Έρωτας με την πρώτη πάσα || myg√

|12|

Η Ερμίνα...

Η Ερμίνα ήταν η φίλη μας απο την Ελλάδα. Έπαιζε και αυτή μπάσκετ στην ελληνική ομάδα και έτυχε να γνωριστούμε σε έναν αγώνα.

Ήταν πολύ καλή μαζί μας και βγήκαμε για μερικές μέρες όταν είχε έρθει στη Σεούλ για το πρωτάθλημα. Γνωριστήκαμε καλύτερα και δεθήκαμε περισσότερο.

Μας είχε πει πως κάποτε θα ερχόταν να μας ξαναδεί... και μάλλον τήρησε την υπόσχεσή της.

Δεν μας είχε καταλάβει γιατί ήταν απορροφημένη απο τη γυμναστική. Αρχίσαμε να την πλησιάζουμε και μόλις γύρισε να μας κοιτάξει, γούρλωσε τα μάτια της και ένα τεράστιο χαμόγελο έκανε την εμφάνισή του. Αμέσως άφησε την μπάλα στο έδαφος και έτρεξε προς το μέρος μας.

ΕΡ: Κορίτσια!!!!!!!
Ε: Ερμίνα!!!!

Αγκαλιαστηκαμε. Τόσο σφιχτά!

Ήθελα τόσο πολύ να την ξαναδώ. Μου είχε λείψει αφάνταστα!

Βέβαια, κρατούσαμε μια επαφή μεταξύ μας μέσω Skype αλλά φέτος εξαιτίας του διαβάσματος δεν βρίσκαμε και πολύ χρόνο.

Για την ακρίβεια, εγώ δεν διάβαζα και πολύ. Δεν είχα κάποια επιλογή.

Η μόνη μου επιλογή ήταν το μπάσκετ και δεν πρόκειται να άλλαζα με τίποτα. Θα συνέχιζα να παίζω στην ομάδα μου και θα έπιανα κάποια δουλειά.

Το μόνο πρόβλημα ήταν τα κορίτσια.

Η Ήρια ήθελε να γίνει γιατρός. Οπότε ίσως άλλαζε περιοχή.

Η Αρεούμ ήθελε να ασχοληθεί με τον χορό.

Και απομένω εγώ. Τι θα κάνω εγώ;

Σκεφτόμουν να πάω σε καμιά γυμναστική Ακαδημία αλλά αφού δεν διάβαζα όλη τη χρονιά, πώς να πήγαινα;;; Με τι να πήγαινα;; Οπότε μου έμενε το μπάσκετ.

Τέλος πάντων, ήθελα να μιλήσουμε τόσο πολύ με την Ερμινα και να μας πει τι θέλει να ακολουθήσει αλλά μου φάνηκε περίεργο γιατί υποτίθεται ότι τώρα θα ήταν στην Ελλάδα και θα διάβαζε τέτοιες μέρες που είναι.

Ε: Πώς και απο εδώ;
ΕΡ: Πάντα κρατάω τις υποσχέσεις μου...
Ε: Την Αρεούμ να φανταστώ την θυμάσαι...
ΕΡ: Ναι φυσικά! Πως γίνεται να μην θυμάμαι την πιο καλή cheerleader της ομάδας;;
Α: Αχ μωρέ... Αν θυμάμαι καλά, δεν είχαμε μιλήσει και πολύ.
ΕΡ: Εμ... Μάλλον όχι, αλλά δεν πειράζει, ήρθε η ώρα!
Α: Σωστά!
Η: Δηλαδή ήρθες ως εδώ για εμάς;;
ΕΡ: Όχι ακριβώς. Όλα άρχισαν όταν η ομάδα μας στην Ελλάδα διαλύθηκε.
Η: Ωχ οχιιι!
Ε: Μα... πως;
ΕΡ: Δεν γινόταν. Απλά δεν γινόταν. Ομάδα δεν μπορούσαμε να συμπληρώσουμε. Στις προπονήσεις πήγαινα μόνο εγώ και μια άλλη συμμαθήτρια μου. Άντε και άλλα 2 με 3 κορίτσια... Στο πρωτάθλημα δεν κατεβήκαμε γιατί δεν βρίσκαμε ώρες για προπονήσεις και γιατί τον χειμώνα δεν ζεσταινε το γήπεδο και είχαμε θέμα με την θέρμανση. Υπήρχαν και θέματα με τα έξοδα, οπότε το δικό μας το τμήμα διαλύθηκε. Με τα υπόλοιπα τμήματα δεν ξέρω τι θα γίνει.
Ε: Και δηλαδή ήρθες μέχρι εδώ μόνο για το μπάσκετ;
ΕΡ: Όχι μόνο... Διακοπές, σπουδές και γενικά όλη μου τη ζωή απο σήμερα θα την περάσω εδώ!
Η: Δεν μιλάς σοβαρά τώρα!!!!
ΕΡ: Πάντα μιλάω σοβαρά Ήρια!!
Η: Δηλαδή θα είμαστε όλες μαζί;;;
ΕΡ: Ναι!
Η: Και θα έρθεις στην δικιά μας την ομάδα;;
ΕΡ: Λογικά...