I'M MISSING YOU

CHAPTER 26

PATRICK'S P.O.V

"mabuti naman at naging kana." napatingin ako sa papasok sa kwarto ko na si niella na may dalang pagkain.

"pano ako nakarating dito?" napahawak ako sa ulo ko dahil bigla itong sumakit. Ang huling pagkakatanda ko kase ay nasa garden ako ng hotel na ito habang umiinom at iniisip siya tapos--- teka is it true or is it just a dream? Totoo bang nakaharap ko si christine? O dala lang iyon ng sobrang pagkalasing ko kagabi? Nalahawak lalo ako sa ulo ko dahil sumakit na naman ito sa kakaisip ng pangyayaring iyon. "niella."

"hmm?"

"pano moko napunta dito?"

"eat first." mababakas sa pagsasalita niya na parang galit siya kaya kumain na muna ako. Maya-maya lang ay napagpasiyahan kong puntahan si niella at nakita ko siyang nanonood ng tv kaya't agad ko siyang nilapitan at tinabihan.

"pano ako nakarating dito? Sa huling pag kakatanda ko nasa garden lang ako kagabi--"

"bakit ka naglasing?" natahimik ako sa pagsagot niya sa tanong ko ng isa pang tanong, dahil nadin sa tono ng pagtatanong niya sa akin diyan. Sasabihin kobang dahil na naman kay christine? Sasabihin kobang dahil sa hindi ko kayang makita si christine kasama di walter? Pero hindi siya si christine! Si laurene siya. Hayyst.

"you don't need to answer cause i have no right to ask you." sabi niya na ibinulong ang dulo ng kanyang sinabi ngunit narinig ko padin ito.

"sorry." nasambit ko nalang na hindi makatingin sakanya ng diretso.

"you don't need to apologize pat but please don't do that again. Please nagaalala lang ako sayo." ewan ko pero bakit hindi ako makaramdam ng pagsisisi kahit na pinag alala ko si niella? Dahil ba to sa umaasa akong si christine na ang nakasama ko? Dahil ba umaasa akong sana nga siya iyon at hindi si laurene, na sana totoo ang pangyayaring iyon at hindi isang panaginip o hindi lamang dala ng kalasingan ko. "pat."

"h-huh?"

"I asking you if you can promise that to me."

"promise what?"

"na hindi mo na uulitin iyon hayyst." nakita kong napabuntong hininga si niella tapos ay pinatay ang t.v at tumayo na kahit hindi pa ako nasagot sa kanyang tanong. "magpahinga kana muna masyado kang nalasing kagabi." dumiretso na siya sa kanyang kwarto kaya wala na akong nagawa kundi ang tignan nalang siya hanggang makapasok sakanyang kwarto. Napatayo naman agad ako sa kinauupuan ko dahil may gusto ako liwanagin. Dumiretso ako agad sa garden sa pagbabakasakaling narito siya ngunit isang katahimikan lang ang naabutan ko rito kaya napabuntong hininga nalang ako at dumiretso sa isang gilid. Pinagmasdan ko nalang ang kalangitan mula rito sa kina uupuan ko siguro nga masyado kona siyang iniisip.

"Some years have passed but i can't move on. I can't forget you christine, no matter what i do. Why are you still in my heart and mind even if i want to let you go? I want to accept the fact that you will not come back but i don't know why, that there's something tell me that your here beside me. why I still hope that you can come back to me even it's impossible. Please come back to me... I'm missing you christine lim."

*bogsh

Napapunas ako sa pisnge kong basang basa na ng luha dahil sa narinig kong kalabog at agad akong napatingin sa direksyon na iyon. Nanlaki ang mga mata ko at napaayos ng upo ng makita ko ang taong may gawa ng kalabog na iyon.

"christine?"