Aslında...sensiz kötüydü okul, ne bileyim yanına çağıran, şu testleri dağıt diyen, sessiz ol yu seo! Diyen...
Birileri olmadığında kendimi hiç olmadığım kadar boş ve yanlız hissediyorum. İnsanlar bazı yaş aralıklarında sarılacağı, öpeceği, konuşabileceği insan ararlar ne bileyim bu bazen kendi cinsinden bazen karşı cinsden beklenilen şeylerdir. Bu yaş aralığı geçip giderken insanlar yanlız kalmak istemezler, birilerini ararlar; kendi ruh eşlerini, zıtlarını, bazen de hiç olmadığı kadar benzediği kişileri seçerler. Bazen hoşlandığı insana derdini anlatmak ister insan, ailesinden çok arkadaşlarına ve bazen kimse dinlemez, herkes geçiştirir, güler geçerler bir nevi. ama aşk öyle mi? Hayır, insan aşık olduğu kişiye karşı daha sempatiktir, daha özlem duyar, daha sarılası gelir sanki, daha bir hoşgörülü davranır...
Onu sürekli dinlemek ister mesela hiç vazgeçemez, ondan ayrılamaz. 1 saat 1 ay gibi gelir ayrı kalamaz insan sevdiğinden.
"Yu seo." Diyerek el şıplattı Tae yine dalmıştım konuşmuştum uzunca. Neyse ki doğrulardı bunlar zaman geçiyor ve dertler çoğalıyor kimi insanlar bir kaç işi idare ederken, kimileri daha fazla işi idare ediyor. Neden adil davranmaz hayat insanlara, sevdiğinden alıkoyar, hayallerinden, isteklerinden...
"Evet" diyerek cevap verdim. Daldığımdan dolayı nerede kaldığımı hatırlamıyordum.
"Çağırmıştın en son bir şey mi oldu?"
Dedi yine o harika gözlerini üstümden ayırmadan bakıyordu insan gözlerinde kayboluyor resmen farklı bir duygu bu, sevdiğini karşında görmek, göz göze gelmek, ona sevdiğini söylemek. Bazıları yapamaz bunu. Özgüven eksikliğinden, yoksa kendisinin bir eksiği yoktur.
"Huh, dalmışım. Elinizdeki kitap'ı soracaktım." Elindeki bir aşk kitabıydı severek okuduğum hayran kaldığım bir kitap.
"A e-vet bu kitabı 3 kere okumuşluğum vardır, her okuduğumda ağladığımı söylemezsem yalan olacak. Çoğu insan gibi bu tür kitapları severim."dedi ellerini kafasına götürerek kaşımaya başladı. Düşünüyor gibi yaparak "galiba 247 sayfaydı, ella'nın ismi 127 defa geçiyordu herhalde, sevdiği adam onu 2 kere falanda terk etmişti. Ella ne kadar ağladı diye sorma, Ella ağlamayı hiçbir zaman bırakmadı ama pes ettiğinden değil, devam etmek istediğinden ağlıyordu." Dedi kitabın kapağına bakarak yine hatırlamıştı herhalde geçen o satırları, gözleri dolmuştu sanki biraz. Kıkırdadım, üzülme bu acıyı herkes yaşayacak, doğru veya yanlış insanla bunu bilemeyiz. Dedim sözümü keserek atıldı.
"İnsanlar eksik, bilgi konusunda, sevgi konusunda, aşk konusunda, ama her zaman bu kavramları yaşatacak birileri olacak aramızda ve bizlerde onları arayacağız." Dedi iyi konuşuyordu. Hayrandım onun bu sözlerine her lafını yazarak, uyurken okuyup hayal kurmak isterim.
"Neden insanlar doğru insanları zor bulur?" Dedim sol ayağını sağ ayağının yanına alarak yürümeye başladı, Yanıma geldi "doğru insanlar her zaman yanındadır, sen sadece onları geç farkedersin, sevdiğini geç anlarsın."
Ayh yine çok hoş konuşmuştu işte saçlarımı elleriyle okşayarak yaklaştı "yakında iyi insanı farketmen dileğiyle." Dedi ve ellerini saçlarımdan çekerek uzaklaştı. Neydi yani biraz geç anladığım için biraz durup bekledim ve anlamaya çalıştım.
Seviyordu işte bir öğrenci olmama rağmen bu bir engel değildi, o aşk kitabını okuyan insanın zaten aşık olmaması imkansızdı, aşka inanmaması, hiçbir şeyin aşka engel olmadığını bilmemesi de zordu...
"Aşağıya inebilirsiniz yemek hazıır." Demişti annem konuşmanın ardından çağırdığı için bölünen bir şey yoktu.
Taehyung kitapları kurcalarken işitmiş olmalı ki elindeki kitabı bırakıp göz göze gelmemizi sağladı. "İnelim" demiştim bende. Bunun ardından odadan çıkıp aşağıya inmeye başladık.
HELLO NASILSINIZ? KİTAP NASIL GİDİYOR? SİZİ SEVİYORUM VOTE'E BASMAYI UNUTMAYIN KENDİNİZE İYİ BAKIN~
