MY FİRST LOVE / ZHANG YİXİNG

|17|

*Betül*

Bankın üzerine oturdum ve ellerimle gözlerimi kapatıp elimden geldikçe sessiz ağlamaya çalıştım. Hıçkırıklarımı ve çaresizliğimi kimsenin bilmesini istemiyorum.
Keşke şuan onun uyanması için yapabileceğim birşeyler olsaydı.
Yanıma birinin oturdugunu hissedince derin bir nefes aldım ve kafamı kaldırdım. Gelen Baekhyundu.
Her zaman ki gibi umut dolu bakıyordu bana. Uzun süre gözlerindeki umut dolu bakışlarla bana baktıktan sonra birden kendimi sıkı sıkı saran iki kolun arasında buldum. O kadar sıkı sarılmıştı ki kalbimin ne kadar hızlı attığını hissedebiliyordum

"Beyzaya birşey olursa yapamam ben"

"Olmayacak hiçbirşey olmayacak"

"İki gündür yoğun bakımda ve ölü gibi yatıyor"

"Ağlama o seni bırakmaz emin ol"dedi ve gözlerimin içine baktı. İki eliyle göz yaşlarımı sildikten sonra gülümsedi.

"Sana ağlamak yakışmıyor gül bakiyim" neden bu kadar tatlı?

Yarım saat kadar bankta oturduktan sonra Baekhyun'un telefonu çaldı.
Şaşkın bir şekilde bana baktı. Israrla çalan telefonu cebinden çıkardı ve endişeyle bana döndü

"Lay arıyor"

"Ne!"
"Kesin birşey oldu"
"Of ben dedim birşey olacak dedim"

"Betül sakin olur musun?" Dedi ve telefonu açıp yanımdan uzaklaştı. Kısa bir konuşma ardında gülerek yanına geldi

"Ne olmuş"

"Uyanmış Beyza uyanmış!!"

"Ne!" Birden boynuna sarıldım

"Ben sana dedim birşey olmayacak diye"

"Hadi gidelim yanına" dedim ve kolundan tutup hastanenin içine doğru koşmaya başladım.

Yoğun bakım ünitesinin önüne geldiğimizde lay hemen yanımıza geldi

"Betül önce sen gir ama biraz hızlı ol sonra da ben gicem" dedi
Yavaşça kapıyı açtım önce kafamı sonra tüm bedenimi odaya soktum. Beyza beni görünce gülümsedi.
Çok yorgun görünüyor. Bir süre ona kapının önünden baktıktan sonra koştum ve ona sarıldım.

"Aaaaaa" demesiyle kafamı göğsünden kaldırdım

"Ne oldu birşey mı oldu hemşire çağırayım mı?"

"Yavaş kızım ya yeni uyandım daha"

"Uyanmasaydın öldürürdüm seni ne kadar korktum biliyor musun?" Bunları söylerken göz yaşlarım yine iş başı yapmış yanaklarımdan süzülüyordu

"Ağlama yaa seni bırakır mıyım ben?"

"Bırakmazsın değil mi?"

"Tabiki bırakmam" dedi tekrar büyük bir heyecanla ona sarıldım

"Aaaa Betül kalk ağrıyo"

"Of özür dilerim fazla heyecanlandım da" dedim ve aptalca gülümsedim

"Kaç gündür uyuyorum ben kendimi ilk defa bu kadar dinç hissediyorum" dedi ve güldü

"İki hatta iki buçuk gündür ölü gibi uyuyorsun"

"Lay nerde"

"Ya şuna bak hemen de lay'i sor ne kadar ağladım biliyor musun sen?"

"Ya şaka yapıyorum" dedi ve güldü
"Peki Akın o nerde?"diyince bir an duraksadım

"Bilmiyorum"

"Nasıl?"

"Sadece ilk geldiğinde geldi sonra biraz lay ile tartıştılar ve gitti daha gelmedi"

"Tartıştılar mı?"

"Evet Beyza sanırım Akın seni seviyor" diyince büyük kahkaha attı ve aniden durup değişik şekilde bana baktı

"Ne! Ne diyon kızım sen" ona tüm olanları anlattım oldukça şaşırdı. Sonra lay kapıyı çalıp kafasını kapının arasından soktu

"Biraz da ben konuşabilir miyim sevgilimle?"
Diyince küçük bir çocuk gibi gülümsedi

"Ah tabiki sizi baş başa bırakıyim ben" dedim ve ayağı kalkıp dışarı çıktım.

Lay hemen içeri girdi

*Lay*

"Sonunda uyandın siyahlar kraliçesi" dediğimde gülümsedi

"Akınla tartıştınız mı?"

"Hala Akın'ı mı düşünüyorsun"

"Düşünmek değil sadece....... of neyse"

"Neyse bırak şimdi onu iyisin değil mi? Nasıl hissediyorsun?"

"İyiyim uykumu çok iyi aldim"

"Normal yani iki gündür uyuyorsun" Dedim ve güldüm.
"Özledim seni ya eğer başına bir daha bela alırsan seni öldürürüm" dedim ve gülümsedim

"Sanki sürekli başıma bela açıyormuşum gibi" dedi ve ters ters bana baktı

"Şaka ya hemen kızma" dedim ikimizde güldük.
"Akıllı kız" seni dedim ve yanağını sıktım. Sertçe elime vurdu

"Çek şu elini ya çocuk muyum ben?"

"Sen benim şirin küçük prensesimsin küçüksün yani" dedim ve güldüm.
Tekrar gözlerini açtığı için tanrıya ne kadar şükretsem azdır.

"Beyza"

"Beni bırakmadığın için teşekkür ederim" dedim ve tekrar sıkı sıkı sarıldım.....

Herkese merhaba 🤗
Umarım beğenmişsinizdir 😊😊
Görüşmek üzere....