Έρωτας με την πρώτη πάσα || myg√

|38|

Taehyung's POV

Μα γιατί μου είναι τόσο δύσκολο;!

Από τη χθεσινή μου συζήτηση με τον Jungkook αρχίζω να γίνομαι αισιόδοξος.

Αν όντως την βρω;
Αν όντως βρίσκεται κάπου εδώ κοντά και με περιμένει και αυτή;

Αχ Θεέ μου κάνε κάτι για να τη βρω...

Ενώ τα αγόρια ήταν κάτω, καθόμουν μόνος μου στο δωμάτιό μου αφού δεν ήμουν και η καλύτερη παρέα από τη στιγμή που είμαι συνέχεια στον κόσμο μου.

Ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου και κοιτούσα το ταβάνι έχοντας αυτές τις σκέψεις στο νου μου. Εκείνη τη στιγμή ένας χτύπος στη πόρτα με διέκοψε από τους συλλογισμούς μου και με έκανε να έρθω στη πραγματικότητα.

V: Ποιος είσαι και τι θέλεις.

Η πόρτα άνοιξε αργά και εμφανίστηκε ο Jungkook. Ξαναγύρισα το βλέμμα μου στο ταβάνι καθώς όλο και κάτι χαζό θα ήθελε να μου πει, οπότε δεν του έδωσα σημασία. Μπήκε μέσα στο δωμάτιο, έκλεισε τη πόρτα και κάθισε στο κρεβάτι δίπλα μου.

JK: Αυτό που κάνεις δεν θα σε ωφελήσει σε κάτι.

Τον κοίταξα με σηκωμένο το φρύδι.

JK: Το να κάθεσαι όλη τη μέρα κλεισμένος στο δωμάτιό σου και να μην κάνεις κάτι για να την κερδίσεις, δεν οδηγεί πουθενά φίλε μου.

Ξεφύσηξα και πήρα στα χέρια μου το κινητό μου. Κοίταξα την ώρα.

JK: Έχεις ακόμα χρόνο.

Όντως έχω;

Άρπαξε το κινητό μου από τα χέρια και το πέταξε πάλι στο κομοδίνο.

V: Εϊ τι κάνεις, άσε το--
JK: Σήκω από το κρεβάτι.

Έμεινα να τον κοιτάζω.

JK: Σήκω ντε!

Σηκώθηκα και σηκώθηκε και αυτός. Πήγε προς την κρεμάστρα μου, έπιασε το μπουφάν μου και μου το πέταξε. Πήγε προς την πόρτα, την άνοιξε και γύρισε πάλι να με κοιτάξει.

JK: Έλα μαζί μου.

Βγήκα έξω από το δωμάτιο και τον ακολούθησα καθώς έβαζα το μπουφάν μου.

Φτάσαμε στον κάτω όροφο που ήταν οι υπόλοιποι και μιλούσαν. Ο Jungkook σταμάτησε για να με περιμένει και έκανε τα παιδιά να γυρίσουν να μας κοιτάξουν. Έβγαλε τα κλειδιά του από τη τσέπη του μπουφάν του και γύρισε πάλι σε αυτούς.