romance • jihan

EPILOGUE

"ANG bilis mo nakarating, ah," nakangising wika ko.

Choi Seungcheol threw me daggers. He tsk-ed. "Ang sabi kasi ng isa diyan ay may emergency. At umiiyak at nagwawala pang tumawag sa akin. Kaya nataranta ako at agad na napauwi. But here the man is, wearing a maid uniform and cat ears, very well and very fine," masama ang tingin niya habang sinasabi ang mga iyon.

I giggled. Kinutingting ko ang ribbon ng uniform ko at saka ngumiti. "Cute ko no?," tanong ko sa kanya.

He snorted. Na siya namang nagpaangat ng isang kilay ko.

There's something wrong here.
Unti-unti akong napangisi when something came in my mind. Kinurot ko siya bigla sa balikat niya.

"Aray! Jeonghan! Masakit! Ano bang problema mo ha??," react niya.

"Mas cute si goth boy mo, no?"

"Come on, he's the king of cuteness!," mabilis niyang sagot.
And too late when he realized what he said. Napahagalpak ako ng tawa. Halos manakit ang tiyan ko sa katatawa. Pero tiningnan niya lang ako ng masama habang namumula ang mukha niya.

"You like him!," I stated.

Mas namula siya. Bigla na lang tumalikod ang loko at nagwalk out. Tumatawang hinabol ko siya at kinulit-kulit.

"So siya kasama mo sa bakasyon mo? I knew it! Kaya ka naiinis ngayon dahil di mo na siya makakasama. Hala, ang cute mo, bes. Ang cute niyong dalawa, shet, I cry. Bagay na bagay kayo-"

"Shut up, Jeonghan," putol niya sa mga sinasabi ko.

Napapalatak ako sa hangin at saka natawa ng malakas. Padabog siyang umupo sa sofa. Nanatiling masama ang tingin niya sa akin ngunit tumatawa lang ako. Halos sumakit ang tiyan ko sa katatawa.

I am laughing not because the idea is funny, but because I am happy. Finally, Seungcheol already found someone to fill those empty spaces in his heart. At wala na din ang kinang ng pagtingin niya sa akin. Oh, I feel relieved.

I stood beside him and sat on the arm of the sofa. Ginulo ko ang buhok niya na hinayaan niya na lang.

"Sus, binata na talaga ang bestfriend ko," tuwang tuwa puri ko sa kanya.

He groaned. "It's your fault. Tsk, ayan tuloy iniwan ko siya dun! Sino nang makakasama niya sa pagkocosplay eh by pair yung sinalihan namin? Haist, at saka mahihiluin pa mandin yun, sinong sasalo sa kanya kapag natumba siya? Wala na ako sa tabi niya! As if papayag naman akong may makasama siyang iba at saluhin siya ng iba eh sinabi niyang sakin siya nahuhulog-"

"Oh my gosh, Cheol!," react ko agad.

He frustratedly raked his hair and closed his eyes. Nanlalaki ang mga mata ko. Syet! Mga bes, kinikilig ako!

"Damn it," bulong niya.

Napangiti na lang ako. Pinat ko ang ulo niya at saka hinalikan ang buhok niya. "Congratulations, Cheol. I hope he's the one already," bati ko sa kanya.

"Of course, he's the one. My one."

"Kung hindi lang sinabi sa akin na Jeonghan na mahal niya ako malamang ngayon bugbog ka na. Get away from my baby." Dumagundong ang boses ni Jisoo na siyang nagpatayo sa akin. Kahit malamyos at masarap pakinggan ang boses niya ay minsan ay nakakatakot pa rin kapag biglang lumalalim. At lumalalim lang yun pag masama ang timpla niya.

Kumabog ng husto ang dibdib ko ng maramdaman ko ang paghawak niya sa kamay ko at paghila sa akin palayo kay Seungcheol. Maya maya ay yakap yakap na niya ako ng mahigpit.