I'M MISSING YOU

CHAPTER 27

CHRISTINE'S P.O.V

"Some years have passed but i can't move on. I can't forget you christine, no matter what i do. Why are you still in my heart and mind even if i want to let you go? I want to accept the fact that you will not come back but i don't know why, that there's something tell  me that your here beside me. why I still hope that you can come back to me even it's impossible. Please come back to me... I'm missing you christine lim."

Gusto ko siyang lapitan, gusto kong punasan ang mga luhang nanggagaling sakanyang mga mata bago pa ito bumagsak ng tuluyan sa lupa but i can't. Dahil sa oras na gawin ko iyon sa oras na lumapit ako sakanya tuluyan na akong bibigay. Sisirain ko ang usapan namin ni niella. Perp bakit ganito? Akala ko ba masaya na sila? Akala ko ba sabi ni niella ok na sila? Pero bakit hanggang ngayon pangalan ko padin ang naririnig kong sinasabi ni patrick? It is possible that he still loves me? Bago pa ko tuluyang bumigay ay tumalikod na ako at sa kamalas malasan ay..

*bogsh

Nasagi kopa ang basong nasa malapit sa akin kaya napa face palm nalang ako at patay malisya na tumingin sakanya. Sinuot ko na naman ang maskarang hindi niya masasabing ako nga si christine.

"christine?" natigilan ako dahil sa pangalang itinawag niya sa akin pero pinilit ko pading ngumiti para hindi siya makahalatang apektado ako da pangalang iyon.

"excuse me?"

"i mean laurene. Kanina ka pa ba nariyan?" umiling ako. Isang iling na hindi niya malalamang ako ito.

"actually, kakarating ko lang." tumayo naman siya at napansin ko agad ang namumugto niyang mga mata dahilan para umiwas ako ng tingin dahil ayokong makita ang lalaking mahal ko na umiiyak dahil sa pag aakalang umaasa siya sa wala, sa pag aakalang wala na nga talaga ako.

Napatingin agad ako sakanya ng lumuhod siya sa harap ko. Napangiti ako ng patago dahil naalala ko yung panahong lumuhod siya sa harap ko para mag propose. Yung panahong masaya pa kaming mag kasama, panahong kami pa.

"tsk tsk tsk hindi ka nag iingat." napatingin naman ako sakanya ng sabihin niya iyon at nakita kong may dugo sa paa ko napa face palm nalang uli ako dahil hindi ko namalayang nabasag pala ang basong nasagi ko at nasugatan ako. Hayysg stupid christine. Manhid naba ko dahil hindi ko man lang naramdamang nasugatan na pala ako? Tsk.

Inalis niya ng dahan dahan ang mga bubog na malapit sa paa ko at inalalayan ako paupo sa bench. Tumayo siya at kinuha ang walis at dust pan na nakita niya sa isang pintuan rito at nilinis iyon. Palihim akong napatawa ng mahina dahil sa inasta niya. Di ko akalaing ang isang patrick scott ay maglilinis sa garden ng isang hotel. Pero bakit ang hot padin tignan ng isang ito kahit na naglilinis? Hayyst christine isip mo.

"wait lang." paalam niya at umalis saan naman kaya pupunta iyon? Sumandal na muna ako sa inuupuan ko at tumingala sa langit.

Mahal niya padin ba ako?

Napangiti ako sa isiping iyon ng hindi ko namalayan. Parang authomatic na biglang gumuguhit ng ngiti sa labi ko ng maisip ko ang bagay na iyon.

"sana kung ngingiti ka sinasama moko para may karamay ka." napaayos ako ng upo ng biglang magsalita ang pamilyar na boses na iyon at nakita ko siyang papalapit na dito ng may dalang.. firsf aid kit?

"nandito kana pala."

