Chapter 27
We’re on the airport now, nag-check-in na kami, lumabas muna kami para hintayin ang flight…
“Hintayin mo ko Wil a, baka naman pagdating mo dun sa Australia humanap ka na ng iba!”
“Oo naman… Hihintayin kita!” –I cupped his face.
This person contributes so much efforts and sacrifices to me.
“Hay nakoo, nilalanggam na ko dito!” –Sabi ni Tita Heidy habang inaayos ang sarili.
“Tita, bantayan niyo ‘to a, baka hindi makapag-hintay ‘yan ng limang buwan!”
“Ano ka ba, madali na lang ang limang buwan…” –I said to him and smile.
How can I smile this easily? Well, I’m smiling like I’ve never been hurt. I’m smiling to have better tomorrow and stop worrying about the past.
“Wil! We have to go.” –Tita said with authority.
“Oh paano ba ‘yan Nathan! Gogora na ko! See you soon, bawal magbabae ha, malilintikan ka sakin! Mabilis nalang ang 5 months. “ –Sabi ko kay Nathan…
Hindi pa kami ni Nathan pero pinipilit kong mahalin si Nathan tulad ng pagmamahal ko dati kay Zach… Pilit kong kinukumbinsi ang sarili kong ito ang magiging asawa ko.
I’m pretending to be happy when I’m currently in pain this is just an example how strong I am.
“Oo naman! Promise ko ‘yan future wifey!” –Sabi niya na naka taas pa ang kanang kamay niya na prang nagpro-promise talaga.
“Osiya! Tama na ‘yan tara na sa loob Wil… Bye Nathan mag-i-ingat ka!” –Tita Heidy said.
I suddenly felt a kissed on my right cheek.
“Oy Nathan! Hindi pa tayo ha nanantsing ka na.” We both chuckled.
Lumakad na kami ni Tita papuntang entrance. I looked to him Nathan pero… iba ang nakita ko…
It’s Zach…
Kinusuot ko ang mga mata ko at tumingin uli sa direksyon na yun…
Hindi ako nagkakamali…
It’s Zach…
His face is full of sadness. Naawa ako sakanya.
I smiled at him and wave.
The worst kind of pain is when you’re smiling just to stop the tears from falling.
“Wil, tara na?”
“Ay sorry po Tita, tara na po.”
People come and go. Pwedeng mangyari yung mga bagay na AKALA mong imposible…
AKALA mo ayos na ang lahat…
AKALA mo siya ang nagkamali ngayon pala ikaw at sa bandang huli ikaw ang magsisisi, ikaw ang masasaktan…
At
AKALA mo madali lang ang mga bagay dahil matapang ka…
Sana tama ang sinusundan kong pathway… Sana ito yung nakasulat sa Destiny book ko, sana ito yung tamang Invisible Love ko at sana I really opened my eyes to see what is the right.
Sabi nga nila; everything will be okay in the end. If it is not okay, it is not the end.
In the end, some of your greatest pain becomes your greatest strengths.
Zach’s POV
Pagkagising ko, hindi ko alam ang gagawin ko… Hindi ko alam kung paano ko pa nakakaya itong lahat…
I already called my Mom last night, nagpatulong ako sa isa kong pinsan para ipa-book ako papuntang Canada.
I thought if I’ll leave this country baka makalimutan ko na rin siya.
I’m on the airport to approve somethings na pina-asikaso ko sa pinsan ko but I suddenly I saw something and someone…
I saw them… Tita Heidy, Wil and Nathan. Wil and Nathan are both happy.
Lalapit sana ako sakanila pero nakita kong hinalikan ni Nathan sa pisnge si Wil at parang natutuwa pa si Wil…
Siguro nga ayos na ang lahat kay Wil… Siguro nga madali siyang naka-move-on at naka-let-go.
Wil and her Tita started to walk papunta sa entrance ng bigla naman siyang lumingon uli kay Nathan pero umalis na si Nathan nun kaya ang nakita niya ay Ako.
I’m just staring at her. She smiled at me as if nothing happened.
The most painful goodbyes are the ones that are never said and never explained.
Siguro nga hindi siya ang Invisible Love na hinahanap ko…
I know someone is waiting for me just for the right place, right time and right path.
Hindi man naging kami ni Wil… I know na magiging masaya siya, hindi siya tanga para mapabayaan ang sarili niya…
Hindi talaga lahat ng love story ay may happily ever after. Matatapos man ang pagkakaibigan o ang love story namin pero hindi namin makakalimutan ang mga happy moments namin sa isa’t-isa…
Alam kong pag nagkita uli kami… Mag-BRAD pa din kami…
-The End-
THANK YOU SA LAHAT NG MGA SUMUPORTA! AWW. COMMENT AND VOTE NAMAN KAYO GUYS!
TW&IG : @cadeguino
BINABASA MO ANG
My Invisible Love
Romance“...Nagseselos ako dahil mahalaga ka sa’kin, nagseselos ako dahil siya lang lagi nakikita mo at eto ako pilit ngumingiti, nagpapakatatag dahil ang sakit-sakit na. Pagod na pagod na ko ‘brad. Nagseselos ako brad! Selos na selos. Kahit na kaibigan, u...
