Best Friend Goals: Puzzle of the Heart

Chapter 38

Dahil sa sunod sunod gigs at trabaho namin magkakaibigan nag decide kaming magbakasyon for a week. Andito kami ngayon sa Bohol for 3 days tapos Boracay for the rest of the week. Katatapos lang namin mamasyal, kasalukuyan kaming nagpapahinga sa kanya-kanya naming kwarto.

Raymond: babe, nagtxt si Ron, dinner daw ng 7.

Camie: I know. Nagtxt din si Bea sakin.

Naupo ako sa kama namin. Yes, isang bed lang gamit naming dalawa. I'm currently watching Camie, naglalaro siya sa ipad nya ng pet rescue.

Camie: stop watching me.

Raymond: hindi kaya kita pinapanood.

Camie: lies!

Raymond: excuse me! Hindi mo nga ko kita e. Focus ka sa game.

Camie: I could feel your eyes on me.

Hindi ako nagrespond. I just continue looking at her. Alam ko namang makukuha ko din attention niya soon enough.

After 5 minutes.....

Camie: okay! You have my attention. What do you want??

Ngumiti lang ako sa kanya. Ang cute ng hitsura niya, hindi siya mukhang inis pero she looks bored and hopeful na matutulungan ko siya. Haha

Camie: Raymond???..... Miiiikkk

Raymond: hahah. Wala nag eenjoy lang ako panoorin ka. Akala ko okay ka na dyan

Camie: arrrggghh. I'm bored.

Sabi niya sabay pout. Of course, knowing her for years, madali siya magsawa sa mga games.

Raymond: haha. Why not mag shower ka na tapos let's take a walk sa may beach area? Para itext or tawagan na lang natin sila if kakaen na.

I saw her face lighten up sa idea ko. Ang laki talaga ng advantage na kilala ko na si Camille ever since. Bata pa lang kami hilig na niya yung nature na ambiance lalo na mga historical places. Hindi kami nag beach sa bohol sadyang yung pinag stay-an namin eh may beach area. Masyado naman ata kami mangingitim pag beach dito tapos beach din sa Boracay.

Camie: okay. Sige. I'll freshen up tapos we will take that walk. Do you think need ko i-inform si Josef??

Raymond: ako na bahala. Ako na magsasabi.

Pagkasabi ko nun agad na siya nag prepare ng susuotin for the night, which is for sure pyjamas na niya, at agad dumiretso ng cr para mag shower. Agad ko din naman tnxt si Josef para sabihan siya na maglalakad lakad kami ni Camie sa beach. It was for safety measures, minsan nakakalimutan na lang namin na international artist si Camille.

After 20 minutes.....

Raymond: so.... ngayon alam ko na san napunta yang shirt na yan.

Tumingin lang siya and ngumiti sakin. Suot ni Camie yung black shirt ko na makatang hibang na ang tagal ko na hinahanap napakuha pa tuloy ako ng bago akala ko nawala na.

Raymond: you should always wear my clothes.

Camie: mmmhhmmm.. I'll probably take one of your jackets one of this day.

Raymond: hahah. Let's go?

Camie: I'll just brush my hair. Pakuha naman babe nung phone ko dyan sa side table naka charge.

Raymond: okay. Hawakan ko na.

So after a while. Lumabas na kami ng room at hotel. May iilan na nakakilala sa amin na nagpapicture. Pero so far tahimik naman kaming nakapaglakad lakad.

Camie: ang sarap sa feeling ng ganito. Just walking along the beach. Syempre, with the one I love.

Raymond: mhhm. Agree. Pag nagsawa na tayo magtrabaho gawin natin to everyday. O kaya let's buy a house na malapit sa beach.

Planning my entire life with her. Sure ako na siya na talaga yung gusto ko makasama habang buhay. Yung ganito naglalakad habang hawak ko kamay niya.  I don't wanna let her go. I made that mistake once ayoko ng ulitin pa. Sweet moment na sana kaso biglang tumawag si Bea sa phone ni Camille na nasa bulsa ko. Ang tagal na pala naming naglalakad lakad and di namin napansin na kanina pa kami tntxt nila Ron.

Agad na kami pumunta kung saan kami kakaen. Pagdating namin sa place si Loonie unang nakakita samin.

Loonie: oh eto na pala yung couple of the year e.

Hay nako. Talaga naman tong taong to oo.

Bea: san ba kayo galing? Kanina pa kaya kami nagttxt

Raymond: naglakad lakad lang kami. Na-enjoy lang namin yung time na kami lang dalawa.

Bea: ala--

Camie: alam niyo kumain na tayo. Wag na kayong mag talo pang dalawa. B, walang kasalanan si Raymond, kasalanan ko, na-bored ako sa room so naisipan niyang maglakad lakad na lang kami.

Bea: okay na nga. Kumaen na tayo.

Umorder na kami ng food at habang nag aantay sa pagkaen napatingin ako kay Camie, super tahimik niya lang and she looks annoyed, bored, in pain or whatever. Pagdating nung food kakaunti lang yung kinaen niya.

After namin magbayad ng kinaen namin, I looked at her again this time napatingin din siya sakin.

Raymond: love, okay ka lang ba? Ni hin--

Hindi ko na natapos yung sasabihin ko she look like she was about to cry at niyakap ako. Caughting the attention of our other friends.

Yuki: babe, okay ka lang? Anong nangyari Raymond?

Napatingin din agad sakin sila Rjay. Umiling lang ako dahil hindi ko din alam what's going on.

Raymond: babe, love, anong problema??

Camie: my stomach hurts.

Josef: meron ata akong gamot sa room namin.

Umiling lang si Camie while still hugging me. Ramdam ko yung panginginig ng katawan niya and halos umiiyak na din siya.

Oohh.

Sabay sabay na reaction nung mga babae. Napatingin lang ako sa kanila. Si Andrea yung unang nagsalita sa kanila.

Andrea: may buscopan venus ako na dala. Dadalhin ko na lang sa room niyo pag akyat natin.

Dun ko lang na gets agad kung ano nangyayari kay Camie.

Raymond: oh babe. Bakit hindi mo agad sinabi? Kanina pa ba sumasakit? Nung naglalakad tayo?

Umiling siya ulit.

Camie: no. Before lang kumaen.

May mga time talaga na nagkakaganyan siya pag may dalaw, specially if she is too stressed or wala siyang work out. Pero mas madalas yun nung College kami.

Raymond: tara mag hot compress ka na lang din.

Umakyat na kami sa room. Agad akong nagpainit ng tubig para sa hot compress niya habang inaantay si Andrea para dun sa gamot.