"sabi ko naman kase wait lang." hindi nalang ako sumagot sakanya at naramdaman kong tumabi na siya ng upo sa akin. Palihim ulit akong napangiti dahil sa naalala ko, naalala ko na naman ang panahong nasugatan din ako sa bubug at umalis siya pagkatapos ay may dala na siyang gamot para gamutin ang sugat ko yung mga panahong nag overnight kami. Hayyst nakakamiss din pala sana sa susunod makasama ko nadin sila brend. Namimiss kona iyon kahit na ganun siya. "sabi ko sayo pag ngingiti ka isama mo ako." agad kong pinalitan ng seryosong labi ang nakangiti kong labi dahil sa pagsasalita niya. "o bakit hindi kana ngumiti?" at narinig kopa siyang tumawa ng mahina.

"tsk." tanging sagot ko. "dahan dahan naman!" reklamo ko sakanya nang simulan niya nang gamutin ang sugat ko.

"ok sorry po." natigilan nalang ako ng bigla siyang ngumiti. Nakakamiss ang ngiti niya lahat sakanya ay namimiss kona ng sobra. "picturan mo nalang ako kung tititigan mo lang din naman ang gwapo kong mukha." at nag smirk siya kaya tinarayan ko siya.

"tsk kapal mo!" mahina siyang natawa ng sigawan ko siya. Maya-maya lang ay natapos niya nang gamutin ang sugat ko kaya sinara niya na ang dala niya at umayos na ng upo sa tabi ko.

"christine." magsasalita na sana ako at aangal sa tawag niya sa akin ngunit na unahan na niya ako. "sorry bakit ba siya padin ang natatawag ko sayo? Si laurene ka nga pala." pagkatapos niya yan sabihin ay nasundan pa ng isang pilit na ngiti. Isang ngiting nababakas ang lungkot sakanya mata kaya yun nalang din ang ginawa ko. "laurene." tinignan ko nalang siya matapos niya akong tawagin. "yung kagabi--" agad akong natigilan at hindi ko na alam ang gagawin ko dahil sa pag sisimula niya mukhang alam kona ang gusto niyang sabihin.

"sige una nako bye patrick thanks nalang hehe seeyah again." pinilit kong tumayo kahit na nararamdaman ko ang sakit sa sugat ko pero agad akong natumba sakanya ng hatakin niya ako kaya lalo akong kinabahan.

*dug dug dug dug

Naramdaman kong nilalapit niya ang mukha niya sa akin kaya bago pa ako hindi makapagpigil ay tumayo na ako. Mukhang natauhan naman siya at napaubk sabay kamot sa ulo.

"a-ano bang s-sabihin mo mr?" nauutal kong sagot kahit na kinakabahan sa maari niyang itanong ay itinanong ko pa din iyan.

"nasan ka kagabi?" mukhang nahihiya siya habang tinatanong ang bagay na iyan.

"ahh bakit mo naman natanong?" para kaming tanga na naghihiwasan ng tingin sa tuwing magsasalita.

"gusto ko lang malaman nasaan ka kagabi?" nakatingin na siya ng diretso sa mga mata ko na parang binabasa ang expression ko habang sinasabi yan.

"nandito sa hotel na ito."

"nasaan?"

"nasa room namin kasama ko si walter. T-teka bakit mo ba tinatanong?" tinaasan kona ang boses ko diyan na pilit iniiwasan na mahalata niya ako.

"sigurado kaba?" mahinahon ang boses niya ngunig diretso at parang hinuhuli niya ako sa pag kakasabi niya.

"bakit ba ah?! Pwede ba mr kung hindi moko paniniwalaan ay wag ka nalang magtanong dahil hindi ako natutuwa!!" napapasigaw na ako dahil sa takot na baka mahalata niya pa ako.

"s-sorry may gusto lang akong alamin." napayuko nalang siya at alam kong nadismaya ko siya kaya tumalikod nalang ako at iniwan siyang mag isa roon pero bago ako tuluyang umalis ay sinilip ko pa siya sa kinnatatayuan niya at nakita kong nakayuko pasin siya kung saan ko siya iniwan.

Muli, sorry patrick.