kravatlı mafya

O ZAMAN KIZ TAMAMEN SENİN OLUR!!

Asrın'ın ağzından

Hastaneden çıkalı bir hafta olmuştu bu bir hafta içerisinde ben abimin evine taşınmış gerçi kendi isteğim doğrultusunda olmadı bu Abim beni zorla kendi evine getirmişti.

Artık bizim mafya bozuntusu ne dediyse orada kalmama karşı çıkmıştı.aslında doğal olarakta istemez sonuçta bir abi kardeşini koruma iç güdüsü her şeyin önüne geçer

Bugün günlerden pazardı ve ben yeni evimde yeni odamda oturmuş bir elimde telefon bir elimde çikolatalı süt kendi halinde takılıyordum taki kapım aniden açılana kadar başımı telefonumdan kaldırıp kimin olduğuna baktığımda tahminlerimde yanılmamıştım tabiki de abimdi öküz iste ne yaparsın.

"Yuh bir kızın odasına öyle ahıra dalınır gibi dalınır mı? Ya üstümü değiştiriyor olsaydım? Ya mustafa biraz kibar ol lütfen ya illa kapımı mı kilitlemem lazım ? Hayır yani kız olmasam neyse ama maalesef kızım sende bunun farkına var böyle yapmaya devam edersen bozuşuruz abi!" ayağa kalkmış ağzına geleni abime saydırırken o şaşkın gözlerle beni izledi ve bana doğru gelip omuzlarımdan tutup penceremin kenarına oturtturdu ve o da pencerenin yanında ki tekli koltuğumu bana bakacak şekilde çekip önüme oturdu.

"Kızım senin bir kapatma tuşun yok mu? Başladım gene kardeşim bir sus da motorun soğusun bak böyle olmaz abicim Maşallah çenen falan kopar yapm böyle şeyler" kahkahası tüm odayı satarken ben ona kızgın gözlerle bakıyordum.

"habeş maymunu ya sen nasıl bir şeysin kız kalıyor bu oda da kız amcanın oğlu hacı Hüsrev değil!" kaldırdığım ellerimi tutup kucağıma indirdi ve elleri bırakmadan konuşmaya başladı.

"Tamam abicim sakin ol düşünemedim onu bunca yıl bir kızla kalmadığım için bilemedim daldım öyle kusura bakma bir daha çalarım ayriyeten kızım ne hacı hüsrevi ya amcamın öyle bir oğlu varda ben mi bilmiyorum?" gözlerimi devirdigimde gülüp bir elini saçlarıma götürüp karıştırdı.

"Abiye göz devrilmez" bu dediğiyle bir kere daha gözlerimi devirdiğimde tekrar aynı şeyi yaptı saclarımı karıştırdı.

"ya abi yapma şu hareketi en nefret ettiğim şey" elini saçlarımdan çekip elinin üstüne koydu

" biliyorum güzelim " yüzüne baktığımda gözlerini ellerimize dikmiş bir şey düşünüyor gibiydi ama sesinde ki o tınıyı fark etmiştim. Özlem, hüzün vardı o sesinde o an anlamıştım ne düşündüğünü.

7 yaşındalarken

Annem bahçede ki masamızı kuruyordu ve bende anneciğime yardım etmeye çalışıyordum Abim ve babam ise mangal yapmaya çalışıyorlardı.

"Anneciğim ben ne zaman büyüyeceğim?" sorum karşısında annem bir süre bana şaşkınlıkla baka kalmıştı halbuki sorum gayet normal bir soruydu.

"Meleğim sen zaten büyüdün nereden çıktı bakim bu?"

"Hiçbir yerden çıkmadı anne ben büyümek istiyorum sizin gibi olmak istiyorum senin ve babam gibi anne baba olmak istiyorum kimsenin bana karışmamasını sadece ailemle yaşamak onlarla oynamak onlarla yemek yemek onlarla televizyon izlemek onlarla dışarı çıkmak istiyorum çok mu şey istiyorum anne ha? Neden bir an önce büyüyüp sizin gibi olamıyorum ki ben çocuk olmak istemiyorum anne ben büyümek istiyorum." annem sözlerin karşısında şoka uğramıştı benden beklemiyordu tabi böyle bir konuşmayı

"Mustafa sen mi öğretiyorsun kardeşine böyle lafları oğlum senin bacaklarını kırarım küçücük kıza neler öğretmişsin bak babası görüyor musun sen oğlunla kızını bir olup neler yapıyorlar?" annemin kahkahaları kulaklarımı doldurduğunda abim mızmızlanarak yanıma gelip kolunu omzuna atıp