wren'in boynuna kollarımı doladım.

"Wreeeeen!...Iblis bebekler aşkına seni çok özledim!"

"Boğdun beni yahu!"

Kollarımı boynundan çekmeye ve nefes almaya çalışıyordu ve bende kıkırdıyordum.

Sonunda ayağa kalktığımızda hâlâ Wren'e yapışık vaziyetteydim.

Odaya girerken Wren kapıyı ayağıyla kapattı ve beni bacaklarımdan tutarak ata biner gibi sırtına aldı. O odada sırtında benle koşarken bir yandanda kahkaha atıyorduk.

Wren bir tur daha attı ve sonra beni yatağa attı. Ardından kendini de zıplayarak yanıma attı.

Yatakta yuvarlanarak ona döndüm ve tekrar sarıldım.

"Seni gerçekten de çok özledim, Wren."

"Bende seni..."

Az önceki cıvık havanın yerini şimdi ciddiyet almıştı.

"Nerelerdeydin?"

Ona söylesem mi söylemesem mi bilemiyordum.

Evet Wren benim kardeşim gibiydi ve birbirimizden gizlimiz saklımız yoktu. Ancak ona anlatırsam benim için hem endişelenirdi hemde bunu tekrar yaparsam diye gece gözüne uyku giremeyecekti. Hatta gece kapımda nöbet bile tutabilirdi.

Gözlerimi kaçırdım ve konuşmaya çalıştım ancak aldığım nefesde boğazımda tıkanıp kalmıştı.

Zorlukla kelimeleri ağzımdan çıkarabildim.

"B-bir yerde değildim. Antrenmanlarda kendimi sakatlamışım o kadar..."

Wren doğruldu ve gözlerimin içine baktı.

"Birincisi berbat bir yalancısın. Ikincisi dudaklarını büzmüşsün ve sen ne zaman yalan söylesen dudaklarını büzersin. Üçüncüsü..."

O devam edemeden sözünü kestim.

"Evet...yalan söyledim.Oldu mu?!"

Wren sırıttı ve sonra tekrar ciddileşti.

"O zaman neler olduğunu bana eksiksiz anlatacaksın."

Başımla onayladım ve Akit'ten kaçışımı, Carter'ı- tabi ki öpüşme olayını atladım - ve iblis saldırısını anlattım.

Lafım bittiğinde ben soluk soluğa o da ağzı açık kalmıştı.

Wren'in kendine gelmesi neredeyse bir dakikayı buldu ve sonra üzerime atlayıp omuzlarımdan tutarak sarstı.

"Sen delirdin mi?! Akit'ten çekip gitmek de ne oluyor, Mia?!"