MY FİRST LOVE / ZHANG YİXİNG

|16|

Lay*

O da mı beni bırakıp gidecek? Bu acıyı bana ikinci kez o mu yaşatacak. Daha yeni bulmuşken kendimi yine kayıp mı olacağım.
Sözlerimin gözyaşlarımın anlamsız olduğu o yerin tam önündeyim yine aynı hastane aynı ameliyathane aynı yer aynı acı aynı duvara yaslanmış ağlıyorum yine....

İçerde hayatta kalma mücadelesi veren yine sevdiğim. Tam bitti derken yine mi başlıyor herşey yoksa hiç bitmedi mi?
Ne olacak? O da bırakıp gidecek beni yine mi ağlayacağım.

Elimin tersiyle gözümden yanaklarıma hücum eden göz yaşlarını sildim.
Bu ilk ağlayışım değil erkek olmama rağmen sürekli ağlıyorum ve en kötüsü hep aynı acıdan dolayi ağlıyorum.
Hep sevdiğim kadınlar beni terk ediyor ve nedense tam mutlu olacağım dediğim zamanlarda gidiyorlar teker teker kısacık bir süre içine acısı yıllarca dinmeyen bir acıyla beni baş başa bırakıyor hepsi.

Baek ve chanyeol'un geldiğini görünce göz yaşlarımı sildim ve duvardan destek alarak ayağı kalktım.
Baekhyun hemen yanıma gelip bana sarıldı sonra chanyeol

"Üzülme o seni bırakmaz"diyen chanyeol'a baktım gözlerindeki umudu farketsem de umutlu olamıyordum.

"Önceden de aynı şeyi söylemiştiniz ama şuan ikisi de yanımda yok"

"Hayır lay umudunu kesme eğer Beyza ondan umudunu kestiğini hissederse o da keser umudunu" dedi ve hıçkırarak ağlayan Betül'ün yanına gitti Baekhyun

Betül de geldiğimizden beri ağlıyordu. Betül Baekhyun'u görünce birden Baekhyun'a sarıldı

"Ba-baekhyun bırakmaz değil mi o beni bırakmaz?"

"Ağlama....."

"Ben onsuz yaşayamam ki Baekhyun onun benden benimde ondan başka kimsem yok"

"Ağlama Betül ağlama o seni bırakmaz"

"Of yaa nasıl oldu" dedi ve hıçkırıkları her dakika daha da artıyordu. Buraya gelene kadar Beyza çok kan kaybetti. Yere yığılışı gözlerimin önünden gitmiyor.

Betül'ün yanında onu teselli etmeye çalışırken birden ameliyathanenin kapısı açıldı. Hepimiz aynı anda oturduğumuz yerden kalkarak doktorun etrafını sardık.
Doktor çok umutsuz bakıyordu. Bu bakış bana 4 yıl önceki o anı hatırlattı

"O iyi değil mi yaşıyor yani?" Diye atladım araya

"Sakin olun o iyi yani iyi olacak geldiğinde çok kan kaybetmişti ve nabzı çok düşüktü.
Kafasından büyük bir darbe almış. Şuan yoğun bakım odasına alınacak.Eğer amelîyattaki gibi güçlü olursa bir güne kalmaz yoğun bakımdan çıkar bunu da zaman ve onun gücü belirleyecek" Dedi ve yanımızdan uzaklaştı.

Beş dakika sonra sedyenin üzerinde Beyza'yı ameliyathaneden çıkardılar o kadar güzel uyuyor ki uyurken bile beni kendine aşık etmeyi başarıyor.

Yoğun bakım odasında canım önünde onu izlerken birden Betül'ün bağırma sesiyle arkamı döndüm.
Akın gelmişti hızlı adımlarla Akın'a yaklaştım ve yakasından tuttum

"Hangi yüzme gelebiliyorsun buraya?"

