-BILLDIPP-

Gizemli Kulübeye Dönüş

Her yer karanlıktı. Ya da benim mi gözlerim kapalıydı?! Bir ses duydum.
-Seni özledim çam ağacım.
Ses yumuşacık ve güven vericiydi. Arkamda sıcacık birşey hissettim. Annemin çok özlemiş gibi sarılmasına benziyordu. Göremiyordum, ancak huzur vericiydi.

BİİİİİİİİİİİİPPPPP BİP BİP BİİİPP!!!!!

Duyduğum sesle bir an yerimden sıçradım. Mabel sevinçle hoplayıp zıplarken paytak ta ona uyuyordu. Ben kendime gelene kadar Mabel çoktan elime valizleri tutuşturup kulübeye doğru yol almıştı bile. Cidden...Yol boyu uyumuşmuydum ben... Bir yandan söylenirken diğer yandan da valizleri taşıyordum.
+Mabeeeeelll!!! Valizin neden bu kadar ağır. Hatırlatayım taşınmıyoruz. Yalnızca birkaç ay durup gideceğiz.
-Dipppeeeerr. Sen beni henüz tanıyamamışsın. Hem sen her zaman maceraya hazırlıklı olmayı ne zaman öğreniceksin bakıyım.
Dedikten sonra hızlıca varmış olduğumuz kulübenin kapısını çaldı. Kapıyı Soos açtı.
~Naber kankalar
Mabel hemen 'Soooss' diye Soos'un boynuna yapıştı. İkiside bana dönüp sen de katılsana bakışı atınca ben gelmiyim, ben, şeyy.. diye sözler mırıldanırken hızlıca iki kolumdan tutup çektiler. Üçlü sarılmaydı güya . Bence kemik kırma yarışı deseler daha doğru olurmuş. Mabel dört senede neler değişti diye evi keşfe çıkmışken ben de bavulumu her zaman kaldığımız odaya götürüyordum. Allah'tan Mabel'in bavulunu Soos taşıyordu. Yoksa halim ne olurdu kim bilir ? Valizleri odaya çıkarttıktan sonra Soos'u Mabel'in çağırmasıyla aşağı inerken ben de eşyalarımı yerleştirme işine koyulmuştum. O sırada odaya göz atma fırsatı bulmuştum. Oda, bıraktığımızdan bu yana olduğu gibi duruyordu. Anlaşılan o ki Soos'un arada gelip buranın tozunu almasından başka hiçbirşeye dokunulmamıştı. Hatta o ki Mabel'in yatağının altındaki renkli bir şey dikkatimi çekmiş, onu aldığımda bunun kendi kuklam olduğunu farketmiştim. Birkaç kuklanın zarar görmediğini biliyordum ama kendi kuklamı bulabileceğimi hiç düşünmemiştim. O gün olanları hatırlayınca aklıma Bill geldi. Bize ve buraya yaptıkları.. Aslına bakarsan onun sayesinde günlerimiz eğlenceli geçmişti. Pek çok macera yaşamıştık. Galiba onu bir daha göremeyeceğim için üzülebilirdim de....Ahhhh. Ne diyorum ben. O eşkenar şeytan yüzünden az kalsın hayatlarımızdan olacaktık. Düşüncelerimden sıyrılıp elimdeki kuklayı dışarıya fırlatacaktım ama vazgeçtim. Nedense kuklayı yastığımın kenarına sakladım. O da anı sonuçta. Katladığım kıyafetleri koymak için dolabımı açmıştım ki az kalsın sevinçten elimdekileri her tarafa fırlatacaktım. Üç günlük te oradaydı. Galiba bu kış sandığım kadar sıkıcı geçmeyecekti.

        ****

Şu iki gündür pek farklı bir şey olmamıştı. Tabi Mabel'in kancalı tabancasını bulması dışında... İlk geceden lambayı ve camı patlatmıştı yine. Neyseki Stan amca burda değildi. Sahi aklıma gelmişken bugün onlar gelecekti değil m-
"DİNG DONG"
İyi insan lafın üstüne gelirmiş diye içimden geçirdikten sonra üçümüzde , gerçi paytağı da saymalıyız, dördümüz de kapıya yöneldik. Kapıyı Mabel açtı. Karşımızda yorgun ama mutlu iki insan vardı. Yaşlı olsalar da beraber oldukça genç bir ikili olmuşlardı. Kimsenin bir şey söylemesine kalmadan hep birlikte grup sarılması yaptık. Biz Ford ve Stan amcanın üstüne atlarken onlarda kahkahalarla gülüyorlardı. Yorulunca beraber içeri gittik. Biraz sohbet ve anılardan bahsettikten sonra Ford gezintilerden getirdiği birkaç şeyi incelemek için aşağıdaki labaratuarına inerken Stan amca da Soos'tan o gelene kadar geçen müşteri kazıklama anılarını kahkahalar içinde dinliyordu. Mabel ona baktığımı fark edince, inşaat etmeye çalıştığı cips kulesinden kafasını kaldırıp 'sen de gel katıl bize , hem oyuna hem söze' atınca yorgun olduğumu ve yatacağımı esneyerek gösterdim. O da cips kulesine devam etti. Odaya çıkıp kendimi yatağa fırlattım. Hava kararalı fazla olmamıştı ama galiba tembelliğim ağır basmıştı. Yatakta yüzüstü dönüp ellerimi başımın arkasında birleştirdim. Henüz kimseye bahsetmememe karşın her gece tuhaf rüyalar görüyordum. Her defasında boğulan, zor durumda birinin sesini duyuyordum... Yardım isteyen... Bu gecede pekala o acı yardım seslerini duyacağıma eminim. Aklıma istemsizce Bill takıldı. Sebebini bilmem ama hüzünlü bir şekilde uyuyakalmışım..