Kapıyı açtığımda gördüğüm şey Taehyung oldu ve kanlar içindeydi ne oldu ne bitti hiçbir şey bilmiyorduk. Tek bildiğimiz şey çok kan kaybetmiş olmasıydı. Gerçekten fazlasıyla kan akmıştı. Belli oluyordu ben kapıda dona kalmıştım kim inanabilir ki sevdiği bir insanı kanlar içinde görmeye,acı çektiğini düşünmek ah bu dünyada isteyeceğiniz en son şey olmalı. Cho ci nin sesi yankılanıyordu. "Hocam,hocam" uyanmıyordu,duymuyordu, belkide şuanda kendisinde değildi. İlk defa böyle bir şey yaşıyorum ve elim ayağıma dolandı. Daha fazla vakit kaybetmeden Taehyung un yanına gittim ve seslendim bağırıyorum çok bağırıyordum korkuyordum onu kaybedemezdim ambulansı aramak aklıma gelmiyordu. Zaten bağırışlarımdan rahatsız olup gelen komşular durumu anlayıp çağırmışlardı ki kısa sürede ambulansın sesini duymaya başladım.
Değişik bir andı ambulansa bindiği an sesler boğuklaşmıştı ne oluyordu bilmiyordum. Ne yapmam gerektiğini de bilmiyordum. Beni kendime getiren cho ciydi sakinleştirmişti beni ve hastaneye gitmiştik hep Taehyung un yanındaydık. Ameliyat alanına girmemize izin vermediler. Bizde beklemeye başladık değişik bir histi sevdiğin adam orada canıyla cebelleşirken senin elinden bir şey gelmiyordu.
2 saat kadar beklemiştik neye uğradığını şaşıran cho ci ne yapacağımızı bilmiyordu. İlk işi sınıf grubumuza mesaj atmaktı. Çabucak gelmişti sınıf herkesin gözünde bir yaş damlası ilk defa böyle görüyordum sınıfı. Hemen hemen herkes gelmişti. Ne olduğunu bilmeyen sınıf soru işaretleriyle bakıyordu bize bir şey söyleyemiyorduk. Saat 9.00 olmuştu ve anneme haber vermediğimi hatırlayarak aradım.
"Anne" diye başladım sözlerime ve okup bitenleri anlatmaya başladım...
"Okuldan çıkıp cho ciyle eve doğru ilerlerken Taehyung hocanın gelmediği aklımıza geldi ve daha sonra evine gitmeye karar verdim ziline bastık uzun zaman bekledik ama kapıyı açan olmadı tam gidecekken kapıyı biraz ittirdim ve açıldı. Kapıyı açmamla kanlar içinde yatan hocayı görmemiz bir oldu" anlatırkende ağlıyordum...
Şimdi hastanedeyiz anne dedim ve telefonu kapattım.
Biraz sonra beyaz önlüklü bir kadın doktor çıktı. Tüm sınıf ayağa kalkmıştı. Herkes öğrenmek istiyordu ne olduğunu. Konuşmaya başladı.
-Göğsünde bir hasar oluşmuş. Ameliyat devam ediyor. Bir kaç saate çıkabileceğini düşünüyorum.
-Herkes derin bir nefes vermişti bizim için büyük bir maceraydı bu ama sonunun kötü bitebilme ihtimali yüreğimi parçalıyordu,zaman çabuk geçti Taehyung hocam artık ameliyattan çıkmış ve güzel bir odaya yerleştirilmişti biz cho ciyle hep odada kalmıştık bazıları geçmiş olsun dileklerini dileyip gitmişlerdi. Bende durmadan Taehyunga sorular soruyordum.
-Nasıl hisediyordunuz? İstediğiniz bir şey var mı?
~Taehyung'un ağzından~
Değişik bir başkan onu seviyorum diğer öğrencilerden farklı ve bana ilgi duyması bana yakın davranması veya beni önemsemesi beni mutlu ediyor fazla bir şey hatırlamıyorum ama beni buraya yu seo ve cho ci getirdi biliyorum. Yu seo hiç susmadan ne olduğunu anlatmamı istiyordu fakat anlatılacak bir şey yoktu hayatımı fazla bilmediğinden anlayacağını düşünmüyorum. Bir yanım onu üzmek istemiyor o yüzden kafamı biraz dağıtmam lazım fakat bu sargılarla hiçbir yere gidemem. O yüzden anlatmaya başladım ne olduğunu...
KISA BİR BÖÖLÜÜM...
KENDİNİZE İYİ BAKIN MEDYAYI DA İZLEYİİN~
KİTAP HAKKINDA YORUM YAPABİLİRSİNİZ.
SINIR:13 VOTE