"Lay bulaşma"

"Lan içerde kız can çelişiyor neden mi senin yüzünden!" İki eliyle ellerimi tuttu ve sertçe ellerimi yakasından çekti

"Sen yokken ben vardım lan onun yanında iki ay bile olmadı tanışalı? Onun en kötü gününde ben vardım yanında"

"Bundan sonra ben olacağım" dedim kendimden emin bir şekilde bir kaç dakika göz göze baktıktan sonra yüzüne sert bir şekilde yumruk attım.
Attığım yumruğun etkisiyle yere yığıldı. Chanyeol önüme geçerek beni geriye çekti

"Sakin ol burada yapılacak şey değil bu" diye fısıldadı kulağıma

"Hangi yüzle geliyor"

"Lay saçmalıyorsun onun elinde olan birşey değil o da böyle olmasını istemezdi"

"Saçmalıyorum öyle mi ya Beyza ağladı onun yüzünden şuan Beyza içerde adeta bir ölü gibi yatıyor."

"Lay sakinleş öyle konuşuruz, sen ilaçlarını aldın mı?"

"Hayır, çantam nerde onu bile bilmiyorum"

"Nasıl bilmiyorum lay ilaçların içinde ve ilaçlarını içmen gerekiyor."

"Of bilmiyorum ya Beyza o haldeyken çantayı düşünecek halim mi vardı sanki"

"Tamam bekle burda ben okulun oraya gidiyorum." Dedi ve yanımdan ayrıldı. Bende Betül ve Baekhyun'un yanına oturdum.
Ben yanına oturunca Betül Baekhyun'un omzunda olan kafasını kaldırdı ve bana baktı

"Nasılsın?"

"Berbat"

"Her zaman yanımda o olurdu beni koruyan oydu ne olursa olsun bir gün bile beni yanlız bırakmadı lay söylesene ben onsuz ne yaparım"

"Ona birşey olmayacak Betül o seni,beni ve sevdiklerini öylece bırakacak bir kız değil"

"Biliyorum bırakmaz ama ......"

"Ama ne?"

"Boşver" dedi ve ayağı kalkıp ilerlemeye başladı.

Arkadasından bakan Baekhyun hemen ayağı kalktı ve Betül'e seslendi

"Betül?"

"Efendim"

"Nereye gidiyorsun"

"Biraz hava almam lazım hiç iyi hissetmiyorum" dedi bunu söylerken gözleri dolu doluydu. Bize birşey çaktırmamak için arkasını döndü ve koşmaya başladı.
Baekhyun birkac dakika şaşkınca arkasından bakıp o da koşarak Betül'ün arkasından çıktı.

Betül'ün bu kadar üzülmesi o kadar doğal ki ona üzülme gibi birşey söyleyemiyorum. Şuanda hissettiği o acı insanı paramparça yapan tek acı...
Dünyada en değer verdiğin insanın hastanede olması. Bu acı öyle kelimelerle anlatılacak bir acı değil insanın yaşaması gerekiyor gerçekten anlaması için.

En kötüsü de çoğu insan sevdiği insanın değerini bu acıyla anlıyor onu gerçekten çok sevdiğini anlaması için ya gitmesi yada ona birşey olması mı gerekiyor yani neden sevdiğiniz insan yanınızdayken ona sanki her an yok olacakmış gibi sıkı sıkı sarılmıyorsunuz? Neden her dakika ona olan sevginizi dile getirmiyorsunuz? Neden ona verdiğiniz değeri ona hissettirmiyorsunuz?
Anneniz, babanız, sevdiğiniz, arkadaşınız kim olursa olsun yanınızdayken ona sıkı sıkı sarılın ve ona onu sevdiğinizi söyleyin. Çünkü bazı şeyler için çok geç olabilir......

Uzun bir aradan sonra merhaba 🤗
Umarım beğenmişsinizdir
Hepinizi çok seviyorum
Görüşmek üzere 🤗