The Four Destined Rose {Completed}

Chapter44

Chapter44

Kristal’s Pov

Nandito kaming lahat sa garden, kasama sina Jay kasi nga gtom daw tung si Jean tapos ayaw kumain mag-isa. Hindi sumabay sa amin ang grupo nila Xander because they can’t stand in one place together with the other gangs. We talked a lot of things, like how they end up being a gangster, or how they protect us, without us knowing it.

“Imagine, you were always there for us, but we can’t do anything for you”- sabi ko bigla

“Drama nito”- sabi ni Terry at nag patuloy sa pag kain niya ng nakangiti

“Just forgive us, that’s more than enough”- nakangiting sagot ni Jefferson sa akin na ikinangiti ko naman

Natahimik kami sa pag dating ni Butler James kasama ang ibang maid at may dalang dessert, kasama din nila sina Xander. Inilapag ni Xander sa harap ko ang isang slice ng cake, binigyan din naman ni Davies si Stella, si Kiko naman ganun din ang ginawa kay Terry tapos nagulat ako ng lapitan ni Austine si Jean pag katapos ng sagutan nila kanina. Inilapag niya s harap ni Jean ang Isang slice ng chocolate cake.

“Ahmm”- pag sismula ni Jean pero agad na kinuha ni Jay ang cake ni Jean at pinalitan niya ng sa kaniya, na dahilan para makita ko ang pag dilim ng mukha ni Austine at parang nag aapoy ang mata niya sag galit at halos umosok ang ilong niya sa ginawang yun ni Jay

“Why did you do that?”- inis na sabi ni Austine na agad niyang kwenilyuhan si Jay na hindi naman pinalagan ni Jay.

Agad na patayo si Jean kahit makikita ang pag hihirap niya sa pag tayo dahil sa hindi pa tuluyang pag galing ng kaniyang sugat sa tiyan

“Austine, let him go”- kalmado ngunit bakas ang maowtoridad na utos niya doon

“Now, you’re at his side”- mas lalong nagalit si Austine sa utos sa kaniya ni Jean

“Uno”- tawag sa kaniya ni Jean na ikinabigla niya, hindi siya tinatawag ng ganyan ni Jean kung hindi siya galit

“Let. Him. Go”- utos ni Jean pero hindi nakinig si Austine

“Gusto mo bang patayin si Jean?”- naiinis na sabi ko kay Austine dahilan para mapalingon si Austine sa dereksiyon ko

“Jean is allergic to chocolates, kahit makakain sya ng kahit kaunting chokolate ay maari niyang ikamatay”- kalmadong sagot ni Terry habang nakatutok sa kinakain niyang cake

“I— d—“

“You can ask nicely”- sabi ni Jean at tinaggal ang kamay ni Austine na nakahawak sa damit ni Jay, nung tuluyan ng nabitawan ito ni Austine ay inayos ni Jay ang damit niya bago niya inalalayan si Jean na maka upo sa upuan

Agad namang napahiya si Austine kaya nakayuko siyang umalis at sumunod naman sa kaniya ang mga kasama niya. Parati na lang my gulo ditto dahil sa mga init ng ulo nila. Puwede naman kasi mag usap ng maayos at hindi gumamit ng karahasan, nakastress sila. Pakiramdam ko dumagdag ng dalawang taon ang edad ko dahil sa stress ko.

Agad kong minasahe ang sintido ko habang nakapikit, pakiramdam ko kumirot ito. Hindi man lang kami makakain ng maayos ng dahil sa kanila. Hindi ba talaga sila mag kakasundo. Naiinis ako.

“Okay ka lang?”- tanong ni Jeff sa akin kaya naimulat ko ang mga mata ko at agad na ngumiti sa kaniya at tumango

“Kahit sa pagkain walang patawad”- walang ka amok amok na pag kakasabi ni Stella bago uminom ng tubig at tumitig sa kung saan

“I’m sorry for his rudeness, I think I need to refer him to a specialist to control his anger management”- sabi ni Jean dahilan para matawa kami sa kaniya

“Well, we can’t blame him. They just want you safe”- sabi ni Jay na mas nakakaintindi pa kaysa kay Austine

“Anong plano mo ngayon Jean?”- tanong ko sa kaniya

“Oo nga, since we can’t find any leads to Henry, what is our next step?”- tanong ni Terry sa kaniya, kaya naitigil ni Jean ang kaniyang pagkain. Matagal nag isip si Jean, bago niya biglang itinali ang buhok niya gamit lang ng stick na nakita niya sa lapag

“I’m planning to visit my brother”- sabi niya sa amin

“Pero Jean, it’s too dangerous to show your self in to the public. I mean, hindi natin alam kung sino ang kaaway natin o sino ang maari nating pag katiwalaan”- explain ko sa kaniya

“I know Kristal, but I’m still worried about him”- sagot niya sa amin, at tumayo siya na agad siyang inalalayan ni Jay sa pag tayo

“Sigurado ka bang kaya mo na?”- tanong ni Stella sa kaniya

“Yeah”- simpleng sagot niya sa amin at ngumiti pa para masiguradong okay lang talaga siya

“Isama mo na lang sina Butler James o Butler Erick, they could help you”- suggest ni Stella na agad naman naming sinang-ayunan

“No. I must go there alone. In that way, I can cause less attraction, less attraction, less trouble”- pag papaliwanag niya sa amin

“Puwede mo yang gawin, pero siguraduhin mo lang na mag dadala ka ng mga kailangan mo para protektahan ang sarili mo incase of emergency”- agad kaming napalingon sa nag salita na si Jedrick

“Your allowing her?”- hindi makapaniwalang tanong ni Austine na nakasunod lang sa kaniya

“Yes, Uno. I am allowing my daughter”- sagot niya at hinarap si Austine

“Why? I mean, she’s still on recovery stage”- sabi ni Austine, na sinang-ayunan ko kasi delekado pa naman talaga

“I know that, but she’s old enough and I think she is in her right mind to think properly and to decide”- sagot ni Jedrick sa kaniya kaya napatahimik naman siya

“Kung mag aayos ka na ng mga gamit mo ngayon, ay makakabalik ka na ditto bago mag dilim”- sabi ni Jedrick at umalis

Nakita ko kung paano ngumiti si Jean dahil sa pag payag sa kaniya ni Jedrick, ngayon lang sumang-ayon sa kaniya si Jedrick ng hindi sila nag babangayan, o nag kakaroon ng kompetesiyon para manalo.

“Sige sige na, basta mag ingat ka”- sabi ni Terry tila walang magawa sa desisyon ni Jean, agad naman nilingon ni Jean si Stella

“O? Ano?”- tanong ni Stella

“Payag kah?” tanong niya

“No, hindi ako pumapayag, kailangan kasama kami”- sabi ni Stella

“Oo nga”- sagot ko sa kaniya

“Pero, the plan is that I will go there alone, to lessen the casualties”- sabi niya sa amin

“Oo nga, plan. Plano mo lang, hindi natin. Sa pag kakaalam ko, apat tayo. Hindi ikaw lang, ang laban na toh, ay para sa ating apat, hindi para sa’yo lang. Naiintindihan mo?”- tanong ko sa kaniya, na dahilan para mapayuko siya

“Okay, okay fine. Let’s get ready then”- sabi ni Jean na parang walang magawa sa rason na ginawa ko sa kaniya kaya napangiti kami