Έρωτας με την πρώτη πάσα || myg√

|43|

Areum's POV

Είναι σχεδόν 10 η ώρα το βράδυ και έχω μείνει μόνη μου στην αίθουσα χορού της Big Hit.

Χαίρομαι που επιτέλους τελείωσε όλο αυτό με την εκδήλωση, ένιωσα ένα βάρος να φεύγει από πάνω μου και επίσης...

Δεν θα έχω και τον Jackson πάνω από το κεφάλι μου.

Ειλικρινά, καταντούσε σπαστικός ώρες - ώρες αλλά για να λέμε και την αλήθεια, τον συμπάθησα. Αν και μερικές φορές, είχε περίεργες διαθέσεις...

Τέλος πάντων, εγώ θα τον θεωρούσα μόνο φίλο μου αν μου το ζητούσε βέβαια ο ίδιος.

Αλλά αυτές οι κλήσεις του με έκαναν να αναρωτιέμαι ακόμη μία φορά για πολλά.

Από που πήρε τον αριθμό μου;
Ποιος ήταν τόσο ηλίθιος για να του τον δώσει;

Δεν μπορώ καταλάβω.

Μετά από το τελευταίο τηλεφώνημα δεν με ξαναπήρε γιατί εκείνη τη φορά του το έκλεισα κατάμουτρα.

Ενώ χόρευα στην σχεδόν σκοτεινή αίθουσα χορού, είχα όλες αυτές τις σκέψεις στο μυαλό μου μέχρι που άκουσα την πόρτα να ανοίγει.

Τρομοκρατήθηκα βέβαια στην αρχή γιατί ήταν σκοτεινά και δεν έβλεπα και πολύ καλά. Παρόλα αυτά, γύρισα για να δω ποιος είναι.

Αμέσως ενθουσιάστηκα.

Α: Jungkookie!!!

Φώναξα και έτρεξα προς το μέρος του για να τον αγκαλιάσω.

Όμως αυτή ήταν η λάθος απόφαση.

Σταμάτησα ακριβώς από μπροστά του και έμεινα να τον κοιτάζω. Για κάποιο λόγο τα πόδια μου δεν κουνιούνταν και είχαν στυλωθεί στο πάτωμα.

Είχα καταλάβει πλέον ποιος πραγματικά ήταν.

Τελικά πήρα την απόφαση και έκανα μερικά βήματα πίσω.

Αλλά με ακολούθησε.

Jungkook που είσαι;;;;

Εκείνη τη στιγμή ήθελα να εμφανιστεί ο Jungkook και να με σώσει, να με πάρει από εδώ πέρα ενώ ταυτόχρονα μετάνιωνα την επιλογή μου να κάτσω εδώ.