Εθισμός #1

ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΙΣΑΙ ΤΊΠΟΤΑ

  Πέρασε μια ολοκληρη βδομάδα που δεν μιλούσαμε, ουτε κάν κοιταζόμασταν καλά-καλά. Το μαθημα είχε αρχίσει αλλα εγω σκεφτόμουν 2 υπέροχα πράσινα μάτια που με στοιχειώνουν. Oταν τελείωσε το μάθημα και ήρθε η ώρα για 30' διάλειμμα,πήγα στη τουαλέτα και τότε τον άκουσα....μιλούσε στο τηλέφωνο και ακουγόταν νευριασμένος   Λογικά δεν είχε αντιληφθεί την παρουσία μου. 

Τε:ΣΚΑΣΕ ΜΗΝ ΜΗΛΑΣ!ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΝΑ ΣΕ ΑΚΟΥΩ ΑΛΛΟ,ΕΙΣΑΙ ΟΤΙ ΧΕΙΡΌΤΕΡΟ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΉΤΗ,ΜΗΝ ΜΕ ΛΕΣ ΕΤΣΙ!ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΑΞΙΟΣ ΝΑ ΛΕΓΕΣΕ ΕΤΣΙ!ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΙΣΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΠΛΕΟΝ ΚΑΤΆΛΑΒΕΣ? ΜΗΝ...

  Σταμάτησε και με είδε , αμέσως τα χαρακτηριστικά του μαλάκωσαν και έκλεισε το τηλέφωνο. Ηρθε προς το μέρος μου και πήγα να φυγω

 Τε:νας... 

 Γυρισα και τον έιδα, αυτά τα πράσινα μάτια του που υπνωτίζουν κόσμο με κοιτούσαν με πόνο και λύπη έκανα ένα βήμα πίσω αλλα με σταμάτησε με το χέρι του κολλώντας με στον τοίχο.Τε:Νας δεν αντέχω άλλο! 

Το αρρωμα του αρχισε να με μεθάει αργα αργα και η καρδία μου νόμιζα ότι θα σταματήσει απο την τόσο κοντινή επαφή

  Ε:τ-τι θ-θες? 

Τραυλιζα?εγω?αυτο με επιανε στο δημοτικο όταν είχα αγχος. Εχω αγχος?γιατι? 

Τε:παμε να φυγουμε 2 μερες μαζι,μονοι μας μονο εγω και εσυ δεν αντεχω άλλο!

 Ε: ν-να π-παμε π-που? 

Τε:δεν εχει σημασία 2 μερες εσυ και εγω χωρίς κανέναν 

Το βλέμμα του έδιχνε τοσο τρυφερό και αθώο εκείνη την στιγμή, ηταν σαν μικρό κουτάβι.

 Τε:σε παρακαλώ Νας....

 Τον κοίταξα και δεν μίλησα, έσφιξε τα χείλια του και έκλεισε τα μάτια του σφιχτά, με άφησε να φύγω και έκανα ένα βήμα, γύρισα και χαμογέλασα

 Ε:εντάξει 

Μπήκα στην αίθουσα,μετά από 1 ώρα βασανιστικού μαθήματος τελειώσαμε.Βγήκα από την τάξη και ήταν έξω και με περίμενε. Είχε να γλυκό χαμόγελο και τα μάτια του φαινόντας τόσο υπέροχα στην αντανάκλαση του με το φώς.

  TEO POVΤην περίμενα να βγεί από το μάθημα, καθόμουν έξω από την τάξη της και περίμενα.Θα την πηγαινα στην Πόλη που μεγάλωσα,εκει που είχα τις χειρότερες αναμνήσεις από τον Πατέρα μου. Μόλις βγήκε και την είδα δεν μπόρεσα να μην χαμογελάσω, τα γαλάζια μάτια της έλαμπαν και το   αψεγάδιαστο πρόσωπο της φωτιζόταν από τον ήλιο. Ηρθε δίπλα μου.