We're Not Friends
Habang buhat buhat niya ako papuntang infirmary ay napapa bad words na lang ako dahil sa mga tingin ng mga tao samin sa paligid..
"Fuck...Can you please put me down"-sabi ko ng mariin sa kaniya at may halong inis sa bosses
"How can I do that if you can't even walk by your self"-sabi niya ng hindi mn lang ako tinitignan at patuloy lang sa paglalakad
"We're getting everyones attention,can't you see?"-sabi ko sa kaniya
"I will put you down"-sabi niya kaya napatango naman ako
"Pag nasa infirmary na tayo"-pagpapatuloy niya
For petes sake..How can I be comfortable with this kind of position,at idadag mo pang naiinis ako sa pag mumukha ng lalaking toh..Literal na iinis dahil sa maraming dahilan and I'm sure the feeling is mutual kung siya ang tatanungin
"Take a picture,it will last long"-sabi niya...Wait?did I stared at him for that long?
"Feeling"-sagot ko sa kaniya
"Bakit hindi bah?"-tanong niya sa akin bago niya ako ibinaba sa isa sa mga higaan
I just shut my mouth,it's useless kung pag-uusapan lang din naman namin ay ang pagiging mahangin ng lalaking toh,it's a waste of time to be exact...Dumating na ang nurse at tinignan ang tuhod ko..
"Ito po sir.Villaver para mawala ang kirot ng paa niya"-sabi nung nurse
"Hot compress naman po pag katapos"-sabi nung nurse bago nilapag ang hot compress
"Ako na"-sabi ko
"Just shut the fuck up and let me do the thing"-sabi niya sa akin kaya ano pang magagawa ko kundi hayaan siyang gawin ang pag lagay ng cold compress sa tuhod ko
Hindi nag laon ay inilagay niya na ang hot compress medyo nga nawawala ang kirot ng tuhod ko pero violet parin ang kulay niya at mukhang hindi muna ako makakapag papawis sa gym ahh..Kainis naman kasi ehh, bakit kasi ang tanga ko at napatid pa ako ng paa ng lalaking toh,kaya tuloy ngayon ako ang nahihirapan dahil sa mga nangyayari...
[Austine's pov]
I must admit na sinadiya ko ang pag patid sa kaniya,gusto ko kasi siyang mapahiya katulad ng ginawa niya sa akin dun sa cafeteria,but it turns out na bumilib pa ako sa kaniya,kung ang ibang babae lumagay sa sitwasiyon niya malang umiyak na yun,pero siya nakaya niya pang tumayo kahit kita namang kumikirot ang bawat hakbang niya..
Inaamin ko rin namang nakokunsinsiya ako dahil sa ginawa ko,malay ko bang mag cocause ng ganun kalalang pasa ang pag patid ko sa kaniya pero mas mabuting hindi niya na lang malaman na sinadiya ko nga ang pag patid ko sa kaniya kanina sa game..
[Kristal's pov]
"Kawawa naman si Jean..I'm sure nahihirapan na yung mag lakad ngayon"-sabi ni Terry
"Oo nga..Dahil din sa pag shot niya kanina kaya siya napatid..Kainis naman kasi yung Villaver nay un ehh.."-naiinis na sabi ko sa kanila
"Oo nga.. Nung first day natin hindi mn lang nakapag lunch ng maayos si Jean dahil sa kaniya at ngayon dahil din sa kaniya kaya hindi makakapag lakad si Jean ng maayos"-sabi ni Stella
"Bakit kasi tinanggap mo yung duel game na yun Stella?"-tanong ko
"Nakaka inis kasi yung Marsh na yun ehh.. Ang lakas ng loob mang husga sa mga babae akala ba nila lahat ng bagay madadaan nila sa puso na lang lakas?Bwset, kaya ayun,pinatunayan lang natin na hindi porket babae tayo ay hindi na tayo malakas"-sabi ni Stella my point naman siya nakakbweset namantalaga yung apat na itlog nay un ehh
" Ako pa ngayon ang bwset?'-agad kaming napalingon sa likuran naming at nakita naming yung Davies, Kiko, at yung Xander na nakatingin sa amin ng masama
"Bakit? Totoo naman ahh... Kung hindi dahil sa mapag husga mong dila di sana di nasaktan si Jean... Mga bwset talaga kahit kalian"-sabi ko sa kanila
"Wow?! Kami ba ang pumatid? At isa pa tanga kasi yung kaibigan niyo kaya siya nag kaganun"-mayabang na sabi sa akin nung Xander
"Makaalis na nga dito,useless masiyado tng mga kausap natin..Hindi din naman mag babago na natalo natin sila"-sabi ni Stella sa kanila
"Naka chamba lang kayo"-sabi naman nung Kiko
"Just admit it..Hanggang porma lang naman kayo ehh,para sa amin wala kayong binatbat sa amin"-sabi ni Terry na halata mong kanina pa nag pipigil
"Anong sabi mo?"-naiinis na sabi nung Kiko sa kaniya
"Hindi ka na nga gwapo bingi kapa..Hayy..."-sabi ni Terry sa kaniya kaya ang mukha nung Kiko ay parang nag uosok na ang ilong sa sobrang inis
"Tara..Mas mabuti pang puntahan natin si Jean.."-sabi ni Terry sa amin
"Mabuti pa nga"-sabi ko
"Alam niyo.. Kayong mga babae kayo, kahit kailan hindi ko talaga kayo gugustuhing maging kaibigan"-sabi ni Xander sa amin
"The feeling is mutual"-sagot ko
At nag lakad na kami papuntang infirmary,nakasalubong din naman naming si Sir kanina na pupuntahan lang naming si Jean sa infirmary at baka napano nay un..At pumayag naman si Sir.. Nung pag pasok naming ay nakita naming nilalagiyan nung Villaver ang tuhod ni Jean ng compress,hindi ko alam kung cold or hot bay un..
Mukha silang mag kaibigan sa itsura nilang dalawa ngayon..
"Ahemmm.... "-tumikhim kaming tatlo ng sabay-sabay para makuha naming ang attention ng dalawa at sabay din naman silang napalingon sa amin
"Ano yan?"-tanong ni Terry
"Hot compress"-inusenteng sagot ni Villaver sa kaniya
"Mag kaibigan na kayo?"-tanong ko
"We're not friends"-sagot naman ni Jean at umirap kay Villaver
"The feeling is mutual..Tutal nandito lang din naman ang mga kaibigan mo, aalis na ako"-sabi ni Villaver
"Wait"-tawag sa kaniya ni Jean
"Bakit?"-tanong niya
"Thanks..And I forgive you"-sabi ni Jean
"Forgive me? Bakit humingi ba ako ng tawad?'-mahangin na tanong ni Villaver
"Don't even bother,baka umulan pa ng ginto kapag humingi ka ng tawad dahil sa paninira mo ng lunch at sa pag patid mo sa akin.. Kung si Lord nga nag papatawad, ako pa kaya.. So bye.. I hope to not see you again even in thousand years"-sabi ni Jean sa kaniya at ngumiti pa ng plastic kay Villaver..What a speech...
BINABASA MO ANG
The Four Destined Rose {Completed}
Teen FictionNew girls to a new school meet new troubles and meet the truth about their selves that they didn't know about..