Έρωτας με την πρώτη πάσα || myg√

|33|

Yoongi's POV

Το χθεσινό βράδυ αποφάσισα να κοιμηθώ στο σπίτι μου γιατί δεν ήθελα να γίνομαι βάρος στον Jin. Τον αγνόησα όταν προσπάθησε να με πείσει να κάτσω κι άλλο αν θέλω και γι'αυτο γύρισα πίσω στο δικό μου.

Εκτός απ'αυτό, ήθελα να δω τι κατάσταση επικρατούσε.

Αλλά χθες ήμουν κουρασμένος και μόλις έφτασα σπίτι κοιμήθηκα κατευθείαν, οπότε δεν πρόλαβα να δω αν κάποιος ήταν μέσα στο σπίτι εκείνη τη στιγμή.

Δυστυχώς, σήμερα η τύχη δεν ήταν με το μέρος μου.

Γιατί, πότε ήταν άλλωστε;

Ξύπνησα κατά τις 1 η ώρα το μεσημέρι και κατεβαίνοντας στη κουζίνα, συνάντησα τον αδερφό μου.

Μία έκφραση του τύπου "Μπα; Μας θυμήθηκες και ήρθες;", ήταν αρκετή για να μου ανεβάσει το αίμα στο κεφάλι! Δεν έκατσα να ασχοληθώ μαζί του γιατί δεν είχα καμία όρεξη να μαλώσουμε και γιατί ήμουν απόλυτα σίγουρος ότι αν καθόμουν να συζητήσω μαζί του, θα καταλήγαμε σε καβγά, γι'αυτό κατευθύνθηκα προς τη κουζίνα. Έτσι κι αλλιώς, είχα μόλις ξυπνήσει, οπότε αυτό θα έστεκε ως καλύτερη δικαιολογία για να μην ασχοληθώ μαζί του.

Έφτασα στο διάδρομο που οδηγούσε στη κουζίνα. Η πόρτα ήταν κλειστή και φαινόταν πως κάποιος ήταν εκεί.

Πριν μπω μέσα άκουσα φωνές.

Πάλι μαλώνουν...

Με αυτή τη σκέψη έβγαλα έναν αναστεναγμό. Δεν ήταν λίγες οι φορές που οι γονείς μου μάλωναν μέσα στη μέρα. Μάλωναν πάντα για το ίδιο θέμα. Ένιωθα πιεσμένος από όλο αυτό, δεν μπορούσα να τους ακούω άλλο να φωνάζουν και με έκαναν να μετανιώνω που ζω σε αυτό το σπίτι.

Ίσως ο Jin να είχε δίκιο...

Στάθηκα πίσω από την πόρτα και έκατσα να ακούσω τι λένε.

Οκ αυτό μπορεί να μην είναι σωστό - το ότι κάθομαι και ακούω τους γονείς μου να μαλώνουν για δικά τους θέματα - αλλά θέλω να ξέρω τι λένε. Δεν γίνεται να μαλώνουν κάθε φορά για το ίδιο θέμα! Πόσο δηλαδή μπορεί να το αναλύουν;

Τη στιγμή που τοποθέτησα το αφτί μου στη πόρτα, άκουσα το όνομά μου, πράγμα που μου έκανε μεγάλη εντύπωση.

"Δεν ακούω τίποτα! Θα έρθει, θέλει δεν θέλει!!"

Άκουσα τον μπαμπά μου να φωνάζει.